پیشگیری سطح چهارم - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پیشگیری سطح چهارم (انگلیسی: Quaternary prevention) مفهومی است که نخستین بار توسط یک پزشک عمومی بلژیکی به نام «مارک ژامول» مطرح شد[۱] و به اقداماتی گفته می‌شود که جهت شناسایی بیماران سرپاییِ در معرضِ خطرِ پزشکی شدن به‌کار می‌رود تا بتوان آنها را در برابر اقدامات تهاجمی جدید محافظت نمود و مداخلاتی را که اخلاقی‌تر هستند، جایگزین نمود.[۲][۳]

پیشگیری سطح چهارم فعالیت‌هایی در زمینه سلامت است که موجب کاهش یا اجتناب از عواقب اقدامات پزشکیِ غیرضروری و مفرط در نظام سلامت می‌گردد.[۴]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. Jamoulle M. Information et informatisation en médecine générale. In: Berleur J, Labet-Maris Cl, Poswick RF, Valenduc G, Van Bastelaer Ph. Les informa-g-iciens. Namur (Belgique): Presses Universitaires de Namur; 1986. p.193-209.[پیوند مرده]
  2. «Jamoulle M. About prevention; the Quaternary prevention. UCL. 2008». بایگانی‌شده از اصلی در 23 ژوئیه 2011. دریافت‌شده در 4 اكتبر 2019. تاریخ وارد شده در |بازبینی= را بررسی کنید (کمک)
  3. Jamoulle M. Quaternary prevention, an answer of family doctors to overmedicalization. International Journal of Health Policy and Management. 4-Feb-2015; 4:1–4.
  4. Gervás J. La prevención cuaternaria. OMC. 2004;(95):8. بایگانی‌شده در ژوئیه ۲۶, ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine