فهرست میراث جهانی در کلمبیا - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

اطلاعات
کشورکلمبیا
تاریخ ثبت۲۴ مه ۱۹۸۳
آثار ثبت شده۹
فهرست آزمایشی۱۳
وبگاهCO

میراث جهانی در کلمبیا تا تاریخ ۲۰۲۵ شامل نُه اثر ثبت شده در کشور کلمبیا توسط میراث جهانی است.

سایت‌های سازمان میراث جهانی آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد، یونسکو، مکان‌هایی هستند که دارای اهمیت فرهنگی یا طبیعی هستند، همان‌طور که در پیمان‌نامه میراث جهانی، که در سال ۱۹۷۲ تأسیس شده، شرح داده شده است.[۱] کلمبیا این پیمان‌نامه را در جمعه، ۲۴ مه ۱۹۸۳ پذیرفت و از آن هنگام، مکان‌های طبیعی و فرهنگی کلمبیا واجد شرایط برای گنجانده شدن در فهرست میراث جهانی هستند.[۲]

۹ مکان میراث جهانی در کلمبیا وجود دارد که شامل ۶ مکان فرهنگی، دو مکان طبیعی و یک مکان ترکیبی می‌شود. اولین مکان در کلمبیا، بندر، دژها و گروهی از بناهای شهر کارتاخنا بود که در هشتمین جلسه کمیته میراث جهانی، که در بوئنوس آیرس، در سال ۱۹۸۴ برگزار می‌شد، در فهرست ثبت گردید.[۳] پارک ملی لوس کاتیوس به عنوان اولین سایت طبیعی در سال ۱۹۹۴ ثبت شد.[۴] در سال ۲۰۰۹، بنا به درخواست دولت کلمبیا به دلیل جنگل‌زدایی غیرقانونی و صید بی‌رویه، این مکان در فهرست در معرض خطر قرار گرفت. وضعیت تا سال ۲۰۱۵ بهبود یافت و بنابراین سایت از لیست حذف شد.[۵] پارک ملی چیریبیکته در سال ۲۰۱۸ به عنوان جدیدترین سایت کلمبیا به لیست اضافه شد.[۲] کلمبیا ۱۳ سایت دیگر را در فهرست آزمایشی خود دارد. این کشور سه بار در کمیته میراث جهانی میزبانی کرده است.[۲]

میراث جهانی

[ویرایش]

یونسکو سایت‌ها را با ده معیار فهرست می‌کند. هر ورودی باید حداقل یکی از معیارها را داشته باشد.[۶]

   میراث فرهنگی
   میراث طبیعی
   میراث طبیعی و فرهنگی
   میراث در خطر
  * سایت فراملی
  در خطر در خطر
# نگاره نام موقعیت سال ثبت ش ثبت
معیارها 		شرح منبع
۱ ناهمواری در پارک ملی چیریبیکته. پارک ملی چیریبیکته Colombiaبخش کاکئتا و بخش گواویره
۰°۳۱′۳۱″ شمالی ۷۲°۴۷′۵۰″ غربی / ۰٫۵۲۵۲۸°شمالی ۷۲٫۷۹۷۲۲°غربی / 0.52528; -72.79722 (Chiribiquete National Park) 		۲۰۱۸ ۱۱۷۴
