مارک سنفورد - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
Mark Sanford | |
---|---|
عضو مجلس نمایندگان ایالات متحده از کارولینای جنوبی حوزهٔ اول | |
دوره مسئولیت ۷ مه ۲۰۱۳ – ۲۰۱۹ | |
پس از | تیم اسکات |
دوره مسئولیت ۳ ژانویه ۱۹۹۵ – ۳ ژانویه ۲۰۰۱ | |
پس از | Arthur Ravenel, Jr. |
پیش از | Henry E. Brown, Jr. |
115th فرماندار کارولینای جنوبی | |
دوره مسئولیت ۱۵ ژانویه ۲۰۰۳ – ۱۲ ژانویه ۲۰۱۱ | |
معاون | André Bauer |
پس از | Jim Hodges |
پیش از | نیکی هیلی |
اطلاعات شخصی | |
زاده | Marshall Clement Sanford, Jr. ۲۸ مهٔ ۱۹۶۰ (۶۴ سال) فورت لادردیل، فلوریدا |
حزب سیاسی | جمهوریخواه |
همسر(ان) | Jenny Sullivan (۱۹۸۹–۲۰۱۰; طلاق) |
فرزندان | ۴ |
اقامتگاه | چارلستون، کارولینای جنوبی |
محل تحصیل | Furman University University of Virginia |
تخصص | معاملات املاک |
امضا | |
وبگاه | |
خدمات نظامی | |
وفاداری | ایالات متحده آمریکا |
خدمت/شاخه | U.S. Air Force Reserve |
سالهای خدمت | 2003–present |
درجه | Captain |
یگان | 315th Airlift Wing 315th Aeromedical Evacuation Squadron پایگاه شکاری چارلستن |
مارک سنفورد (به انگلیسی: Mark Sanford) سیاستمدار آمریکایی و عضو حزب جمهوریخواه است. او از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۹ نمایندهٔ حوزه انتخابیه اول کارولینای جنوبی از حزب جمهوریخواه ایالات متحده آمریکا در مجلس نمایندگان ایالات متحده آمریکا بود تا این که در رقابتهای مقدماتی حزب جمهوریخواه برای کنگره از رقیبی که مورد حمایت رئیس جمهور دونالد ترامپ قرار گرفته بود شکست خود.[۱] او پیشتر از ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۱ نمایندگی همین حوزه را بر عهده داشت. از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۱ سنفورد فرماندار کارولینای جنوبی بود.
در ژوئن ۲۰۰۹، سنفورد که فرماندار بود علناً فاش کرد با زنی آرژانتینی به نام ماریا بلن چاپور رابطه داشتهاست که منجر به اعلام عدم رضایت رسمی مجمع عمومی کارولینای جنوبی از او و استعفای وی از انجمن فرمانداران جمهوریخواه شد، هرچند او از فرمانداری استعفا نداد.
او در دورهٔ نمایندگی از سوی مؤسسه کیتو به عنوان محافظه کارترین نماینده از لحاظ محافظه کاری مالی معرفی شد. او به سبب تلاشهایش برای کاستن از هزینههای دولت و کاستن از کسری بودجهٔ ملی مورد تقدیر قرار گرفت. او به خاطر روحیهٔ مستقل خود معروف بودهاست. مثلاً بارها او به قوانینی که با موافقت همگی نمایندگان همراه بود تنها رای مخالف را میداد. او در وفا به قولش مبنی بر تصدی حداکثر سه دوره نمایندگی، در سال ۲۰۰۱ کاندید نشد.
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ "Members of the United States Congress" (به انگلیسی). GovTrack. Archived from the original on 11 April 2017. Retrieved 12 July 2013.