نوار صوتی دیجیتال - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نوار صوتی دیجیتال

یک کارتریج ۹۰ دقیقه ای نوار صوتی دیجیتال، با باتری نیم‌قلمی برای مقایسه اندازه
گونه رسانه	نوار کاست مغناطیسی
کدگذاری	Lossless real-time
گنجایش	حداکثر ۱۲۰ یا ۱۸۰ دقیقه (نوار مصرف‌کننده در حالت غیر LP)
سازوکار خواندن	سر چرخان، اسکن مارپیچ
سازوکار نوشتن	سر چرخان، اسکن مارپیچ
توسعه‌یافته توسط	سونی
کاربرد	ذخیره‌سازی صدا
توسعه‌یافته به	ذخیره‌سازی داده‌های دیجیتال
انتشار	۱۹۸۷؛ ۳۸ سال پیش (۱۹۸۷-خطا: زمان نامعتبر}})

نوار صوتی دیجیتال (انگلیسی: Digital Audio Tape) نوعی رسانه ضبط و پخش سیگنال است که توسط شرکت سونی توسعه یافت و در سال ۱۹۸۷ معرفی شد. این رسانه از نظر ظاهری شبیه یک نوار کاست است که از نوار مغناطیسی ۳٫۸۱ میلی‌متری / ۰٫۱۵ اینچ (که معمولاً به آن ۴ میلی‌متری گفته می‌شود) استفاده می‌کند که در یک پوسته محافظ قرار دارد و از ضبط دیجیتال به جای آنالوگ استفاده می‌کند.

مانند اکثر فرمت‌های نوار ویدئویی، یک نوار صوتی دیجیتال ممکن است فقط در یک جهت ضبط و پخش شود که برخلاف نوار کاست است.

نوار صوتی دیجیتال به عنوان جایگزینی برای کاست‌های فشرده صوتی آنالوگ در نظر گرفته شده بود اما بخاطر هزینه‌های آن و همچنین نگرانی‌های صنعت موسیقی در مورد کپی‌های غیرمجاز با کیفیت بالا، هرگز به‌طور گسترده توسط مصرف‌کنندگان پذیرفته نشد. این رسانه موفقیت متوسطی را در بازارهای حرفه‌ای و به عنوان یک رسانه ذخیره‌سازی رایانه‌ای دیجیتال داشت. از آنجایی که سونی تولید ضبط کننده‌های جدید را متوقف کرد، پخش فایل‌های ضبط شده بایگانی شده در این فرمت دشوارتر می‌شود، مگر اینکه در فرمت‌های دیگر یا هارد دیسک کپی شوند.

• ذخیره‌سازی مغناطیسی
• نوار مغناطیسی
• مینی‌دیسک
• ان تی

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Digital Audio Tape». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۷ ژانویه ۲۰۲۵.

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ نوار صوتی دیجیتال موجود است.

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.