هپاتیت خودایمنی - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
هپاتیت خودایمنی | |
---|---|
تصویر ریزنگار نمونه بافتی بیمار مبتلا به هپاتیت خودایمن. | |
تخصص | پزشکی گوارش، پزشکی کبد |
طبقهبندی و منابع بیرونی |
هپاتیت خود ایمنی بیماری خودایمنی کبد است که بر اثر پادتنهای ساخته شده توسط سیستم ایمنی علیه سلولهای کبد به وجود میآید. نشانههای ابتدایی بیماری شامل درد ماهیچه، خستگی، زردی و درد در یک چهارم بالای سمت راست بدن میباشد. گاهی هم بیماران هیچ نشانه ای ندارند و بیماری توسط آزمون عملکرد کبد تشخیص داده میشود.[۱]
منابع
[ویرایش]- ↑ Czaja, AJ (May 2004). "Autoimmune liver disease". Current Opinion in Gastroenterology. 20 (3): 231–40. doi:10.1097/00001574-200405000-00007. PMID 15703647.