نسخه‌های خطی اولیه قرآنی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

در سنت اسلامی، مطابق احادیث گفته می‌شود که قرآن طی خلافت خلیفه سوم عثمان (از ۶۴۴ تا ۶۵۶ میلادی) به شکل موجود خود به هم پیوسته شد. تعدادی از نسخ خطی قرآنی که قدمتشان به قرن ۷ ام یا ۸ ام میلادی بر می‌گردد، شناخته شده‌اند.

قرآن یمن، یکی از کهن‌ترین نسخ خطی موجود است. در کنار بسیاری از دیگر قطعات قرآنی و غیر قرآنی، در یمن در ۱۹۷۲ میلادی، حین بازسازی مسجد جامع صنعا یافته شد. این نسخه خطی روی پوست نوشته شده‌است، و دو لایه از متن را دربردارد (چندنگاره را ببینید). متن رویی با قرآن عثمانی استاندارد مطابقت دارد، در صورتی که متن زیرین املاهای واژگانی متفاوت^{[یادداشت ۱]} بسیاری نسبت به متن استاندارد دارد. ویرایش یا چاپی از متن زیرین در ۲۰۱۲ میلادی منتشر شد. یک تحلیل رادیوکربن، پوست در بر دارنده متن زیرین را، با دقت ۹۹٪، به قبل از ۶۷۱ میلادی تاریخ گذاری کرده‌است.

در نوامبر ۲۰۱۴، دانشگاه توبینگن آلمان اعلام کرد که یک نسخه خطی ناکامل از قرآن در اختیارشان است (Ms M a VI 165)، و قدمتش بین ۶۴۹ و ۶۷۵ تاریخگذاری کربنی شده‌است (با اطمینان ۹۵٪). در حال حاضر این نسخه خطی این‌طور شناخته می‌شود که به خط حجازی نوشته‌است، اگرچه در کاتالوگ ۱۹۳۰ کلکسیون مربوطه به عنوان «کوفی» طبقه‌بندی شده‌است، و شامل آیات ۱۷:۳۶ الی ۳۶:۵۷ (و بخشی از آیه ۱۷:۳۵) می‌شود.

• تاریخ قرآن
• نقد قرآن

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Early Quranic manuscripts». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱ فوریهٔ ۲۰۱۸.