محمود فروغی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

محمود فروغی (زاده ۱۲۹۴ – درگذشته ۲۹ دی ۱۳۷۰)^[۱] فرزند محمدعلی فروغی نخست‌وزیر دوران پهلوی بود. وی فارغ‌التحصیل دانشکدهٔ حقوق و علوم سیاسی از دانشگاه تهران و از کارمندان وزارت خارجه و در دوران خدمت خود سرکنسول ایران در نیویورک، سفیر ایران در برزیل و سوئیس و آمریکا و افغانستان، معاون وزارت امور خارجه و کفیل وزارت امور خارجه بود.

وی در مصاحبه‌ای در مجموعهٔ تاریخ شفاهی ایران اطلاعاتی از وقایع شهریور ۱۳۲۰ داده است.

منابع

خاطرات محمود فروغی (از مجموعه تاریخ شفاهی ایران)، ویراستار حبیب لاجوردی، انتشارات دانشگاه هاروارد، ۲۰۰۳
دکتر باقر عاقلی شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران چاپ اول سال ۱۳۸۰ جلد دوم نشر گفتار باهمکاری نشر علم

مناصب سیاسی
پیشین: امیرخسرو افشار قاسملو	معاون سیاسی و پارلمانی وزیر امور خارجه ۱۳۴۱–۱۳۴۰	پسین: محمدعلی مسعود انصاری
پیشین: حسین قدس نخعی	وزیر امور خارجه سرپرست ۱۳۴۱	پسین: غلام‌عباس آرام
مناصب دیپلماتیک
پیشین: هرمز قریب	سفیر ایران در سوئیس ۱۳۴۱	پسین: جمشید قریب

↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ اکتبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۱۰ ژانویه ۲۰۲۰.