هندوشاه نخجوانی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

هندوشاه نخجوانی مورخ قرن هشتم هجری بود.

او فرزند سنجرصاحبی بود و اصالت نخجوانی داشت و در آنجا بزرگ شد. تحصیلات خود را در مدرسهٔ مستنصریهٔ بغداد به پایان رساند و نیز نزد شمس‌الدین محمد کیشی تحصیل کرد. هندوشاه مدتی به خدمت خاندان جوینی درآمد و در ۶۷۴ هجری قمری به نیابت از برادر خود، سیف الدوله، چندی بر کاشان حکمرانی کرد و در آن جا مدرسه‌ای ساخت و کتاب‌های بسیاری وقف کرد. وی مدتی نیز در دستگاه اتابک نصره الدین احمد بن یوسف شاه، از اتابکان لر به سر برد و کتاب تجارب السلف را به نام او تألیف کرد. این کتاب در ۷۲۳–۷۲۴ تألیف شده‌است و موضوع آن تاریخ خلیفه‌ها و وزیران اسلام تا برچیده شدن خلافت عباسی است. هندوشاه در تألیف تجارب السلف از منیه الفضلاء فی تواریخ الخلفاء و الوزراء صفی الدین ابن طقطقی استفاده مستقیم کرد با این تفاوت که قسمت‌هایی از آن حذف کرده و مطالبی از کتاب‌های معروف دیگر عربی و فارسی بر آن افزوده‌است.

منابع

[ویرایش]