نیل دگراس تایسون - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نیل دگراس تایسون
نیل دگراس تایسون دریافت جایزه علمی استیون هاوکینگ ۲۰۱۷
زادهٔ۵ اکتبر ۱۹۵۸ ‏(۶۶ سال)
ملیتآمریکایی
جوایزمدال خدمات عمومی برجسته ناسا

جایزه استیون هاوکینگ ۲۰۱۷

مدال رفاه عمومی ۲۰۰۵
پیشینه علمی
شاخه(ها)اخترفیزیک، کیهان‌شناسی فیزیکی، ارتباطات علوم دانشگاه هاروارد (AB)
دانشگاه تگزاس در آستین (MA)
دانشگاه کلمبیا (ام‌فیل، پی‌اچ‌دی)
دبیرستان علوم برانکس
محل کارافلاک‌نمای هایدن، پی‌بی‌اس، انجمن سیاره‌ای
تأثیر گرفته ازآیزاک نیوتن، کارل سیگن، ریچارد فاینمن، آلبرت اینشتین
امضاء

نیل دگراس تایسون (انگلیسی: Neil deGrasse Tyson زاده ۵ اکتبر، ۱۹۵۸) اخترفیزیکدان آمریکایی و مروج دانش است. او هم‌اکنون، مدیر افلاک‌نمای هایدن نیویورک است. او همچنین دانشیار تحقیقاتی در بخش اخترفیزیک موزه تاریخ طبیعی آمریکا است.[۲]

از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۱، او میزبان برنامه آموزشی علمی بر روی پی‌بی‌اس به نام NOVA ScienceNow بوده‌است. او به‌طور مرتب در برنامه‌های پرطرفدار تلویزیونی مانند نمایش روزانه، گزارش کلبر، پخش زنده با بیل مار و جپردی! به عنوان مدافع علم ظاهر می‌شود. در ۵ اوت ۲۰۱۱ اعلام شد که نیل تایسون قرار است میزبانی ادامه مجموعه تلویزیونی کازموس (کیهان) کارل سیگن را به عهده بگیرد.[۲] یکی دیگر از برنامه‌های معروف او پادکست و مجموعه برنامه علمی استار تاک (به انگلیسی: StarTalk) است که از یوتیوب و تلویزیون پخش می‌شود، در برنامه او دانشمندان بزرگی چون استیون هاوکینگ، میچیو کاکو در آن حضور داشته‌اند. وی خود مجری و ارائه دهنده این برنامه است.

او یکی از نخستین کسانی بوده‌است که پیشنهاد اصلاح تعریف سیارات را مطرح کرد که در نهایت منجر به خروج پلوتون از خانواده سیارات منظومه شمسی شد. او یکی از معروف‌ترین سخنرانان و مروجان علم معاصر به‌شمار می‌رود و بسیاری او را جانشینی برای کارل سیگن می‌دانند. او علاوه بر فعالیت‌های علمی‌اش و حضور در برنامه‌های ترویجی تلویزیونی، چندین کتاب علم برای عامه نوشته‌است و سخنرانی‌ها و مناظره‌های پرشورش (از جمله مناظره با ریچارد داوکینز) از شهرت زیادی برخوردار است.[۳]

او به عنوان بازیگر مهمان در یکی از قسمت‌های سریال طنز بیگ بنگ تئوری حاضر شد؛ که در آن شلدون کوپر شخصیت برجسته این سریال او را به دلیل نقش‌اش در حذف پلوتون از فهرست سیارات منظومه شمسی[۴] مورد انتقاد قرار می‌دهد.

سیارک ۱۳۱۲۳ به افتخار او نام‌گذاری شده‌است.[۵]

شرح زندگی

[ویرایش]

تایسون دومین بچه خانواده از سه بچه در منهتن نیویورک به دنیا آمد و در محله برانکس. مادر او (سانچیتا ماریا) تایسون. متخصص رشته گرونتولوژی (پیری‌شناسی) بود و برای وزارت بهداشت کار می‌کرد و از نژاد پورتوریکویی بود. پدر آمریکایی آفریقایی او جامعه‌شناس از افراد عالی‌رتبه شهردار نیویورک جان لیندسی بود. نام میانه تایسون (دگراس) از مادر بزرگ اوست که در آلتیما در یکی از جزایر کارائیب زندگی می‌کرده‌است گرفته شده. تایسون در کستل هیل نیویورک و بعدها در ریوردال تا مهد کودک. سپس به مدارس دولتی رفت و سپس به دبیرستان دانش برانکس۱۹۷۲ تا ۷۶. جایی که او مدیر مجله کشتی‌گیر و ویرایشگر مجله دانش فیزیک بود. علاقه او به ستاره‌شناسی از ۹ سالگی شروع شد زمانی که از موزه ستارگان بازدید کرد. او خود آن بازدید را. (خیلی قوی و مبهوت کننده. به‌طوری که انتخاب دیگری به خودم نمی‌دادم. کائنات مرا می‌خواند) توصیف کرد. در دوران دبیرستان مدام از موزه ستارگان نیویورک بازدید می‌کرد. به‌طوری که او آن دوره را شکل دهنده زندگی اش نامید. او سپس با مدیر موزه ارتباط برقرار کرد و همچنین با مدیر یک دانشگاه تا جواب سؤالاتش را پیدا کند. او سپس در نوجوانی به ستاره‌شناسی روی آورد و بالاخره جامعه ستاره‌شناسی به او یک کرسی در سن پانزده سالگی داد. کارل ساگان ستاره‌شناس که یک عضو دانشگاه کورنیل بود. سعی کرد تا او را به عنوان دانشجوی زیر سن افتخاری در دانشگاه درآورد. اما تایسون تصمیم گرفت تا تحصیل خود را ادامه دهد و بالاخره توانست به دانشگاه هاروارد برود. ور در کارویور هاوس زندگی کند. او در دوران جوانی به کشتی روی آورد. همچنین در رقص در استایل جز باله کاریبی و لاتین.

