مینی‌بوس - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مینی‌بوس (به فرانسوی: minibus) گونه‌ای خودروی ترابرد مسافر است و در سرویس مدارس، ادارات و کارخانجات کاربرد بسیاری دارد که ظرفیت آن از یک ون بیشتر بوده و از یک اتوبوس کمتر است. معمولاً ظرفیت مینی‌بوس بین ۸ تا ۳۰ صندلی است. پیشرانه مینی‌بوس برخلاف اتوبوس، اغلب در جلوی خودرو قرار دارد.^[۱]

بر اساس تعریف بند «چ» ماده ۵۱ آئین‌نامه راهنمایی و رانندگی ایران، مینی‌بوس خودروی مسافربری است که ظرفیت آن با راننده بین ۱۶ تا ۲۶ نفر می‌باشد.^[۲] بر اساس قوانین ایران، همه دارندگان گواهینامه پایه دوم رانندگی پیشین، به شرط گذشتن یک سال از تاریخ اخذ گواهینامه و به شرط دارا بودن حداقل سن ۲۳ سال تمام، می‌توانستند رانندگی مینی‌بوس را برعهده گیرند. براساس قوانین جاری دارندگان گواهینامه پایه سوم با گذشت دو سال از اخذ آن و داشتن سن ۲۳ سال تمام می‌توانند در آزمون گواهینامه پایه دوم شرکت کنند.^[۳]

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ مینی‌بوس موجود است.