(iii) (ix) (x) 		پارک ملی چیریبیکته به وسعت ۲٬۷۸۲٬۳۵۴ (۶٬۸۷۵٬۳۵۰); و با نواحی حاشیه‌ای ۳٬۹۸۹٬۶۸۲٫۸۲ (۹٬۸۵۸٬۷۲۱٫۰)، بزرگ‌ترین منطقه حفاظت‌شده در کلمبیا، نقطه تلاقی چهار استان با شرایط جغرافیا و زیستی متفاوت است: آمازون، آند، اورینوکو و گویان. به این ترتیب، پارک ملی اتصال و حفظ تنوع زیستی این نواحی را تضمین می‌کند و خود را به عنوان یک محیط چهارفصل که در آن تنوع گیاهی و جانوری و بومی شکوفا شده، معرفی کرده است. بیش از ۷۵۰۰۰ مجسمه توسط مردم بومی بر روی دیوارهای ۶۰ پناهگاه صخره‌ای از ۲۰۰۰۰ سال قبل از میلاد ساخته شده‌اند و امروزه همچنان قابل مشاهده و بازدیدند. این نقاشی‌ها صحنه‌های شکار، جنگ‌ها، رقص‌ها و مراسم و همچنین گونه‌های جانوری و گیاهی را با پرستش جگوار که نمادی از قدرت و باروری است به تصویر می‌کشد. جوامع بومی این مکان را مقدس می‌شمرند و معتقدند بازدید آن باید محدود و ممنوع گردد. [۷]
۲ چشم‌انداز فرهنگی قهوه در کلمبیا Colبخش کالداس، بخش کیندیو و بخش ریسارالدا
۵°۲۸′۱۸″ شمالی ۷۵°۴۰′۵۴″ غربی / ۵٫۴۷۱۶۷°شمالی ۷۵٫۶۸۱۶۷°غربی / 5.47167; -75.68167 		۲۰۱۱ ۱۱۲۱
(v)(vi) 		چشم‌انداز فرهنگی قهوه کلمبیا نواحی به وسعت ۱۴۱٬۱۲۰ (۳۴۸٬۷۰۰) است که نمونه‌ای از سازگاری انسان با شرایط دشوار جغرافیایی است که در آن زراعت دانهٔ قهوه کوهستانی توسعه یافته است. این یک چشم‌انداز فرهنگی است که در آن عناصر طبیعی، اقتصادی و فرهنگی به جا مانده از مهاجران آنتیوکیا و والونو با درجه بالایی از همگنی در منطقه یافت می‌شود و یک مورد استثنایی در جهان است. در این چشم‌انداز تلاش‌های انسانی، خانوادگی و نسل به نسل تولیدکنندگان قهوه با هم ترکیب شده است. [۸]
۳ مرکز تاریخی سانتا کروز د مامپوکس Colبخش بولیوار، کلمبیا
۹°۱۴′۰۰″ شمالی ۷۴°۲۶′۰۰″ غربی / ۹٫۲۳۳۳۳°شمالی ۷۴٫۴۳۳۳۳°غربی / 9.23333; -74.43333 		۱۹۹۵ ۷۴۲
(iv)(v) 		سانتا کروز د مومپکس توسط اسپانیایی‌ها در سال ۱۵۴۰ به عنوان یک بندر رودخانه‌ای در سواحل رودخانه ماگدالنا تأسیس شد. در امتداد جادهٔ اصلی که به موازات رودخانه می‌گذرد توسعه یافت و در هنگام سیل نیز به عنوان دایک عمل می‌کرد. این شهر نقش مهمی در استعمار اسپانیا در منطقه ایفا کرد اما در قرن نوزدهم میلادی از اهمیت آن کاسته شد. مرکز تاریخی، با ساختمان‌های متعددی که دارای پورتال‌های تزئین شده، بالکن، و گالری‌ها هستند، به خوبی حفظ شده است. کلیسای سانتا باربارا مهم‌ترین بنای این شهر است. [۹]
۴ پارک ملی لوس کاتیوس Colبخش انتیوکیا و بخش چوکوs
۷°۴۰′۰۰″ شمالی ۷۷°۰۰′۰۰″ غربی / ۷٫۶۶۶۶۷°شمالی ۷۷٫۰۰۰۰۰°غربی / 7.66667; -77.00000 		۱۹۹۴ ۷۱۱