تایسون در کالج هاروارد در فیزیک نمره درخشان ای بی بدست آورد. او با تحصیل به رقص و کشتی هم با پول شخصی خودش پرداخت؛ و آنچنانی که باید به تحقیق در آزمایشگاه نمی‌پرداخت. استاد پروفسور او او را تشویق می‌کرد تا به تحقیق روی آورد تا دکترای خود را بدست آورد. تایسون سپس مدرس ستاره‌شناسی در دانشگاه مریلند از سال ۱۹۸۶ تا ۱۹۸۷ شد و در ۱۹۸۸ موفق شد به اخذ مدرک از دانشگاه کلمبیا در برنامه فارغ‌التحصیلی آن دانشگاه. در آن دانشگاه او توانست مدرک phd را در ۱۹۹۱ و مدرک پژوهش‌های تکمیلی (mphil) را در سال ۱۹۸۹ بدست آورد. او زیر آموزش دکتر مایکل ریچ و حمایت‌ها ی او مدرک پژوهش‌های علمی را از ناسا و بنیاد arcs بدست آورد؛ و باعث شد که تایسون در یک کنفرانس بین‌المللی در ایتالیا. سوئیس. شیلی و آفریقای جنوبی شرکت کند و دانشجو برای تحقیقات ستاره‌شناسی جمع کند. او در آن زمان با تلسکوپ نود و یک صدم میلیمتری در رصد خانه آمریکایی شیلی توانست عکسهایی از ابر نو اخترها تهیه کند که توانست در کارهای بعدیش در زمینه نوع ابرنو اخترها به او کمک کند؛ و همچنین در زمینه فاصله ابر نو اخترها؛ که همچنین باعث شد تا به بهبود عملکرد تلسکوپ هابل و کشف ماده تاریک در ۱۹۹۸بینجامد. او تحقیقات خود را با یرایان اشمید برنده آینده نوبل فیزیک در سال ۲۰۱۱ انجام می‌داد که این نوبل در زمینه نوع دوم ابر نو اختر و فاصله آن‌ها و ارتباط هابل بود. در زمینه این تحقیقات در دانشگاه کلمبیا او با پروفسور دیوید اسپرگل در دانشگاه پرینستون که به بازدید از دانشگاه کلمبیا آمده بود آشنا شد؛ که به تحقیقات در زمینه کهکشان‌های روح مانند انجامید.

گزیده آثار

[ویرایش]

به سوی بی‌نهایت و فراتر از آن: سفری برای کشف و شناخت کیهان؛ مترجم یاسین قاسمی بجد، نشر پل چاپ اول ۱۴۰۲

پیام آور ستارگان: چشم‌اندازهای کیهانی دربارهٔ تمدن بشری؛ مترجم یاسین قاسمی بجد، نشر پل چاپ اول ۱۴۰۱

اسرار کیهانی: راهنمایی دربارهٔ اینکه ما کیستیم، چگونه به اینجا آمدیم و قرار است به کجا برویم؛ مترجم یاسین قاسمی بجد، نشر پل چاپ اول ۱۴۰۱

راز آفرینش جهان هستی، نیل دگراس تایسن و دونالد گلد اسمیت؛ مترجم جمیل آریایی، نشر مازیار چاپ اول ۱۳۹۵

اخترفیزیک برای افراد بیقرار، نیل دگراس تایسن؛ مترجم قاسم کیانی مقدم، نشر مازیار چاپ اول ۱۳۹۶

  • Merlin's Tour of the Universe (1st ed. 1989; 2nd ed. 1998). 1.
  • Universe Down to Earth (1994). Just Visiting This Planet (1998)8.
  • One Universe: At Home in the Cosmos(2000)0.
  • Cosmic Horizons: Astronomy at the Cutting Edge (2000)8.
  • City of Stars: A New Yorker's Guide to the Cosmos (2002)
  • My Favorite Universe (a 12-part lecture series) (2003)5.
  • Origins: Fourteen Billion Years of Cosmic Evolution (co-authored with Donald Goldsmith) (2004)2.
  • The Sky Is Not the Limit: Adventures of an Urban Astrophysicist (2004)9.
  • Death by Black Hole: And Other Cosmic Quandaries (2007
  • The Pluto Files: The Rise and Fall of America's Favorite Planet (2009). ISBN 0-393-06520-0.
  • Space Chronicles: Facing the Ultimat Frontier (2012)5
  • Welcome to the Universe: An Astrophysical Tour (co-authored with Michael A. Strauss)and J. Richard Gott) (2016)
  • (Astrophysics for People in a Hurry (2017)
  • Accessory to War: The Unspoken Alliance Between Astrophysics and the Military(2018, with Avis Lang)

منابع

[ویرایش]
  1. Neil deGrasse Tyson - Called by the Universe. The Science Network. Retrieved February 9, 2012.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Neil deGrasse Tyson». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳۱ مارس ۲۰۱۳.
  3. ناظمی، پوریا. «خانه سوپر من کجا است؟». دریافت‌شده در ۳۱ مارس ۲۰۱۳.
  4. «File:Neil deGrasse Tyson in June 2017 (cropped).jpg - Wikipedia». en.m.wikipedia.org. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۱۲-۲۳.
  5. Schmadel, Lutz D. (2007). "(13123) Tyson". Dictionary of Minor Planet Names – (13123) Tyson. Springer Berlin Heidelberg. p. 793. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_8741. ISBN 978-3-540-00238-3.

پیوند به بیرون

[ویرایش]