لکلک سیاه - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
لکلک سیاه | |
---|---|
در پارک ملی کروگر، آفریقای جنوبی | |
ردهبندی علمی | |
فرمانرو: | |
شاخه: | |
رده: | |
زیررده: | |
فرورده: | |
بالاراسته: | |
راسته: | |
تیره: | |
سرده: | |
گونه: | لکلک سیاه |
نام دوبخشی | |
Ciconia nigra کارل لینه, ۱۷۵۸ | |
[[پرونده:Ciconia nigra distr.png مهاجرت تابستانی و تولیدمثل (محدودهها به طور تقریبی مشخص شدهاند)|frameless|ایستاده=1]] اقامت در طول سال مهاجرت زمستانی |
لکلک سیاه (نام علمی: Ciconia nigra) پرندهایست به طول ۹۵ سانتیمتر، دارای پر و بال سیاه براق با جلای زرشکی و سبز و سطح شکمی سفید. منقار، دور چشم و پاهای این پرنده سرخ رنگ است. لکلک سیاه پرندهای است تکزی و دیر انس که به تنهائی یا دسته جمعی مهاجرت میکند.
مشخصات ظاهری
[ویرایش]این پرنده، ۹۷ سانتیمتر طول دارد. آبزی است و به واسطهٔ سر، گردن و پشت سیاهش، کاملاً از حاجی لکلکها متمایز است. منقار و پاهایش بلند و قرمزرنگ است. در پرندهٔ جوان، منقار و پاها سبزرنگ است. زیر تنه کاملاً سفید، سر و پشتش سیاه با جلای بنفش سبز و چشمانش قهوهایرنگ است. نر و ماده همشکلاند. عمدتاً از ماهی و گاهی از حشرات، ملخها، سمندرها و نیز از جوندگان و پستانداران کوچک، مارها و مارمولکها تغذیه میکند.
صدا
[ویرایش]صدای این پرنده در مقایسه با لکلک سفید، با وسعت بیشتری همراه است و شبیه «چی –ای- چی – ای» یا «چی- چو –هو- جی – جی» شنیده میشود.
زیستگاه
[ویرایش]این پرنده در نواحی آبهای شور و شیرین، رودخانههای کمعمق با ساحل شنی، کانالها، جزایر، اراضی سیلابگیر و نواحی پر درخت کنار دریاچهها به سر برده و معمولاً روی درختان آشیانه میسازد. در ایران، به تعداد کم و مهاجر و در مناطق جنوبی کرمان و فارس و نیز در مناطق شمال غرب، به صورت گروههای کوچک مهاجر دیده میشود. حضور این گونه در منطقه حفاظت شده ارس سیستان در شهرستان کلات خراسان رضوی ثبت شده است.
حفاظت
[ویرایش]توجه به وضیعت و مناطق زیستی و محلهای تولید مثل این پرنده، اهمیت بسزایی در بقای آن دارد.
پانویس
[ویرایش]منابع
[ویرایش]«لک لک سیاه». وبسایت کوهها و بیابانهای ایران. دریافتشده در ۲۶-۰۲-۲۰۲. تاریخ وارد شده در |تاریخ بازدید=
را بررسی کنید (کمک)