عدد نرمال - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

در ریاضیات، عدد نرمال (انگلیسی: Normal number) عددی حقیقی است که دنبالهٔ نامتناهی ارقام آن در هر مبنای عدد صحیح مثبت ${\displaystyle b}$ به شکلی همگن توزیع شده باشد، یعنی هر ارزش رقمی ${\displaystyle b}$ تراکم طبیعی ${\displaystyle {\tfrac {1}{b}}}$ داشته باشد و همچنین همهٔ جفت رقم‌های ممکن ${\displaystyle b^{2}}$ تراکم طبیعی ${\displaystyle b^{-2}}$، همهٔ ${\displaystyle b^{3}}$ تراکم طبیعی ${\displaystyle b^{-3}}$ و … داشته باشند. به عبارت ساده‌تر هیچ رقم یا ترکیب متناهی از ارقامی بیشتر از بقیه روی ندهد و این امر چه در مبنای ۱۰ و چه در مبناهای دیگر صدق کند. می‌توان ثابت کرد که تقریباً همهٔ اعداد حقیقی نرمال هستند. باور بر آن است که اعدادی مثل ریشه دوم ۲، عدد پی، و عدد e هم نرمال هستند، ولی هنوز اثباتی برای نرمال بودن این اعداد در دست نیست.

• دنباله دبروین
• قضیه میمون نامتناهی
• کتابخانه بابل

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Normal number». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۴ فوریه ۲۰۱۹.