نیروگاه فردوسی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نیروگاه فردوسی
کشور	ایران
مختصات	۳۶°۲۶′۵۲″شمالی ۵۹°۲۴′۰۹″شرقی / ۳۶٫۴۴۷۸°شمالی ۵۹٫۴۰۲۵°شرقی / 36.4478; 59.4025
وضعیت	درحال بهره‌برداری
آغاز ساخت	۱۳۸۳
تاریخ راه‌اندازی	۱۹ مهر ۱۳۸۷
هزینه ساخت	۴۰۰ میلیارد تومان
سیکل ترکیبی؟	Yes
توان تولیدی
ظرفیت نامی	۹۵۴ مگاوات
پیوندهای بیرونی
ویکی‌انبار
[ویرایش در ویکی‌داده]

نیروگاه سیکل ترکیبی فردوسی (مشهد، کیلومتر ۱۴ جاده مشهد - قوچان جنب نیروگاه طوس)، یکی از نیروگاه‌های ایران از نوع سیکل ترکیبی با ظرفیت تولید ۱۴۳۱ مگاوات است که شامل ۶ واحد گازی ۱۵۹ مگاواتی، در قالب طرح B.O.O (ساخت، بهره‌برداری، مالکیت) و ۳ واحد بخار ۱۵۹ مگاواتی در زمینی به مساحت ۵۲ هکتار است.

حرارت خروجی از واحدهای گازی با عبور از هارپ‌های واحد بخار باعث تبدیل آب به بخار و افزایش فشار بخار و در نهایت راه اندازی توربین بخار می‌شود که این امر باعث افزایش بهره‌وری و راندمان بیشتر نیروگاه‌های سیکل ترکیبی نسبت به نیروگاه گازی می‌شود.

سوخت این نیروگاه گاز طبیعی و سوخت پشتیبان نفت گاز (گازوئیل) است.^[۱][۲]

ساخت نیروگاه فردوسی از سال ۱۳۸۳ شروع شد. واحد دوم در تیر ۱۳۸۶، واحد سوم در بهمن ۱۳۸۶، واحد پنجم در خرداد ۱۳۸۷ و سرانجام بخش گاز نیروگاه در ۱۹ مهر ۱۳۸۷ وارد مدار شد.

این نیروگاه با سرمایه‌گذاری بخش خصوصی به ارزش ۴۰۰ میلیارد تومان احداث شد. از ۳۸۰ میلیون یورو که در این پروژه سرمایه‌گذاری شد، ۱۵۰ میلیون یورو از آن توسط گروه مپنا صورت گرفت.^{[۳][۴][۵][۶][۷]}

واحد اول بخار این نیروگاه در سال ۱۳۹۹ به بهره‌برداری رسید.

دومین واحد بخار نیروگاه فردوسی با توان ۱۶۰ مگاوات در شهریور ۱۴۰۱ به بهره‌برداری رسید.^[۸]

• موقعیت نیروگاه فردوسی در ویکی‌مپیا

• فهرست نیروگاه‌های ایران