مهندسی بهره‌برداری - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مهندسی بهره‌برداری (به انگلیسی: Production engineering) شاخه‌ای از مهندسی نفت است که به بررسی تولید از مخازن نفت و گاز، همچنین مشکلات مرتبط با آن می‌پردازد.

دورهٔ کارشناسی مهندسی بهره‌برداری، یکی از گرایش‌های اصلی رشتهٔ مهندسی نفت و از دوره‌های عالی فنی مهندسی است، که هدف آن تربیت متخصصانی با توانایی و مهارت‌های لازم، برای انجام طرح‌ها و پروژه‌ها، جهت اجرای روش‌های بهینه بهره‌برداری از منابع نفت و گاز می‌باشد.

این زیرشاخه از مهندسی نفت معمولاً پس از به اتمام رسیدن کشف مخزن و حفاری آن به کار می‌آید و مهمترین وظیفه یک مهندس بهره‌برداری، اتخاذ روش‌هایی برای جلوگیری از افت فشار ناگهانی چاه و صیانت از مخزن جهت بهره‌برداری بیشتر است.

این دوره مبتنی بر دروس مکانیک سیالات و دینامیک گازها، ترمودینامیک سیالات، انتقال جرم، طرح و اقتصاد مهندسی، مهندسی مخزن، مهندسی حفاری و مهندسی بهره‌برداری است.

نقش و توانایی‌هایی که دانشجویان پس از فارغ‌التحصیلی در این رشته کسب می‌کنند عبارتند از:

ارزیابی قابلیت تولید در مخازن و بررسی امکان‌پذیری روشهای بهره‌برداری موردنظر. ارزیابی فنی-اقتصادی مخازن و تجهیزات آن. طرح و اجرای بهینهٔ عملیات بهره‌برداری. تشخیص ویژگیها و چگونگی رفتار با چاه‌های گوناگون. توجیه و انتخاب روش مناسب برای بهره‌برداری و ازدیاد برداشت با توجه به شرایط فنی و اقتصادی. صیانت از منابع نفت و گاز و ارائهٔ روش‌های عملی برای افزایش طول عمر این منابع. بررسی و ارزیابی اثر استراتژیک روش بهره‌برداری بر محیط زیست.

فارغ‌التحصیلان این دوره می‌توانند در بخش‌های مختلف مربوط به تولید و بهره‌برداری در کشور مشغول به فعالیت شده و سبب کارایی و بازده بالاتر این بخش از صنعت شوند و نقشی مؤثر در حل مشکلات فراروی تولید و بهره‌برداری از مخازن داشته باشند.

وظایف

تست ساق مته
اسیدکاری چاه
مشبک‌کاری
اندازه‌گیری فشار چاه
نمودارگیری چاه
تزریق به چاه
فرازآوری مصنوعی

جستارهای وابسته

مهندسی نفت

پیوند به بیرون

مهندسی نفت دانشگاه علوم و تحقیقات فارس

منابع

Petroleum Production Systems (Prentice Hall Petroleum Engineering Series) by Michael J. Economides, A. Daniel Hill, and Christine Ehlig-Economides
مهندسی نفت - بهره‌برداری دانشگاه علوم و تحقیقات فارس