(ix)(x) 		این پارک ملی در تنگهٔ داریان قرار دارد و با پارک ملی داریان در پاناما همسایه است. پارک لوس کاتیوس به وسعت ۱۴۱٬۱۲۰ (۳۴۸٬۷۰۰)، ناحیه‌ای است که جابه‌جایی بزرگ جانوری در قاره آمریکا از طریق این منطقه در اواخر سنوزوئیک انجام شد. همچنین احتمالاً یک پناهگاه حیوانات در دورهٔ پلیستوسن بوده است که با تعداد زیادی گونه بومی این واقعیت را حکایت می‌کند. زیستگاه‌های آن شامل جنگل‌ها و تالاب‌های مرطوب چوکو-داریان است و دشت‌های سیلاب‌خیز رودخانه آتراتو در آن قرار دارند. این پارک محفل تمساح آمریکایی، مورچه‌خوار غول‌پیکر و تاپیر بیرد است. در سال ۲۰۰۹، بنا به درخواست دولت کلمبیا به دلیل جنگل‌زدایی غیرقانونی و صید بی‌رویه، این مکان در فهرست در معرض خطر قرار گرفت. وضعیت تا سال ۲۰۱۵ بهبود یافت و بار دیگر از فهرست درخطر خارج شد. [۱۰]
۵ جزیره مالپلو Colبخش بایه دل کائوکا
۳°۵۸′۰۰″ شمالی ۸۱°۳۷′۰۰″ غربی / ۳٫۹۶۶۶۷°شمالی ۸۱٫۶۱۶۶۷°غربی / 3.96667; -81.61667 		۲۰۰۶ ۱۲۱۶
(vii)(ix) 		این جزیره به وسعت ۸۵۷٬۵۰۰ (۲٬۱۱۹٬۰۰۰)، در حدود ۵۰۶ کیلومتری سواحل کلمبیا قرار دارد. این پارک دریایی وسیع، بزرگ‌ترین منطقه ممنوعیت ماهیگیری در شرق اقیانوس آرام استوایی است و یک زیستگاه حیاتی برای گونه‌های دریایی در معرض تهدید بین‌المللی فراهم می‌کند و منبع اصلی مواد مغذی است که منجر به تجمع زیاد گونه‌های مختلف زیستی دریایی شده. این به ویژه یک "مخزن" برای کوسه‌ها، هامور غول پیکر و بیل ماهی است. [۱۱]
۶ پارک باستان‌شناسی تیرادنترو Colبخش کائوکا
۲°۳۵′۰۰″ شمالی ۷۶°۰۲′۰۰″ غربی / ۲٫۵۸۳۳۳°شمالی ۷۶٫۰۳۳۳۳°غربی / 2.58333; -76.03333 		۱۹۹۵ ۷۴۳
(iii) 		پارک باستان‌شناسی، شامل چهار منطقه مجاور و شامل اتاقک‌های زیرزمینی متعددی است که به عنوان مقبره استفاده می‌شد. تقریباً بین ۶۰۰ تا ۹۰۰ پس از میلاد ساخته شدند. بزرگ‌ترین آنها تا ۱۲ متر (۳۹ فوت) عرض دارند. آرامگاه‌ها اغلب با نقاشی‌های چند رنگ با طرح‌های هندسی یا نقوش حیوانی و انسانی و با کنده‌کاری‌های سنگی تزئین شده‌اند. معماری مقبره‌ها شبیه به خانه‌های انسان است. همچنین چندین مجسمه انسانی در سنگ آتشفشانی حکاکی شده و در پارک وجود دارد. [۱۲]
۷ بندرگاه، بارو و یادمان‌های تاریخی کارتاخنا Colبخش بولیوار، کلمبیا
۱۰°۲۵′۰۰″ شمالی ۷۵°۳۲′۰۰″ غربی / ۱۰٫۴۱۶۶۷°شمالی ۷۵٫۵۳۳۳۳°غربی / 10.41667; -75.53333 		۱۹۸۴ ۲۸۵
(iii) 		شهرستان کارتاخنا یا کارتاگنا، دارای گسترده‌ترین و یکی از کامل‌ترین سیستم‌های استحکامات در آمریکای جنوبی است و نمونه برجسته‌ای از معماری نظامی در قرن‌های ۱۶، ۱۷ و ۱۸ میلادی است. باروهای دفاع اولیه توسط اسپانیایی‌ها در سال ۱۵۸۶ ساخته شد و به تدریج گسترش یافت و این استحکامات از یکی از مهم‌ترین بندرها دریای کارائیب محافظت می‌کرد. در اطراف شهر قلعه‌های متعددی وجود دارد. در داخل دیوارها، کلیساها، کاخ‌ها و اقامتگاه‌هایی برای شهروندان ثروتمند وجود داشته است. [۱۳]
