طاس (ساز) - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد


طاس سازی کردی[۱][۲] از نوع کوبهای است که بیشتر در موسیقی خانقاهی کاربرد دارد.[۲][۳][۴] که کاسه آن از جنس مس است و روی آن پوست گاو یا گوسفند میکشند و با چوب، تسمه چرمی یا لاستیکی بر آن میکوبند. استفاده از طاس در مرحله ذکر و قیام صورت میگیرد. بیشتر با دوطبله و دف زده میشود، اما ممکن است با دهل و دوزله هم نواخته شود.[۵]
توسط این ساز نغماتی با عناوین زیر اجرا میشود:
- حیران
- گریان
- فتاح پاشایی
- لبلان
- زنگی زنگی
- سهجار
- شلان
در سالهای اخیر نیز از این ساز در موسیقی عرفانی و همراه با گروه دف و سماع استفاده شده است
منابع
[ویرایش]- ↑ "جام کوردی: موسیقی کردستان غنی ترین و پربارترین موسیقی محلی ایران".[پیوند مرده]
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ "تاس: دانشنامە ایران زمین". Archived from the original on 12 January 2020.
- ↑ پهلوان، کیوان، فرهنگ گفتاری در موسیقی ایران استان های کردستان و کرمانشاه، انتشارات آرون، ١٣٩٧.
- ↑ "ویستا: تاس". Archived from the original on 11 January 2020.
- ↑ "کویرھا و بیابانھای ایران: ساز تاس".
- سیمای میراث فرهنگی کردستان