عشق یک‌طرفه - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

عشق یکطرفه یا شیدایی بی‌فرجام^[۱] (به انگلیسی: Unrequited love) یا شکست عشقی، گونه‌ای عشق نافرجام می‌باشد که در آن عاشق به دلایل روان‌شناختی به‌گونه‌ای بیمارگونه توان در میان گذاشتن عشق با معشوق را ندارد.

عدم امکان ابراز عشق در یک عشق یکطرفه سبب مشکلاتی از قبیل کاهش عزت نفس، افسردگی و نوسان سریع خلق از سرخوشی به افسردگی و برعکس می‌شود.

عشق افلاطونی زمینه‌ای مساعد برای پدید آمدن عشق‌های یکطرفه می‌شود.

عدم بروز عشق در یک عشق یکطرفه همچنین برای معشوق مشکلاتی همچون اضطراب را ایجاد می‌کند.

• شرم عشقی
• عشق افلاطونی
• اریک برن

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Unrequited love». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۶ آوریل ۲۰۱۲.

این یک مقالهٔ خرد روان‌شناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ عشق یک‌طرفه موجود است.