معاهده نابرابر - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

معاهده نابرابر
نام چینی
نویسه‌های چینی سنتی不平等條約
نویسه‌های چینی ساده‌شده不平等条约
نام کره‌ای
هانگول
불평등 조약
هانجا
不平等條約
نام ژاپنی
کانجی不平等条約
کاناふびょうどうじょうやく
آوانویسی
لاتین‌نویسیfu byōdō jōyaku

معاهده نابرابر عنوانی‌ است که توسط چینی‌ها به رشته‌ قراردادهای منعقد شده با جهان غرب در سده‌های ۱۹ و ۲۰ میلادی داده شده‌است. دودمان چینگ زیر فشار حملات و تهدید قوای بیگانه غربی مجبور دادن امتیازاتی چون حذف تعرفه تجاری و گشودن بنادر پیمانی شد. با ظهور ناسیونالیسم چینی و امپریالیسم‌ستیزی در این کشور و تلاش‌های کومینتانگ و حزب کمونیست برای اقناع مردم به اثربخشی رویکردهای متفاوت‌شان در ایستادگی برابر این معاهده، از اوایل سده ۲۰ میلادی اعتبار قرارداد رو به افول گذاشت و تا چند دهه بعد به کلی از اعتبار ساقط شد. در سال ۱۸۵۴ نیز شوگون‌سالاری توکوگاوا با پذیرش عهدنامه کاناگاوا به این معاهده تن داد. نخستین معاهده نابرابر کره اما نه با غرب بلکه با ژاپن امضا شد؛ در سال ۱۸۷۵ با قدرت‌نمایی نظامی ژاپن در حادثه جزیره گانگوا، پادشاهی چوسان چاره‌ای جز گشودن درهای خود برای ژاپن و امضای عهدنامه جزیره گانگوا در سال ۱۸۷۶ نداشت.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]