قانون مطبوعات ایران - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

قانون مطبوعات ایران مصوب ۱۳۶۴خورشیدی مجلس شورای اسلامی است. این قانون از بحث‌انگیزترین قوانین در تاریخ ایران بوده‌است.^[۱]

این قانون با ۳۶ ماده و ۲۳ تبصره دارای شش فصل به شرح زیر است:^[۲]

• فصل اول: تعریف مطبوعات
• فصل دوم: رسالت مطبوعات
• فصل سوم: حقوق مطبوعات
• فصل چهارم: حدود مطبوعات
• فصل پنجم: شرایط متقاضی و مراحل صدور پروانه
• فصل ششم: جرایم

«عدم توجه کافی به حقوق روزنامه‌نگاران» و «سکوت کامل دربارهٔ هیئت منصفه» از اصلی‌ترین انتقاداتی است که از این قانون شده‌است.^[۲]

• قانون مطبوعات ایران مصوب ۱۲۸۶
• هیئت نظارت بر مطبوعات

• متن قانون مطبوعات

این یک مقالهٔ خرد ایران است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

این یک مقالهٔ خرد قانون است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.