French
Deutschمحمدعثمان نقشبندی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
 | لحن یا سبک این مقاله بازتاب‌دهندهٔ لحن دانشنامه‌ای مورد استفاده در ویکی‌پدیا نیست. (فوریه ۲۰۱۹) |
محمّد عثمان نقشبندی محمدعثمان نقشبندی سراج‌الدین دوم (سراج‌الدین ثانی) | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۱۳۱۴ هجری قمری ۱۲۷۵ خورشیدی ۱۸۹۶ (میلادی) |
| درگذشت | ۲۱ رمضان ۱۴۱۷ قمری ۱۱ بهمن ۱۳۷۵ خورشیدی ۳۰ ژانویهٔ ۱۹۹۷ |
| علت مرگ | مرگ طبیعی |
| آرامگاه | استانبول |
| دیگر نام‌ها | شیخ عثمان |
| شهروندی | ایرانی |
| آثار | تفسیر سورهٔ تین، سراج القلوب، دیوان اشعار (کردی، فارسی، عربی) |
| والدین | محمد علاالدین نوریجان خانم |
محمّدعثمان سراج‌الدین ثانی (زادهٔ ۱۲۷۵، صفی‌آباد – درگذشته ۱۱ بهمن ۱۳۷۵، استانبول) رهبر سپاه رزگاری[۱] و یکی از مرشدهای معاصر طریقت نقشبندی بود.
زندگی
[ویرایش متنی]محمّد عثمان نقشبندی، فرزند علاءالدین نقشبندی بیاره و نوهٔ عمر ضیاءالدین نقشبندی است. محمد عثمان در سال ۱۲۷۵ شمسی در روستای صفی‌آباد در نزدیکی جوانرود زاده شد. مادرش نوری جان خانم دختر محمّدصادق وزیری است. وی فراگیری علوم دینی و قرآن را نزد عبدالکریم خانه‌شوری و سید حسین ساوجبلاغی آموخت. او همراه برادرش خالد، بیشتر اوقات را تحت تربیت عرفانی پدر به سر می‌بردند به طوری که در اجتماع‌های ذکر و مباحث دینیکه توسط محمد علاءالدین بیاره تشکیل می‌شدند شرکت می‌کردند.
فعالیت‌های سیاسی و نظامی
[ویرایش متنی]وی دارای ارتباطاتی با مقامات عالی‌رتبه رژیم پهلوی بود،[۲] بعد از انقلاب ۱۳۵۷ در مخالفت با جمهوری اسلامی و با کمک حزب بعث عراق[۳] اقدام به تشکیل گروه شبه نظامی رزگاری (رستگاری) کرد.[۱] گروه رزگاری دارای ۲۰۰۰ نفر نیروی مسلح بوده و در اورامانات مستقر بود.[۴][۵] پس از درگیری نظامی این گروه با نیروهای سپاه پاسداران، ارتش[۶] و احزاب مخالف[۷] این گروه شکست خورد.[۸] محمدعثمان نقشبندی اندکی بعد از انقلاب، ابتدا به روستای بیاره واقع در مرز عراق و بعداً تحت پوشش دولت عراق به بغداد[۹] منتقل شد.[۱۰]
درگذشت
[ویرایش متنی]وی در نخستین ساعت بامداد روز ۱۱ بهمن ۱۳۷۵ هجری شمسی در استانبول درگذشت.
جستارهای وابسته
[ویرایش متنی]- محمد زاهد ضیایی پاوه‌ای
- احمد نودشی
- ملا باقر بالک
- حاج عوض پاوه
- سیدعثمان طالشی
منابع
[ویرایش متنی]- چه‌پکه گوڵێ له گوڵزاری عوسمانی. بغداد: الحوادث، ۱۹۹۲
- بر پهنهٔ یاد از عثمان نقشبندی. سنندج: انتشارات کردستان، ۱۳۷۹
- گه‌وهه‌ری حه‌قیقه‌ت. محسن مفتی. هه‌ولیر
- یادی مه‌ردان. مه‌لا عه‌بدولکه‌ریمی موده‌رریس. سنندج: انتشارات کردستان، ۱۳۸۸
- بریسکه‌ی یاقوت. ماموستا مه‌لا عبداللهٔ کاتب. هه‌ولیر، نشر روژهه‌لات، ۲۰۰۸
- گلچینی از باغ بهار. ماموستا ملا احمد، بی‌جا، ۱۳۹۸خورشیدی
- سۆفیزم و شۆڕش. به‌رزانی مه‌لا ته‌ها، سلیمانی؛ روژهه‌لات؛ ۲۰۱۷
پانویس
[ویرایش متنی]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ «گروهک تروریستی رزگاری (رستگاری)». هابیلیان. دریافت‌شده در ۸ سپتامبر ۲۰۲۰.
- ↑ علم، امیراسدالله. یادداشت‌های امیراسدالله علم: از 1346/2/1 تا 1352/12/21. تهران: مازیار. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۰۴۳-۴۷-۰. دریافت‌شده در ۸ سپتامبر ۲۰۲۰.
- ↑ «پایانی تلخ بر فصل سرد گروهک تروریستی رزگاری». dana.ir. شبکه اطلاع‌رسانی راه داناشبکه اطلاع‌رسانی راه دانا. دریافت‌شده در ۸ فوریه ۲۰۲۲.
- ↑ اردیبهشتی دیگر. تهران: انتشارات سوره مهر. ص. ۳۸. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۵۰۶-۹۸۷-۰. دریافت‌شده در ۸ سپتامبر ۲۰۲۰.
- ↑ «چگونه متوسلیان پرونده سپاه رزگاری و نیروهای فرقه نقشبندیه را برای همیشه بست؟». مشرق. دریافت‌شده در ۸ سپتامبر ۲۰۲۰.
- ↑ «ابراهیم مرادی». پیشمرگ روح‌الله. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ ژانویه ۲۰۲۱. دریافت‌شده در ۹ ژانویه ۲۰۲۱.
- ↑ «زخم‌هایی بر پیکر مناطق کردنشین غرب». ایران بوم. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ ژانویه ۲۰۲۱. دریافت‌شده در ۹ ژانویه ۲۰۲۱.
- ↑ «علت گریه شدید حاج احمد متوسلیان در اورامان چه بود؟». jamaran.news. پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران. دریافت‌شده در ۲۶ ژوئن ۲۰۲۳.
- ↑ «شرح حال محمّدعثمان نقشبندی». پرسشگران. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ اوت ۲۰۲۱. دریافت‌شده در ۸ سپتامبر ۲۰۲۰.
- ↑ «فرجام شغالان در بیشة شیران؛ نگاهی گذرا به رویدادهای کردستان در روزها و سال‌های نخستین انقلاب». پایگاه حوزه. دریافت‌شده در ۸ سپتامبر ۲۰۲۰.