نانکلی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نانکلی یا نانکولی (به کردی: نانکلی یا نانه‌که‌لی) نام یکی از ایلات کرد است.^[۱][۲]بخشی از آن‌ها در کوردستان عراق و در ایران شهرهای اشنویه و پیرانشهر (استان آذربایجان غربی)(شنو) (طایفه ی مه نعاو شامل حسامی - مقدوری-منافی که بزرگ و رئیس طایفه انها امام جمعه اشنویه حاج ملا عبدالله حسامی معروف به ماموستا ملا مه نعاو) و سقز، کرمانشاه، خرم‌آباد، کلاباد، شیراز و و مناطق اطراف آن ساکن شدند.

به فرمان شاه عباس از کردستان: (رواندوز، ساوجبلاغ، مکری) بخشی از آن‌ها را کوچانیده و در ری و شهریار و (جنت آباد،دشتابی غربی )قزوین سکنی داده شدند. نانکلی از ایلات اطراف تهران و ساوه و زرند و قزوین است، در شهریار مسکن دارند. امروزه در این ایل درنقاط مختلفی از ایران از جمله در تویسرکان و در روستای کلاباد سکنی دارند و به گفته اهالی همگی دارای جدی مشترک اند به نام ابوبکر کلابادی که از علمای اسلام بوده و در ناحیه ماوراءالنهر می‌زیسته‌است و بدین مکان آمده و در اثر زلزله ای که رود آوررا ویران ساخت وی روستایی بناکرد که به نام خویش یعنی کلاباد که در زبان محلی به آن کلَوا یا کلِوا می‌گویند مشهور گشت و مردمان مختلفی در آن زندگی کردند تا اینکه قوم نانکلی نیز از اطراف و از خرم‌آباد بدانجا آمدند و مردمانی دلیر وجنگجو وسوارکار بودند و امامقلی خان نانکلی که از امیران عهد قاجار است نیز از نانکلی‌های کلاباد می‌باشد.

اولین علائم حضور نانکلی‌ها در تاریخ درعهد صفویه و افشاریه می‌باشد.

• ایل‌های کرد ایران

• رجوع به (مافی و نانکلی) در دهخدا شود.
• جغرافیای سیاسی کیهان ص ۱۱۱
• م. کیهان. جغرافیای سیاسی. ص. ۵۷
• محمد خالقی مقدم. مردم‌شناسی تاریخی اقوام نانکلی