معماری در فضا - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

این مقاله می‌تواند با ترجمهٔ متن از مقالهٔ متناظر در انگلیسی گسترش یابد. برای مشاهدهٔ دستورالعمل‌های مهم ترجمه روی [گسترش] کلیک کنید. استفاده از مترجم‌های ماشینی نظیر دیپ‌ال یا ترجمه‌گر گوگل نقطهٔ آغاز خوبی برای ترجمه است، اما کاربران ترجمه‌کننده باید در صورت نیاز خطاها را برطرف، و دقت ترجمه را بررسی کنند؛ و نباید تنها متن ترجمه‌شده به‌صورت ماشینی را بدون اصلاح در ویکی‌پدیای فارسی قرار داده و منتشر کنند. متنی که غیر قابل اطمینان یا کم کیفیت به نظر می‌رسد را ترجمه نکنید. در صورت امکان صحت متن را در منابع ارائه‌شده در مقالهٔ خارجی‌زبان بررسی کنید. شما ملزم هستید با ارائهٔ یک پیوند میان‌زبانی به مقالهٔ مبدأ ترجمه، انتساب حق تکثیر را در خلاصه ویرایش به‌همراه ترجمهٔ خود ارائه دهید. یک روش برای انتساب در خلاصه ویرایش می‌تواند استفاده از این عبارت باشد محتوای این ویرایش از مقالهٔ موجود در ویکی‌پدیای انگلیسی در [[:en:Space architecture]] ترجمه شده است؛ برای انتساب، تاریخچهٔ آن مقاله را ببینید. (ابزارهایی نظیر ترجمهٔ محتوا و به ویکی‌فا خلاصه ویرایش و پیوند میان‌زبانی مناسب را به‌طور خودکار تولید می‌کنند.) پس از ترجمه، الگوی {{صفحه ترجمه‌شده|en|Space architecture}} باید به صفحهٔ بحث افزوده شود. برای راهنمایی‌های بیشتر ویکی‌پدیا:ترجمه را ببینید.

معماری در ماورای جو، معماری فضایی، معماری فضا یا معماری در فضا نظریه و عمل طراحی و ساخت محیط‌های مسکونی در ماورای جو است.^[۱] این تعریف از معماری فضایی در کنگره جهانی فضا در هیوستون در سال ۲۰۰۲ و توسط اعضای کمیته فرعی معماری هوافضای فنی مؤسسه آمریکایی هوانوردی و فضانوردی (AIAA)^{[EN ۱]} تهیه شد. رویکرد معماری به طراحی فضاپیما به کل محیط ساخت می‌پردازد. معماری فضایی عمدتاً بر اساس رشته مهندسی (به ویژه مهندسی هوافضا) است، اما همچنین شامل رشته‌های مختلفی مانند فیزیولوژی، روان‌شناسی و جامعه‌شناسی می‌باشد.

مانند معماری روی زمین، تلاش بر این است که فراتر از عناصر و سیستم‌های جزء رفته و درک وسیعی از موضوعاتی که بر موفقیت طراحی تأثیر می‌گذارند، به دست آورده شود.^[۲] معماری فضا از اشکال متعدد معماری برای انجام وظیفه حصول اطمینان از زندگی و کار انسان در فضا استفاده می‌کند و شامل انواع عناصر طراحی که در «مسکن کوچک، آپارتمان/خانه‌های کوچک زندگی، طراحی وسیله نقلیه، هتل‌های کپسولی و موارد دیگر» یافت می‌شود، می‌باشد.^[۳]

بسیاری از کارهای معماری فضایی در طراحی مفاهیم ایستگاه‌های فضایی مداری و سفینه‌های اکتشافی ماه و مریخ و پایگاه‌های سطحی برای آژانس‌های فضایی جهان، عمدتاً ناسا، بوده‌است.

مشارکت‌دادن معماران در برنامه فضایی از رقابت فضایی شروع شد. اگرچه منشأ آن را می‌توان خیلی قبل‌تر نیز مشاهده کرد. نیاز به مشارکت معماران ناشی از فشار برای افزایش مدت زمان مأموریت فضایی و رفع نیازهای فضانوردان از جمله حداقل نیازهای بقای انسان در فضا بود. رشته معماری فضایی در حال حاضر در چندین مؤسسه ارائه می‌شود. مرکز بین‌المللی معماری فضایی ساساکاوا (SICSA)^{[EN ۲]} یک سازمان آکادمیک با دانشگاه هیوستون است که مدرک کارشناسی ارشد در معماری فضا ارائه می‌دهد. SICSA همچنین قراردادهای طراحی را با شرکت‌ها و آژانس‌های فضایی انجام می‌دهد. در اروپا، دانشگاه فناوری وین و دانشگاه فضایی بین‌المللی در تحقیقات معماری فضا نقش دارند. کنفرانس بین‌المللی سیستم‌های محیطی هر ساله برای ارائه جلساتی در مورد پروازهای فضایی انسان و عوامل انسانی فضایی تشکیل می‌شود. در موسسه هوانوردی و فضانوردی آمریکا، یک کمیته فنی معماری فضا تشکیل شده‌است. علیرغم الگوی تاریخی پروژه‌های فضایی بزرگ تحت رهبری دولت و طراحی مفهومی در سطح دانشگاهی، ظهور گردشگری فضایی تهدیدی برای تغییر چشم‌انداز معماری فضایی است.

• Spacearchitect.org
• مرکز بین‌المللی معماری فضایی ساساکاوا (SICSA)
• کالج مهندسی کالن در سال ۲۰۱۵، کارشناسی ارشد در معماری فضا را به عنوان یک برنامه فارغ‌التحصیل بین رشته‌ای در دانشکده مهندسی کالن به گروه مهندسی مکانیک تغییر داد.
• دانشگاه بین‌المللی فضایی (ISU)
• کنفرانس بین‌المللی سیستم‌های زیست‌محیطی (ICES)
• ایستگاه تحقیقاتی قطب شمال مریخ فلش لاین (FMARS)
• ارزیابی زیستگاه‌های فضایی (آپولو، سالیوت، اسکای لب، ایستگاه فضایی میر، شاتل، ایستگاه فضایی بین‌المللی) با توجه به فعالیت‌های انسانی (خواب، بهداشت، غذا، کار، اوقات فراغت)