۸ جاده اینکاها کهاپاگ نیان* Colمشترک با کشورهای
 آرژانتین
 بولیوی
 شیلی
 اکوادور
 پرو
۱۸°۱۵′۰۰″ جنوبی ۶۹°۳۵′۳۰″ غربی / ۱۸٫۲۵۰۰۰°جنوبی ۶۹٫۵۹۱۶۷°غربی / -18.25000; -69.59167 		۲۰۱۴ ۱۴۵۹
(ii)(iii)(iv)(vi) 		سیستم جاده‌ای اینکا که در زبان محلی نام آن Qhapaq Ñan است، جاده‌ای به وسعت ۱۱٬۴۰۷ (۲۸٬۱۹۰) است که قبل از اینکا و عصر اینکا است بیش از ۳۰۰۰۰ کیلومتر (۱۹۰۰۰ مایل) در سراسر آند را در بر می‌گرفت. جاده‌ها قله‌های بلند کوه را با جنگل‌های بارانی، سواحل، دره‌ها و بیابان‌ها به هم متصل می‌کنند. سیستم جاده‌ای خط حیات امپراتوری اینکاها را تشکیل می‌داد و امکان حمل و نقل و تبادل کالا و همچنین جابجایی پیام‌رسان، مسافران و حتی ارتش را فراهم می‌کرد. این سایت شامل ۲۷۳ جزء است که شامل سازه‌هایی مانند جاده‌ها، پل‌ها، خندق‌ها و زیرساخت‌های پشتیبان است که ۹ مورد از آن‌ها در کلمبیا جای دارد. [۱۴]
۹ پارک باستان‌شناسی سان آگوستین Colبخش اویلا
۱°۵۵′۰۰″ شمالی ۷۶°۱۴′۰۰″ غربی / ۱٫۹۱۶۶۷°شمالی ۷۶٫۲۳۳۳۳°غربی / 1.91667; -76.23333 		۱۹۹۵ ۷۴۴
(iii) 		پارک باستان‌شناسی شامل سه منطقه با بقایای فرهنگ سن آگوستین است. بناهای اصلی مربوط به دوره کلاسیک منطقه‌ای (۱–۹۰۰ پس از میلاد) است و شامل تپه‌های تدفین، تراس‌ها، سازه‌های تدفین و مجسمه‌های سنگی یادبود است. [۱۵]

موقعیت جغرافیایی

[ویرایش]
موقعیت میراث‌های جهانی یونسکو در کلمبیا



فهرست آزمایشی

[ویرایش]

افزون بر سایت‌های موجود در فهرست میراث جهانی، کشورهای عضو می‌توانند فهرستی از سایت‌های آزمایشی را که ممکن است برای نامزدی در نظر بگیرند، در این فهرست قرار دهند. نامزدها در فهرست میراث جهانی تنها در صورتی پذیرفته می‌شوند که سایت پیش‌تر در فهرست آزمایشی قرار داشته باشد.[۱۶]کلمبیا سیزده نامزد در این فهرست دارد.[۲]

# نگاره نام موقعیت سال ثبت ش ثبت
معیارها 		شرح منبع
۱ عکس ماهواره‌ای جزیره منطقهٔ حفاظت‌شدهٔ دریایی گل دریایی مجمع‌الجزایر سن آندرس، پروویدنسیا و سانتا کاتالینا ۲۰۰۷ (ix) (x) بزرگ‌ترین منطقه حفاظت شده دریایی در کارائیب شامل خشکی و آب اطراف سن آندرس و جزایر پروویدنسیا و سانتا کاتالینا است. زیستگاه‌ها شامل حرا، مانگروها، تالاب‌ها، صخره‌های مرجانی، علفزار دریایی، سواحل، آب‌سنگ حلقوی و آب‌های عمیق است. یک دسته از سینه‌بادکنک باشکوه در جزایر لانه می‌کنند. [۱۷]
