صاعد بن محمد - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ابوالعلاء صاعد بن محمد شناخته شده به قاضی صاعد، دانشمند و محدث مسلمان، پیشوای حنفیان نیشابور، قاضی نیشابور و قاضی‌القضات خراسان و ربع نیشابور در دورهٔ غزنویان (عصر خلافت عباسیان)، مؤسس مدرسه صاعدیه در نیشابور در قرن چهارم هجری بود.

• «الاعتقاد»
• «مختصر صاعدی»

• تاریخ بغداد، از ابن خطیب، ج ۹، ص ۳۴۴
• تاریخ بیهقی، ص ۱۹۸
• تاریخ نیشابور، از ریچارد فرای، ص ۴۰۰–۴۰۱