پیرپزشکی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پیرپزشکی یا پزشکی سالمندان^[۱] (به انگلیسی: Geriatrics) ، فوق تخصصی از پزشکی داخلی است که بر مراقبت‌های بهداشتی از افراد سالخورده تمرکز دارد. هدف آن بهبود سلامت با پیش‌گیری و درمان بیماری‌ها و ناتوانی‌ها در بزرگسالان سالخورده است. هیچ سن مشخصی که در آن بیماران تحت مراقبت یک پیرپزشک قرار بگیرند وجود ندارد، در عوض تصمیم این موضوع با توجه به نیازهای فردی بیمار و در دسترس بودن متخصص تعیین می‌شود.

پیرپزشکی، که مراقبت از افراد سالخورده است، با پیری‌شناسی که مطالعهٔ خودِ فرایند سالخوردگی است، تفاوت دارد.

مشتق از بن‌های یونانی باستان:^[۲]

• γέρος با تلفظ گروس به معنای پیر
• ἰατρός با تلفظ یاتروس به معنای پزشک

• Geriatrics، مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیای انگلیسی، برداشت‌شده در ۹ ژوئیه ۲۰۱۱.

1. ↑ «پزشکی سالمندان» [پزشکی-دندان‌پزشکی] هم‌ارزِ «Geriatrics» (انگلیسی)؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر ششم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۸۵-۶ (ذیل سرواژهٔ Geriatric dentistry)
2. ↑ https://en.wiktionary.org/wiki/geriatrics