شاریته - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

شاریته
نوعدانشگاه دولتی
بنیانگذاری شده۱۷۱۰؛ ۳۱۴ سال پیش (۱۷۱۰-خطا: زمان نامعتبر}})
بودجه۲ میلیارد یورو
مدیرهیو کی کرومر[۱]
اعضای هیئت علمی۴٬۷۴۴ نفر
کارمندان مدیریتی۱۰٬۷۵۶ نفر
دانشجویان۸٬۰۷۷ نفر[۲]
موقعیتبرلین، آلمان
پردیسمنطقه شهری
تعلق ورزشی بهدانشگاه آزاد برلین
دانشگاه هومبولت برلین
وبگاه
محل قرارگیری ۴ پردیس و ساختمان بیمارستان شاریته در شهر برلین
ساختمان تاریخی و مدرن شاریته در یک نما در کنار هم، واقع در میته (CCM)
نمایی از ساختمان اصلی شاریته (CCM)
ساختمان ویرشو کلینیکوم (CVK)، مرکز بیماری های قلب براین
ساختمان بنیامین فرانکلین شاریته (CBF)

شاریته - دانشگاه پزشکی برلین (آلمانی: Charité – Universitätsmedizin Berlin) یکی از بزرگترین بیمارستان‌های دانشگاهی اروپاست که در سال ۱۷۱۰ تأسیس شد و وابسته به دانشگاه هومبولت برلین و دانشگاه آزاد برلین است.[۳] این بیمارستان آموزشی همکاری گسترده‌ای با بنیاد پژوهش آلمان دارد و یکی از بزرگترین مراکز پژوهش‌های پزشکی در آلمان است. مطابق رده‌بندی مجلهٔ فوکس، مابین سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۲۲ این بیمارستان برترین بیمارستان آلمان در میان حدود ۱۰۰۰ بیمارستان این کشور بود.[۴][۵] در سال‌های ۲۰۱۹، ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ میلادی، مجلهٔ نیوزویک این بیمارستان را ششمین بیمارستان برتر جهان و بهترین بیمارستان اروپا نامید.[۶] بیش از نیمی از برندگان جایزهٔ نوبل پزشکی آلمان، از حمله امیل آدولف فون برینگ، روبرت کخ و پاول ارلیش از پزشکان این بیمارستان بودند.[۷] چندین سیاستمدار و دیپلمات مشور در این بیمارستان مداوا شده‌ان، از جمله صدراعظم آلمان آنگلا مرکل که در بخش ارتوپدی این بیمارستان، تحت عمل جراحی ترمیم منیسک قرار گرفت و همچنین یولیا تیموشنکو و آلکسی ناوالنی که به‌دنبال مسمومیت با عوامل نوویچوک در اوت ۲۰۲۰ در این مرکز، تحت درمان قرار گرفتند.[۸][۹][۱۰]

نرخ پذیرش دانشجو در سال تحصیلی ۲۰۲۰–۲۰۱۹ در این مرکز آموزشی، ۳٫۹٪ بود.[۱۱] مطابق نظام رتبه‌بندی دانشگاهی کیواس، شاریته بهترین مرکز آموزش پزشکی در آلمان و نهمین مرکز برتر آموزش پزشکی در اروپاست.[۱۲] مجلهٔ آموزش عالی تایمز هم آنرا بهترین مرکز آموزش پزشکی آلمان و هشتمین مرکز برتر آموزش پزشکی در اروپا قلمداد نمود.[۱۳]

ساختمان‌ها

[ویرایش]

بیمارستان شاریته دارای ۴ پردیس و ساختمان مختلف در شهر برلین است و در مجموع ۳۰۰۱ تخت بیمارستانی دارد:[۱۴][۲]

بخش‌های بیمارستانی

[ویرایش]
  • سی‌سی ۱: بهداشت و علوم انسانی
  • سی‌سی ۲: علوم پایه (سال اول)
  • سی‌سی ۳: دندانپزشکی، دهان و فک بالا
  • سی‌سی ۴: مرکز پژوهش‌های درمانی شاریته-بی‌ئی‌ها
  • سی‌سی ۵: آزمایشگاه تشخیصی و پزشکیِ پیشگیری
  • سی‌سی ۶: رادیولوژی تشخیصی و مداخله‌ای و پزشکی هسته‌ای
  • سی‌سی ۷: بیهوشی، مدیریت اتاق عمل و مراقبت‌های ویژه (آی‌سی‌یو)
  • سی‌سی ۸: جراحی
  • سی‌سی ۹: تروماتولوژی و پزشکی ترمیمی
  • سی‌سی ۱۰: مرکز جامع سرطان شاریته
  • سی‌سی ۱۱: بیماری‌های قلب و عروق
  • سی‌سی ۱۲: داخلی و پوست
  • سی‌سی ۱۳: داخلی: گوارش و کلیه
  • سی‌سی ۱۴: تومور و نئوپلاسم
  • سی‌سی ۱۵: بیماری‌های مغز و اعصاب، جراحی مغز و اعصاب، روانپزشکی
  • سی‌سی ۱۶: شنوایی‌شناسی / گفتاردرمانی، چشم‌پزشکی و گوش و حلق و بینی
  • سی‌سی ۱۷: پزشکی زنان، پری‌ناتال، کودکان و نوجوانان با مرکز دوران قبل از تولد و ژنتیک انسانی