۲ تصویر غروب آفتاب در کانال. کانال دیکه بخش آتلانتیکو، بولیوار، سوکره ۲۰۱۲ (i) (iv) این کانال کارتاخنا، بندر اصلی کلمبیا، را به رودخانه ماگدالنا، رودخانه اصلی کشور متصل می‌کند؛ اما به دلیل وجود موانع در دلتای آن قابل کشتیرانی نیست. اولین کانال توسط اسپانیایی‌ها در سال ۱۵۸۲ ساخته شد اما به دلیل عدم تعمیر و نگهداری به سرعت از کار افتاد. مرحله بعدی ساخت و ساز در سال ۱۶۵۰ انجام شد و به عنوان یک چالش مهندسی در نظر گرفته شد. توسعه داخل کشور و ایجاد چندین شهرک در امتداد کانال، این ساخت را امکان‌پذیر کرد. [۱۸]
۳ محوطه دانشگاه دانشگاه شهر بوگوتا بوگوتا ۲۰۱۲ (i) (iv) پردیس دانشگاهی دانشگاه ملی کلمبیا در سال ۱۹۳۶ توسط معلم فریتز کارسن و معمار لئوپولدو روتر که طرح معماری و شهری را توسعه دادند، ایجاد شد. این پروژه نشان دهنده اولین پردیس از این دست در آمریکای لاتین و محرک معماری مدرن در این کشور بود. در طراحی پردیس‌ها در چندین کشور دیگر، از جمله شهر دانشگاه شهر کاراکاس در ونزوئلا، که یک سایت میراث جهانی است، تأثیرگذار بود. [۱۹]
۴ نیازمند تصویر سامانه آبی پیشاکلمبی رود سن خورخه بخش کوردوبا، بولیوار، سوکره ۲۰۱۲ (iii, (iv) (v) این رود در اکثر اوقات سال، به جز در فصل خشک از نوامبر تا مارس، سیلابی می‌شود. این منطقه حداقل ده هزار سال است که توسط جوامع مختلف، از جمله مردم زنو، قابل سکونت بوده. سیل، خاک را حاصلخیز و جذاب برای کشاورزی می‌کند، با این حال، برای ایجاد سکونتگاه‌های دائمی، جوامع نیاز به ساخت شبکه‌های گسترده‌ای از کانال‌های زهکشی، تراس‌ها و پشته‌ها دارند. همچنین بقایایی از سرامیک، سنگ‌تراشی طلا و گوردخمه وجود دارد. پس از ورود اسپانیایی‌ها، آب‌کاری‌ها به تدریج متروک شد. [۲۰]
۵ ویرانه های یک شهر باستانی با تراس سنگی پارک‌های ملی و سایت‌های باستان‌شناسی تایرونا و سیرا نوادا د سانتا مارتا بخش سزار، بخش لا گواخیرا، بخش ماگدالنا ۲۰۱۲ (iii) (iv) (v) (viii) سیرا نوادا د سانتا مارتا یک رشته کوه منزوی کشیده شده تا ساحل و با بلندترین قله به ارتفاع ۵۷۷۰ متر (۱۸۹۳۰ فوت) است. این باعث ایجاد انواع زیستگاه‌های مختلف مانند اکوسیستم‌های دریایی و ساحلی، حرا و انواع مختلف جنگل‌ها در دامنه‌های کوه می‌شود که تنوع زیستی دارد. سایت‌های باستان‌شناسی متعددی در این منطقه وجود دارد که تعدادی از آنها متعلق به فرهنگ تایرونا بین قرن‌های ۵ و ۹ است. فرهنگ‌های ماقبل اسپانیایی تراس‌ها، کانال‌ها و جاده‌ها را می‌ساختند. [۲۱]
