پیرحاجات - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پیرحاجات
روستا
مختصات: ۳۴°۶′۵۴″ شمالی ۵۶°۳۰′۲″ شرقی / ۳۴٫۱۱۵۰۰°شمالی ۵۶٫۵۰۰۵۶°شرقی / 34.11500; 56.50056{{#coordinates:}}: نمی‌توان بیش از یک برچسب اصلی در صفحه داشت
کشور	ایران
استان	خراسان جنوبی
شهرستان	طبس
بخش	بخش مرکزی
دهستان	پیرحاجات
جمعیت	۱۲۹ نفر (سرشماری ۹۵)
پیش‌شمارهٔ تلفن	056
وبگاه	http://pirhajat.ir/

پیرحاجات، روستایی است از توابع بخش مرکزی شهرستان طبس استان خراسان جنوبی ایران.

این روستا در دهستان پیرحاجات قرار داشته و بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ جمعیت آن ۱۶۵ نفر در ۶۲ خانوار بوده‌است^[۲].

در روستای پیرحاجات که یکی از روستاهای گردشگرپذیر شهرستان طبس می باشد جاذبه های بیشماری داریم و کمتر پیش می آید گردشگران و بازدید کنندگان ناراضی از این روستا برگردند. قلعه قدیمی پیرحاجات معروف به قلعه «رُوت»؛ قبرستان قدیمی با ظروف سفالین، سرسبزی روستا، بافت جالب روستایی، کوچه باغ ها، گل های زیبای نرگس در فصل پاییز، کنار هم قرار گرفتن آب، کویر و کوهستان، محیط آرام روستا؛ منطقه شکار ممنوع پیرحاجات^[۳] «میانکوه» و ... از جمله جاذبه های پیرحاجات می باشند.

قلعه پيرحاجات متعلق به قبل از اسلام است^[۴]. این قلعه محل سکونت مردمان قدیمی روستا بوده و هیچ گاه استفاده نظامی نداشته است.^[۵] قلعه بر روی تپه ای در مرکز روستا قرار گرفته و عملا معماری چند طبقه دارد که بسیار جذاب و حیرت آور است. موقعیت این بنا به گونه ای است که از فاصله دور دیده و شناسایی میشود.^[۳] اگر با صبر و حوصله و با دیدی باز در اطراف قلعه جستجو کنید به خوبی مراحل توسعه این بافت با ارزش را مشاهده خواهید کرد. سرتاسر بخش مرکزی قلعه بر روی دیواره ای سنگی گلی ساخته شده که در بافت جدیدتر اثری از این دیواره دیده نمی شود. همچنین گچ بری هایی که در بخش هایی از این قلعه دیده می شود بر زیبایی آن افزوده است.^[۶]

در اطراف این قلعه و در چند نقطه دیگر در اطراف روستا به نشانه های بر می خوریم که حکایت از تاریخ کهن پیرحاجات دارد. از مردم ساکن روستا نقل قول شده که در کنار اجساد مدفون در قبرستان اطراف روستا کوزه های پر از عسل و حتی ابزار فلزی از زیر خاک در آورده اند^[۷]. در روی تپه ای مسطح با فاصله ۵۵۰ متری در شمال قلعه معروف به «دوبِ بِكَندا»^[۸] تعداد زیادی از قبرهای قدیمی دیده می شود که گفته شده متعلق به گبرهاست که قبل از اسلام در پیرحاجات میزیسته اند.^[۷] این تپه با قسمتی از منطقه اطراف آن که شامل زمین های کشاورزی روستا نیز می شود در سال 1397 توسط سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشور علامت گذاری گردیده و هر گونه عملیات عمرانی و حفاری غیر مجاز می باشد.