برخی از افراد مشهور این بیمارستان

[ویرایش]
تصویری از رودلف ویرشو اثر هوگو فوگل
روبرت کخ در دوران شکل‌گیری علم میکروب‌شناسی
پاول ارلیش و آغاز درمان‌های آنتی‌بیوتیکی در بیمارستان شاریته
امیل آدولف فون برینگ برندهٔ جایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی در سال ۱۹۰۱
تئودور بیلروت در حال انجام عمل جراحی

بسیاری از پزشکان و دانشمندان مشهور در شاریته کار یا تحصیل کردند. در واقع، بیش از نیمی از برندگان جایزه نوبل آلمان در پزشکی و فیزیولوژی از شاریته هستند.[۱۵] پنجاه و هفت برنده جایزه نوبل وابسته به دانشگاه هومبولت برلین و پنج نفر، از استادان دانشگاه آزاد برلین بودند.

برندگان جایزهٔ نوبل

[ویرایش]

مراکز علمی همکار در جهان

[ویرایش]

بنیاد اینشتین

[ویرایش]

بیمارستان شاریته یکی از شرکای اصلی «بنیاد اینشتین» است که توسط شهر و ایالت برلین در سال ۲۰۰۹ تأسیس شد. این مرکز، «بنیادی است که هدفش، ترویج علم و پژوهش‌های عالی بین‌المللی در برلین و تثبیت این شهر به عنوان یک مرکز برتر علمی» است.[۱۶] برخی از مهمترین همکاران پژوهشی این مرکز عبارتند از:

منابع

[ویرایش]
  1. "Heyo Kroemer tritt Amt als neuer Charité-Chef an". Der Tagesspiegel Online (به آلمانی). 3 September 2019. Retrieved 2019-11-06.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ Charité – Universitätsmedizin Berlin. "Facts & Figures" (به انگلیسی). Archived from the original on 22 June 2020. Retrieved 2020-06-21.
  3. "Charité – Universitätsmedizin Berlin Geschichte". Archived from the original on 2012-12-10. Retrieved 2008-06-08.
  4. "Pressemitteilung". www.charite.de. Charité-Universitätsmedizin Berlin.
  5. Mayer, Kurt-Martin (21 September 2014). "Die FOCUS-Klinikliste: Die Charité ist Deutschlands bestes Krankenhaus – Gesundheits-News – FOCUS Online – Nachrichten". Focus (به آلمانی). Archived from the original on 24 September 2015. Retrieved 27 October 2015.
  6. "The Best Hospitals in the World". Newsweek (به انگلیسی). 2019-03-29. Retrieved 2019-04-01.
  7. "Home". Charité – Universitätsmedizin Berlin (به انگلیسی). 2011. Retrieved 2017-09-12. {{cite news}}: |first= missing |last= (help)
  8. "Bundeskanzlerin: Merkel musste sich am Meniskus operieren lassen". Spiegel Online. 2011-04-01. Retrieved 2019-05-18.
  9. "Charité-Ärzte behandeln Julia Timoschenko" (Press release) (به آلمانی). Charité-Universitätsmedizin Berlin. 8 March 2014. Retrieved 2019-05-18.
  10. Roth, Andrew (2020-08-24). "Tests indicate Alexei Navalny was poisoned, says German clinic". The Guardian (به انگلیسی). ISSN 0261-3077. Retrieved 2020-08-25.
  11. "Daten der bundesweit zulassungsbeschränkten Studiengänge an Hochschulen" (PDF).
  12. "Medicine". Top Universities (به انگلیسی). 2019-02-15. Retrieved 2019-03-24.
  13. "World University Rankings 2022 by subject: Clinical and health". Times Higher Education (به انگلیسی). 2021-09-30. Retrieved 2021-09-30.
  14. Coordinates from Google Maps
  15. "Charité – Universitätsmedizin Berlin: Charité". www.charite.de. 2011. Archived from the original on 25 November 2012. Retrieved 2015-08-31. {{cite web}}: |first= missing |last= (help)
  16. "Einstein Foundation Berlin – Einstein Center for Neurosciences Berlin". www.ecn-berlin.de (به انگلیسی). Archived from the original on 2 February 2022. Retrieved 2017-09-28.

پیوند به بیرون

[ویرایش]