پژموده - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
پژموده یا پرموده در شاهنامه نام پور مهتر (پسر بزرگتر) ساوه شاه ترکان است که به کین خواهی پدر با بهرام چوبین نبرد نمود، امّا شکست خورد و در دژ آواز گرفتار شد. وی سپس از شاهنشاه ایران زنهار خواست (یعنی درخواست امان نمود) و به درگاه هرمز خوانده شد. او با بهرام چوبینه درشتی نمود و چون بهرام درفش سرکشی برافراشت، او را به زر و سیم یاری داد.
فردوسی در بیت زیر، به پژموده، چنین اشاره کردهاست:
همان بود تا نیز دستور شاه | سوی جنگ پژموده بردن سپاه [۱] |
جستارهای وابسته
[ویرایش]پانویس
[ویرایش]- ↑ پارسی نگاشتهٔ شاهنامهٔ فردوسی، صفحه: ۶۴۹
منابع
[ویرایش]- شاهنامهٔ فردوسی
- پارسی نگاشتهٔ شاهنامه، نگارش: فرانک دوانلو، انتشارات آهنگ قلم، چاپ سوم، ۱۳۸۷ (با اندکی تغییر)