قانون مطبوعات ایران - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

قانون مطبوعات ایران مصوب ۱۳۶۴خورشیدی مجلس شورای اسلامی است. این قانون از بحث‌انگیزترین قوانین در تاریخ ایران بوده‌است.[۱]

این قانون با ۳۶ ماده و ۲۳ تبصره دارای شش فصل به شرح زیر است:[۱]

  • فصل اول: تعریف مطبوعات
  • فصل دوم: رسالت مطبوعات
  • فصل سوم: حقوق مطبوعات
  • فصل چهارم: حدود مطبوعات
  • فصل پنجم: شرایط متقاضی و مراحل صدور پروانه
  • فصل ششم: جرایم

«عدم توجه کافی به حقوق روزنامه‌نگاران» و «سکوت کامل دربارهٔ هیئت منصفه» از اصلی‌ترین انتقاداتی است که از این قانون شده‌است.[۱]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ مرادی، یاسر (۱۹ بهمن ۱۳۸۳). روزنامه همشهری (۳۶۳۳). پارامتر |عنوان= یا |title= ناموجود یا خالی (کمک); از |مقاله= صرف‌نظر شد (کمک) قابل دسترسی در: http://www.hamshahrionline.ir/hamnews/1383/831119/world/siasatw.htm

پیوند به بیرون

[ویرایش]