لوفنتانیل - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

لوفنتانیل
داده‌های بالینی
نام‌های دیگر	Lofentanil; methyl (3S,4R)-1-(2-phenylethyl)-4 -(phenyl-propanoylamino)-3-methylpiperidine-4-carboxylate
کد ATC	None;
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی	UK: کلاس آ ; US: Schedule II (fentanyl analogue; Federal Analogue Act) ;
شناسه‌ها
	نام آیوپاک methyl (3S,4R)-3-methyl-1-(2-phenylethyl)-4-[phenyl(propionyl)amino]piperidine-4-carboxylate;
شمارهٔ سی‌ای‌اس	61380-40-3 ;
پاب‌کم CID	10070040;
کم‌اسپایدر	8245580 ;
UNII	7H7YQ564XV;
ChEMBL	ChEMBL28198 ;
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیایی	C25H32N2O3
جرم مولی	۴۰۸٫۵۴۲ g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)	Interactive image;
	SMILES O=(CC)N(c1ccccc1)[C@@]2(C(OC)=O)CCN(C[C@H]2C)CCc3ccccc3;
	InChI InChI=1S/C25H32N2O3/c1-4-23(28)27(22-13-9-6-10-14-22)25(24(29)30-3)16-18-26(19-20(25)2)17-15-21-11-7-5-8-12-21/h5-14,20H,4,15-19H2,1-3H3/t20-,25+/m1/s1 ; Key:IMYHGORQCPYVBZ-NLFFAJNJSA-N ;
	(این چیست؟) (صحت‌سنجی)

لوفنتانیل (انگلیسی: Lofentanil) یکی از قوی‌ترین ضددردهای اپیوئیدی شناخته شده است و مشابه فنتانیل است که در سال ۱۹۶۰ میلادی ساخته شد.

عوارض جانبی آنالوگ های لوفنتانیل مشابه عوارض خود فنتانیل است که شامل خارش، حالت تهوع و افسردگی شدید تنفسی می شود که می تواند تهدید کننده زندگی باشد. عوارض جانبی لوفنتانیل ممکن است با توجه به مدت طولانی اثر آن مشکل ساز باشد. یکی دیگر از عوارض جانبی که مشخصه فنتانیل و مشتقات آن است، تمایل آنها به القای سریع تحمل است، به دلیل میل پیوندی بالای آنها که باعث درونی سازی سریع گیرنده های مواد افیونی فعال مزمن می شود.^[۱]^[۲]

منابع

↑ Maguire P, Tsai N, Kamal J, Cometta-Morini C, Upton C, Loew G (March 1992). "Pharmacological profiles of fentanyl analogs at mu, delta and kappa opiate receptors". European Journal of Pharmacology. 213 (2): 219–25. doi:10.1016/0014-2999(92)90685-w. PMID 1355735.
↑ Huang XQ, Jiang HL, Luo XM, Chen KX, Zhu YC, Ji RY, Cao Y (June 2000). "Study on mechanism of interaction of nociceptin and opioids binding with opioid receptor-like 1 receptor". Acta Pharmacologica Sinica. 21 (6): 536–46. PMID 11360688.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Lofentanil». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۷ ژانویه ۲۰۲۳.

پیوند به بیرون

این یک مقالهٔ خرد داروشناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

[1] Maguire P, Tsai N, Kamal J, Cometta-Morini C, Upton C, Loew G (March 1992). "Pharmacological profiles of fentanyl analogs at mu, delta and kappa opiate receptors". European Journal of Pharmacology. 213 (2): 219–25. doi:10.1016/0014-2999(92)90685-w. PMID 1355735.

[2] Huang XQ, Jiang HL, Luo XM, Chen KX, Zhu YC, Ji RY, Cao Y (June 2000). "Study on mechanism of interaction of nociceptin and opioids binding with opioid receptor-like 1 receptor". Acta Pharmacologica Sinica. 21 (6): 536–46. PMID 11360688.

[۱]

[۲]