مکتب کارنگی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مکتب کارنگی، ملقب به «اقتصاد آب شیرین»، جنبشی فکری در علم اقتصاد در فواصل دههٔ ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ به پشتیبانی دانشگاه کارنگی ملون و رهبری هربرت ای سیمون، جیمز مارچ، و ریچارد سیرت بود. تمرکز این تحقیقات بر رفتار سازمانی و کاربردهای تحلیل تصمیم، علم مدیریت، و روانشناسی و نیز نظریه‌هایی از قبیل عقلانیت محدود در شناخت سازمان و شرکت بود.
سازمان‌ها، رفتار اجرایی، و یک نظریۀ رفتاری از شرکت، سه مورد از اثرگذارترین کارهای انجام شده از سوی محققان مکتب کارنگی ملون به همراه آثار ویکتور ویروم، اولیور ای ویلیامسن و سایر اعضای هیئت علمی و فارغ التحصیلان است. هیئت علمی بخش‌های امروزی کارنگی ملون، رویکردی بین رشته‌ای از علم اقتصاد، تجارت، سیاست عمومی، علم رایانه، روانشناسی، آمار، و علوم اجتماعی و تصمیم‌گیری دنبال می‌کنند.

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Carnegie School». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱ ژوئیه ۲۰۱۶.