میرزا باقر زنجانی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

میرزا محمد باقر زنجانی معروف به جمال الدین در ۲۳ رمضان ۱۳۱۲ هجری قمری در زنجان به دنیا آمد. پدر او، محمد مهدی، که از تجار زنجان بود او را به تحصیل علوم دینی تشویق کرد و او به تحصیل علوم دینی اسلامی روی آورد.

محمد باقر علوم مقدماتی را در زنجان آموخت و سپس به حوزه علمیه زنجان رفت و ادبیات عرب را نزد برادرش، محمد حسن زنجانی، که شاعر و خطیب بود آموخت. از سایر اساتید او در زنجان می‌توان میرزا عبدالرحیم طارمی زنجانی، عبدالکریم خوئینی زنجانی، ریاضی هیوی، میرزا ابراهیم حکمی زنجانی، و زین العابدین عابدی را نام برد. او در آغاز جوانی از مدرسین مشهور زنجان بود و کتب سطح عالی تدریس می‌کرد. او در ۱۷ ربیع الثانی ۱۳۳۸ به نجف و کربلا رفت و در کربلا نزد میرزا محمد تقی شیرازی فقه آموخت. از اساتید او در نجف می‌توان ابوالحسن اصفهانی، آقاضیاءالدین عراقی، محمدحسین غروی نائینی، و اسماعیل غروی محلاتی را نام برد

میرزا باقر زنجانی شاگردان زیادی مانند شیخ مرتضی امامی ساروی تلارمی ،شیخ علی شریعتی ساروی، سید رضا سعادت ساروی، عبدالعظیم ربیعی، سید مرتضی نجومی کرمانشاهی، سید حبیب‌الله طاهری گرگانی و حسین راستی کاشانی و سید مهدی روحانی قمی، میرزا جواد تبریزی،هادی باریک بین، شیخ ابوالفضل فصیحی خوانساری، سید محمد علی قاضی طباطبایی تبریزی، سید علی محمد دستغیب و محمدصادق سعیدی، اسماعیل فردوسی‌پور و ابراهیم انصاری زنجانی خویینی و محمد باقر محمودی سیدعلی خامنه ای را تعلیم داده که تعدادی از آنها از علمای اسلامی نامدار ایران و عراق و هند به‌شمار می‌روند. از او حدود ۲۴ جلد کتاب در علوم مختلف بر جای مانده‌است.

میرزا محمد باقر زنجانی در ۲۰ رمضان ۱۳۹۴ در گذشت و پس از اقامه نماز توسط سید ابوالقاسم خویی در نجف به خاک سپرده شد.

دریابیگی، محسن. گلشن ابرار، پژوهشکده باقرالعلوم قم، بهار ۱۳۸۶.