کودک نوپا - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

کودک نوپا (به انگلیسی: Toddler) به کودکی گفته می‌شود که در سنین آموختن راه رفتن است. نوپایان معمولاً در سنین دوازده تا ۲۴ ماه هستند. دوره نوپایی در انسان در میان دوره‌های نوزادی (تا ۱۸ ماهه) و نوباوگی (۲ تا ۵ ساله) قرار دارد.

کودکان در دوره نوپایی در مورد نقش‌های اجتماعی، مهارت‌های حرکتی، و آغاز استفاده از قدرت زبان چیزهای زیادی می‌آموزند. بیشتر کودکان در دوره نوپایی به استفاده از توالت عادت می‌کنند.

نوپاها معمولاً از دوازده‌ماهگی اولین واژه‌ها را بیان می‌کنند. در سن هیجده‌ماهگی نوپاها معمولاً در حدود ۵۰ واژه می‌دانند. در ۲۱ ماهگی اولین جمله‌ها از کودک شنیده می‌شود.

عقب ماندن یک نوپا در مهارت‌های نام‌برده لزوماً به معنای اختلال در رشد کودک نیست.

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ کودک نوپا موجود است.

• صدری‌افشار، غلامحسین - حکمی، نسرین - حکمی، نسترن، فرهنگ فارسی امروز، ویرایش سوم، تهران: نشر کلمه، ۱۳۷۳خ.
• ویکی‌پدیای هلندی.

این یک مقالهٔ خرد زیست‌شناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.