۶ نیازمند تصویر معابد دکترین کاتولیک بخش کائوکا ۲۰۱۲ (ii) (iv) اسپانیایی‌ها تنها در اواخر قرن هجدهم، به دنبال مقاومت شدید جوامع بومی، به‌طور دائم در منطقه کوچکی مستقر شدند. به عنوان بخشی از فرایند بشارت و استعمار، آنها دوازده معبد ساختند که هفت تای آن هنوز باقی مانده است. معابد مذکور از چوب و خاک ساخته شده‌اند و نمونه‌ای از سنت‌گرایی مذهبی با سبک‌های ساختمانی اسپانیایی و تکنیک‌های ساخت محلی را نشان می‌دهند. [۲۲]
۷ نیازمند تصویر زیرساخت شرکت یونایتد فروت بخش ماگدالنا ۲۰۱۲ (iv) (vi) در دهه‌های اول قرن بیستم، شرکت چند ملیتی کمپانی یونایتد فروت، مناطق وسیعی را در سونا بانانرا به منظور تولید موز تغییر داد. آنها جنگل‌ها را پاکسازی کردند تا مزارع ایجاد کنند، شهرها و روستاها را برای کارگران ساختند، و راه‌آهن ساختند. زندگی در مزارع الهام بخش آثار گابریل گارسیا مارکز بود، اعتصاب کارگران و متعاقب آن کشتار موز در سال ۱۹۲۸ مبنای اوج داستان در رمان صد سال تنهایی است. [۲۳]
۸ دریاچه‌ای محاط در تپه‌های با پوشش گیاهی کم جنوب استان ریکائورته بخش بویاکا ۲۰۱۲ (ii) (iii) (viii) (x) پناهگاه گیاهی و جانوری ایگواکه در کوهستانی بین ارتفاعات ۲٬۴۰۰ متر (۷٬۹۰۰ فوت) و ۳٬۸۰۰ متر (۱۲٬۵۰۰ فوت) واقع شده است. این یکی از معدود مکان‌هایی است که اکوسیستم پارامو دارد، اکوسیستم کوهستانی بالای خط جنگل اما زیر خط دائمی برف. فسیل‌های موجودات دریایی مربوط به دوره کرتاسه در اینجا یافت شد، زیرا قبل از ظهور کوه‌های آند، یک دریا در این منطقه وجود داشت. این منطقه برای مردم مویسکا اهمیت معنوی دارد و مکان‌های باستان‌شناسی متعددی از جمله یک رصدخانه نجومی با قدمت حدود ۲۲۰۰ سال وجود دارد. [۲۴][۲۵]
۹ پل معلق که بر فراز رود بنا شده و دو سازه تکیه‌گاه در طرفین خود دارد. پوئنته د اوکسیدنته (پل غربی) بخش انتیوکیا ۲۰۱۲ (i) (iv) این پل که توسط خوزه ماریا ویلا طراحی شده است از رودخانه کائوکا عبور می‌کند. این یک پل معلق با دهانه تقریباً ۳۰۰ متر (۹۸۰ فوت) است. هنگامی که در سال ۱۸۹۵ افتتاح شد، سومین پل بزرگ جهان و بزرگ‌ترین در آمریکای جنوبی بود. معمار پل بروکلین، این پل را به عنوان مرجع طراحی خود در نظر گرفت و آن را با تنظیمات محلی تنظیم کرد. پل نمایانگر دستاورد مهندسی مهم آن دوره بود و امکان توسعه اقتصادی منطقه منزوی را فراهم کرد. [۲۶]
