نیروی زمینی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نیروی زمینی یک نیروی آفندی است که اساساً بر روی زمین مبارزه می‌کند، به معنای وسیع‌تر یک شاخه نظامی زمین پایه، شاخه نظامی یا خدمات نظامی یک ملت یا کشور است. همچنین ممکن است با مالکیت مولفه‌های هوایی، دارای مزیت‌های هوایی هم باشد. در درون نیروهای نظامی این کلمه ممکن است به معنای ارتش میدانی هم باشد. نیروی زمینی دارای یگان‌های تکاور زمینی می‌باشد که آنها دوره‌هایی همچون ضد گریلا، چتر بازی، خلبانی پاراگلایدر و نیز زندگی در شرایط سخت را پشت سر می‌گذارند.

بزرگ‌ترین نیروی زمینی جهان از نظر تعداد سربازان فعال، نیروی زمینی ارتش آزادی‌بخش خلق چین با ۱٬۵۰۰٬۰۰۰ سرباز فعال و ۵۱۰٬۰۰۰ سرباز ذخیره و سپس نیروی زمینی ارتش هند با ۱٬۲۳۷٬۱۱۷ نفر سرباز فعال و ۹۶۰٬۰۰۰ نفر نیروی ذخیره است.

این یک مقالهٔ خرد نیروهای نظامی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.