معماری خمر - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

معماری خمر(خمر: ស្ថាបត្យកម្មខ្មែរ)، همچنین به عنوان معماری انگکوری (خمر: ស្ថាបត្យកម្មសម័យអង្គរ) نیز شناخته می‌شود؛ معماری است که توسط خمرها در دوره انگکوری امپراتوری خمر از حدود نیمه دوم قرن هشتم میلادی تا نیمه اول قرن پانزدهم میلادی تولید شده است.^[۱]

معماری معابد سنگی هندی، به‌ویژه در مجسمه‌سازی، بر جنوب شرق آسیا تأثیر گذاشت و به‌طور گسترده در معماری هندی‌شده معابد کامبوج (خمر)، آنام و جاوه (در هند بزرگ) پذیرفته شد.^[۲]^[۱] معماری خمر که از تأثیرات هندی تکامل یافته بود؛ زیرا با توسعه ویژگی‌های خاص خود، که برخی از آن‌ها به‌طور مستقل ایجاد شده بودند و برخی دیگر از سنت‌های فرهنگی همسایه اقتباس شده بودند؛ به وضوح از شبه قاره هند متمایز شد و در نتیجه منجر به ایجاد سبک هنری جدید و منحصر به فردی در معماری آسیایی به نام سنت آنگکوری شد.^[۳]

توسعه معماری خمر به عنوان یک سبک متمایز به ویژه در تصویرهای هنری از چهره‌های شخصیت‌های الهی و سلطنتی با ویژگی‌های ظاهری نمایانگر جمعیت محلی خمرها، از جمله صورت‌های گردتر، ابروهای پهن‌تر، و دیگر ویژگی‌های فیزیکی مشهود است.^[۴] در هر مطالعه ای از معماری انگکوری، تأکید و تمرکز بر معماری مذهبی است، زیرا تمام بناهای باقی مانده آنگکوری ماهیت مذهبی دارند. در طول دوره انگکور، تنها معابد و سایر بناهای مذهبی از سنگ ساخته می‌شدند.

ساختمان‌های غیر مذهبی مانند خانه‌ها از مصالح فاسدشدنی مانند چوب ساخته می‌شدند و به همین دلیل دوام نیاورده اند و باقی نماندند.

کتاب‌شناسی

Coedès, George. Pour mieux comprendre Angkor. Hanoi: Imprimerie d'Extrême-Orient, 1943.
Forbes, Andrew; Henley, David (2011). Angkor, Eighth Wonder of the World. Chiang Mai: Cognoscenti Books. ASIN B0085RYW0O.
Freeman, Michael and Jacques, Claude. Ancient Angkor. Bangkok: River Books, 1999. شابک ‎۰−۸۳۴۸−۰۴۲۶−۳.
Glaize, Maurice. The Monuments of the Angkor Group. 1944. A translation from the original French into English is available online at theangkorguide.com.
Jessup, Helen Ibbitson. Art & Architecture of Cambodia. London: Thames & Hudson, 2004.
Ngô Vǎn Doanh, Champa:Ancient Towers. Hanoi: The Gioi Publishers, 2006.
Roveda, Vittorio. Images of the Gods: Khmer Mythology in Cambodia, Laos & Thailand. Bangkok: River Books, 2005.
Sthapatyakam. The Architecture of Cambodia Phnom Penh: Department of Media and Communication, Royal University of Phnom Penh, 2012.
Gabel, Joachim. Earliest Khmer Stone Architecture and its Origin: A Case Study of Megalithic Remains and Spirit Belief at the Site of Vat Phu.. In: JoGA 2022: 2–137, Journal of Global Archaeology.

نگارخانه

سامبور پری کوک
پره روپ
بانتی سری

جستارهای وابسته

پانویس

↑ ^۱٫۰ ^۱٫۱ Bruyn, Pippa de; Bain, Keith; Allardice, David; Shonar Joshi (18 February 2010). Frommer's India. John Wiley & Sons. pp. 333–. ISBN 978-0-470-64580-2. Retrieved 7 February 2013.
↑ "Advisory body evaluation" (PDF). UNESCO.org. Archived from the original (PDF) on 2022-10-09. Retrieved 23 October 2012.
↑ "Angkor". UNESCO.org. Retrieved 16 February 2022.
↑ Nietupski, Paul (2019). "Medieval Khmer Society: The Life and Times of Jayavarman VII (ca. 1120-1218)". ASIANetwork Exchange. 26 (1): 33–74. Retrieved 29 March 2022.

پیوند به بیرون

این یک مقالهٔ خرد کامبوج است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

[BruynBain2010-1] ۱٫۰ ^۱٫۱ Bruyn, Pippa de; Bain, Keith; Allardice, David; Shonar Joshi (18 February 2010). Frommer's India. John Wiley & Sons. pp. 333–. ISBN 978-0-470-64580-2. Retrieved 7 February 2013.

[Advisory-2] "Advisory body evaluation" (PDF). UNESCO.org. Archived from the original (PDF) on 2022-10-09. Retrieved 23 October 2012.

[UNESCO_Angkor_architecture-3] "Angkor". UNESCO.org. Retrieved 16 February 2022.

[Nietupski-4] Nietupski, Paul (2019). "Medieval Khmer Society: The Life and Times of Jayavarman VII (ca. 1120-1218)". ASIANetwork Exchange. 26 (1): 33–74. Retrieved 29 March 2022.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]