نفتالی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نفتالی (عبری: נַפְתָּלִי (نَفِتالی) (به معنی نبردمن) پسر ششم یعقوب^[۱] از بلهه کنیز راحیل^[۲] بود. برادر بزرگ‌تر وی از مادرش بلهه، دان نام داشت.^[۳] راحیل با خواهرش لیه در حال کشمکش بود، لیله صاحب بچه شده بود ولی راحیل نازا بود؛^[۴] تا این‌که راحیل کنیزش بلهه را به یعقوب بخشید، و راحیل نام دومین فرزند بلهه را نفتالی (به معنی کشتی یا نبرد من) گذاشت.^[۵] یعقوب زمانی که نزد پسرش یوسف به مصر آمد، در مورد نفتالی چنین پیشگویی کرد: نفتالی غزال آزادیست که سخنان نیکو بار خواهد داد.^[۶] دبوره و باراق از سبط نفتالی برای نجات قوم اسرائیل برخاستند. ناحیه‌ای که تحت تسلط سبط نفتالی درآمد فلسطین شمالی بود^[۷] گه از سمت شرق به دریای جلیل و از سمت شمال به اردن محدود می‌گردید. مرز جنوبی آن را یساکار و زبولون و مرز غربی را زبولون و اشیر در اختیار داشتند.^[۸] حاصور، قادش، حموت دور و قرتان از شهرهای فلسطین است که به سبط تفتالی تعلق داشت.^[۹]

• کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، شابک ‎۹۶۴−۳۳۱−۰۶۸-X
• یاردون سیز (۱۳۸۰)، دانشنامه کتاب مقدس، ترجمهٔ بهرام محمدیان، تهران: روز نو، ص. ۱۹۱۲
• جیمز هاکس (۱۳۷۵)، قاموس کتاب مقدس، ترجمهٔ عبدالله شیبانی، تهران: اساطیر، ص. ۱۱۴