محجور - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

محجور در اصطلاح حقوقی به کسی گفته می‌شود که از بخشی از تصرفات و اعمال حقوقی منع شده‌است[۱]، به عبارت دیگر حجر عبارت است از منع شخص به حکم قانون از اینکه بتواند امور خود را به‌طور مستقل و بدون دخالت دیگری اداره کند و شخصاً اعمال حقوقی انجام دهد و فاقد اهلیت استیفا باشد.[۲] محجور از ریشه حجر و به معنی منع و بازداشتن برگرفته شده‌است.[۳]

محجورین از نگاه قانون

[ویرایش]

قانون مدنی ایران محجورین را به سه دسته طبقه‌بندی کرده‌است:[۴]

  1. صغار(جمع صغیر)، در اصطلاح فقه و حقوق اسلامی به کسی گفته می‌شود که به سن بلوغ شرعی نرسیده باشد. این سن بلوغ برای پسران ۱۵ سال و برای دختران ۹ سال تمام می‌باشد اما در قانون مدنی به اشخاص زیر ۱۸ سال صغیر می‌گویند.
  2. اشخاص غیر رشید، مطابق قانون غیر رشید یا سفیه کسی است که تصرف او در اموال و حقوق مالی خودش عقلایی نباشد مثلاً اسراف‌کار یا قمارباز باشد.[۵]
  3. مجانین(جمع مجنون)، مجنون کسی است که قوه عقل و درک نداشته و به اختلال قوای دماغی مبتلا بوده و مختل المشاعر است.[۶]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. جعفری لنگرودی، محمد جعفر (۱۳۹۱). ترمینولوژی حقوق. تهران: گنج دانش. شابک ۹۶۴۵۹۸۶۰۷۹. پارامتر |تاریخ بازیابی= نیاز به وارد کردن |پیوند= دارد (کمک)
  2. رفیعی، محمد تقی, ویراستار (۱۳۹۰). فرهنگ حقوقی مجد (به فارسی-انگلیسی). تهران: مجمع علمی و فرهنگی مجد. شابک ۹۶۴-۶۱۵۳-۲۵-۹. پارامتر |تاریخ بازیابی= نیاز به وارد کردن |پیوند= دارد (کمک)
  3. «حجر». لغت نامه دهخدا. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۵ دسامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱۷ اوت ۲۰۱۲.
  4. ماده ۱۲۰۷ قانون مدنی
  5. ماده ۱۲۰۸ قانون مدنی
  6. ماده ۱۲۱۱ قانون مدنی