شب‌نشینی باشکوه - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

شب‌نشینی باشکوه کتابی است از غلامحسین ساعدی نویسنده معاصر ایرانی، شامل دوازده داستان کوتاه که در سال ۱۳۳۹ نوشته شده است. عنوان داستان‌ها عبارت‌اند از: شب‌نشینی باشکوه، چتر، مراسم معارفه، خواب‌های پدرم، حادثه به خاطر فرزندان، ظهر که شد، مفتش، دایرهٔ درگذشتگان، سرنوشت محتوم، استعفانامه، مسخره نوانخانه، مجلس تودیع.^[۱]

در یک مراسم تجلیل از ۲۴ کارمندی که اخیراً بازنشسته شده‌اند معلوم می‌شود که فقط دو نفر در مراسم حضور دارند و بقیه یا مرده‌اند یا دچار اختلال حواس شده‌اند. در ادامه برنامه نیز معلوم می‌شود دو نفری که در مراسم حاضرند یکی مبتلا به اختلال روانی است و دیگری با شرح خاطره‌ای از دوران کارمندی‌اش پوچی زندگی‌اش را بیان می‌کند. به‌طور کلی در این داستان به زندگی کارمندی و یکنواختی کار در ادارات پرداخته شده است.^[۲]

• فرهنگ و ادبیات فارسی، محمد شریفی، ۱۳۹۰، چاپ چهارم، انتشارات معین
• شب‌نشینی باشکوه غلامحسین ساعدی/ کتاب جامعه‌شناسی خانواده ایرانی از نگاه آزاد ارمکی/انتقادهای جواد مجابی درباره سرقت آثار اردشیر محصص^{[پیوند مرده]}

این یک مقالهٔ خرد کتاب است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.