۱۰ دو خانه که با یک پل مرتفع به هم متصل هستند چشم‌انداز فرهنگی خانه‌های معلق بومیان سیناگا گرانده د سانتا مارتا و مدیو آتراتو بخش انتیوکیا، بخش چوکو، بخش ماگدالنا ۲۰۱۳ (iv) (v) منطقه بین کوه‌های سیرا نوادا د سانتا مارتا و رودخانه ماگدالنا توسط جنگل‌های بارانی استوایی مرطوب پوشیده شده است و به عنوان یک سایت رامسر شناخته می‌شود. مردم با ساخت خانه‌های چوبی با محیط طبیعی سازگار شدند. منطقه مدیو آتراتو از قرن هفدهم توسط مردمی عمدتاً آفریقایی‌تبار مسکونی بوده. عمده فعالیت اقتصادی آن‌ها ماهیگیری است. [۲۷]
۱۱ سازه‌ای دایره‌وار و دو سطحی با ستون‌ها، بخشی از یک طرح بزرگتر میراث معماری روخلیو سالمونا: مانیفست اخلاقی، سیاسی، اجتماعی و شاعرانه بوگوتا، بخش بولیوار، کلمبیا ۲۰۲۲ (ii) (iv) این نامزدی شامل هفت اثر از معمار فرانسوی-کلمبیایی روخلیو سالمونا (۱۹۲۷–۲۰۰۷) است. ساختمان‌هایی که از اواسط قرن بیستم تا اوایل قرن بیست و یکم ساخته شده‌اند، نشان‌دهنده ایده‌آل‌های معماری هستند که می‌خواستند شهری باز با فضاهای عمومی برای ملاقات‌های متنوع ایجاد کنند. او از سنت‌های مختلف غربی و سنت‌های میان‌آمریکایی برای تولید بیان هنری خود استفاده می‌کرد. [۲۸]
۱۲ فسیل‌های دریایی در موزه سایت‌های دیرینه‌شناسی فلورستا بخش بویاکا ۲۰۲۴ (viii) سازند فلورستا از دوران دونین میانی سرشار از فسیل‌های انواع مختلف بی‌مهرگان دریایی، مانند تریلوبیت‌ها، دوکفه‌ای‌ها، خزه‌زیان، شکم‌پایان، و سخت‌پوستان است. سازند صخره‌ای که حدود ۷۰۰ متر ضخامت دارد، امکان مطالعات تکامل حیات و محیط زیست را در طول ده میلیون سال فراهم می‌کند. [۲۹]
۱۳ نیازمند تصویر لا ونتا کونزنترات-لاگرستاته بخش اویلا ۲۰۲۴ (viii) لا وِنتا یک مکان فسیلی با بقایایی از دوره فرعی میوسن میانه، مربوط به حدود ۱۳ میلیون سال پیش، در دوران بهینه اقلیمی میوسن میانه است. فسیل‌هایی از ماهی‌های مختلف، کیمن، آناکونداهای اولیه و همچنین پستانداران وجود دارد. در اینجا، گونه‌های پس‌ددان و شگفت‌بندان، و همچنین سم‌داران، خفاشان، و جوندگان مختلف نشان داده می‌شوند. این یک منظر اجمالی از زندگی در منطقه قبل از جابه‌جایی بزرگ جانوری در قاره آمریکا است. [۳۰]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ "UNESCO World Heritage Centre – The World Heritage Convention". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 27 August 2016. Retrieved 25 October 2015.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ "Colombia" (به انگلیسی). unesco. Retrieved 1 May 2022.
  3. ↑ "Report of the 8th Session of the Committee". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 21 October 2011. Retrieved 8 August 2016.
