ابن طباطبا - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

اباعبدالله محمد بن ابراهیم بن اسماعیل بن ابراهیم بن حسن بن حسن بن علی ابن ابی‌طالب مشهور به ابن طباطبا(۱۷۳–۱۹۹ ق/۷۸۹–۸۱۵ م) از سادات حسنی بود که در زمان جنگ امین و مأمون قصد تشکیل یک دولت شیعی را داشت و بنا بود نصر بن شبیب که از شیعیان ساکن جزیره بود، او را یاری دهد. اما نصر منصرف شد و قیام به تأخیر افتاد. وی در سال ۱۹۹ قمری قیام کرد و با کمک ابوالسرایا بر کوفه چیره شد و توانست دولتی را بنا نهد. حسن بن سهل والی عراق سپاهی را برای سرکوب قیام گسیل داشت که از ابوالسرایا شکست خورد. در همین احوال ابن طباطبا خیلی زود درگذشت.

منابع

[ویرایش]

جستارهای وابسته

[ویرایش]