پردازنده (رایانش) - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پردازنده^[۱] یا واحد پردازش (به انگلیسی: processor) در رایانش، یک مدار دیجیتال است که عملیات را روی برخی از منابع داده خارجی، معمولاً حافظه یا جریان داده دیگر انجام می‌دهد.^[۲] که به‌طور معمول به شکل یک ریزپردازنده در می‌آید که می‌تواند بر روی یک تراشه مدار مجتمع نیمه رسانای اکسید-فلز پیاده‌سازی شود.

این اصطلاح اغلب برای اشاره به واحد پردازش مرکزی در یک سیستم استفاده می‌شود.^[۳] با این حال، می‌تواند به کمک پردازنده‌های دیگر نیز اشاره کند.

• واحد پردازش مرکزی (CPU)
  • اگر مطابق با معماری von Neumann طراحی شود، حداقل شامل یک واحد کنترل (CU)، واحد محاسبه و منطق (ALU) و ثبات (رجیسترهای پردازنده) است.
• واحد پردازش گرافیک (GPU)
• تراشه‌های صدا و کارت‌های صدا
• واحد پردازش بینایی (VPU)
• واحد پردازش تنسور (TPU)
• واحد پردازش عصبی (NPU)
• واحد پردازش فیزیک (PPU)
• پردازنده سیگنال دیجیتال (DSP)
• پردازشگر سیگنال تصویر (ISP)
• عنصر یا واحد پردازش هم افزا (SPE یا SPU) در سل (ریز پردازنده)
• مدار مجتمع دیجیتال برنامه‌پذیر (FPGA)

• ریز پردازنده
• پردازنده چند هسته ای
• پردازنده اسکالر
• شتاب‌دهنده سخت‌افزاری
• معماری فون نویمان
• همهٔ صفحات با عناوینی که شامل «processing unit» می‌شوند