هپاتوسیت - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

هپاتوسیت
تصویر میکروسکوپی هپاتوسیت و سیاهرگچهٔ سنوزوئید در کبد یک رَت
تصویر میکروسکوپی از سلول‌های کبدی انسان
جزئیات
شناسه‌ها
لاتینHepatocytus
MeSHD022781
THH3.04.05.0.00006
FMA14515

هپاتوسیت (به انگلیسی: Hepatocyte) به سلول‌های اصلی بافت کبد گفته می‌شود. این سلول‌ها حدود هشتاد درصد بافت کبد را تشکیل می‌دهند. کارهای اصلی هپاتوسیت‌ها عبارت‌است از: ساخت پروتئین‌هایی مانند آلبومین، پروترومبین، فیبرینوژن و هپارین؛ ذخیرهٔ پروتئین؛ متابولیسم کربوهیدرات‌ها، ساخت کلسترول، اسیدهای صفراوی و لیپوپروتئین‌ها؛ سمیت‌زدایی، تغییر و دفع سموم خارجی و داخلی.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

کبد

منابع

[ویرایش]