  4. ↑ "Report of the 18th Session of the Committee". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 1 July 2020. Retrieved 8 August 2016.
  5. ↑ "Colombia's Los Katíos National Park removed from List of Heritage in Danger". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 6 July 2024. Retrieved 8 August 2024.
  6. ↑ "UNESCO World Heritage Centre – The Criteria for Selection". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 12 June 2016. Retrieved 17 August 2018.
  7. ↑ "Chiribiquete National Park – "The Maloca of the Jaguar"". یونسکو. Retrieved 1 July 2018.
  8. ↑ "Copia archivada". Archived from the original on 15 June 2021. Retrieved 12 October 2014.
  9. ↑ "Historic Centre of Santa Cruz de Mompox". یونسکو. Retrieved 8 August 2016.
  10. ↑ "Los Katíos National Park". یونسکو. Retrieved 8 August 2016.
  11. ↑ "Malpelo Fauna and Flora Sanctuary". یونسکو. Retrieved 8 August 2016.
  12. ↑ "National Archeological Park of Tierradentro". یونسکو. Retrieved 8 August 2016.
  13. ↑ "Port, Fortresses and Group of Monuments, Cartagena". یونسکو. Retrieved 8 August 2016.
  14. ↑ "Qhapaq Ñan, Andean Road System". یونسکو. Retrieved 8 August 2016.
  15. ↑ "San Agustín Archaeological Park". یونسکو. Retrieved 8 August 2016.
  16. ↑ "UNESCO World Heritage Centre – Tentative Lists". UNESCO World Heritage Centre. 25 October 2015. Archived from the original on 20 July 2017. Retrieved 26 December 2019.
  17. ↑ "Seaflower Marine Protected Area (MPA)". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 25 June 2016. Retrieved 8 August 2016.
  18. ↑ "Canal del Dique - Dike Canal". UNESCO World Heritage Centre. Retrieved 8 August 2016.
  19. ↑ "University City of Bogotá". UNESCO World Heritage Centre. Retrieved 8 August 2016.
  20. ↑ "Pre-Hispanic Hydraulic System of the San Jorge River". UNESCO World Heritage Centre. Retrieved 8 August 2016.
  21. ↑ "Tayrona and Sierra Nevada de Santa Marta National Parks and their Archaeological Sites". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 2 July 2016. Retrieved 8 August 2016.
  22. ↑ "Catholic Doctrine Temples". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 25 June 2016. Retrieved 8 August 2016.
  23. ↑ "United Fruit Company Infrastructure". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 25 June 2016. Retrieved 8 August 2016.
  24. ↑ Baruch, Zdravko (20 March 1984). "Ordination and Classification of Vegetation along an Altitudinal Gradient in the Venezuelan Páramos". Vegetation. 2. 55 (2): 115–126. doi:10.1007/BF00037333. S2CID 25470421.
  25. ↑ "South of Ricaurte Province". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 25 June 2016. Retrieved 8 August 2016.
  26. ↑ "Puente de Occidente (Western Bridge)". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 25 June 2016. Retrieved 8 August 2016.
  27. ↑ "Cultural Landscape of the Vernacular Stilt Housing of Cienaga Grande de Santa Marta and of Medio Atrato". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 25 June 2016. Retrieved 8 August 2016.
  28. ↑ "The architectural legacy of Rogelio Salmona: an ethical, political, social and poetic manifesto". UNESCO World Heritage Centre. Retrieved 8 August 2024.
  29. ↑ "Paleontological Sites of the Middle Devonian of Floresta, Boyacá". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 7 October 2024. Retrieved 8 August 2024.
  30. ↑ "The La Venta Konzentrat-Lagerstätte: a Neotropical moist forest biome of the middle Miocene". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 7 October 2024. Retrieved 8 August 2024.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ فهرست میراث جهانی در کلمبیا موجود است.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=فهرست_میراث_جهانی_در_کلمبیا&oldid=40901558»