مردم خیتان - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مردم خیتان

تصویر ختای‌ها توسط (هوگوی)، قرن ۹ /۱۰
مناطق با جمعیت چشمگیر
شمال شرقی آسیا
زبان‌ها
زبان خیتانی
دین
احترام به پدیده‌های متعدد طبیعی
قومیت‌های وابسته
مغول

مردمان خیتان، خَطاییان، خَتاییان یا خیتان‌ها مردمانی قبیله ای از نژاد مغول بودند، که در مغولستان و بخش‌های شمالی و شمال‌غربی چین زندگی می‌کردند. این نام گه‌گاه مترادف با مملکت چینی آمده است. براساس کتاب تاریخ مغول اثر عباس اقبال آشتیانی، «خَطای» یعنی چین شمالی. آنها بنیان‌گذاران سلسله لیائو و قراختاییان بودند.^[۱]

در اواخر قرن ششم هجری، آسیای شرقی و سواحل اقیانوس کبیر، یعنی دو کشور کُره و چین اصلی بین دو سلسله تقسیم می‌شده است: یکی سلسلهٔ کین (۱۱۱۵–۱۲۳۴) که رؤسای یک دسته زردپوستان منچو بودند که بر خطای یعنی چین شمالی تسلط داشته و نسبت به چینی‌ها قومی خارجی به‌شمار می‌آمدند و پایتخت این سلسله شهر کایفنگ بود و سلسلهٔ دیگر سلسلهٔ سونگ بود که از چینی‌های اصلی بودند و بر چین جنوبی حکومت می‌کردند.^[۲]

• اقبال آشتیانی، عباس (۱۳۸۹)، تاریخ مغول، تهران: مؤسسهٔ انتشارات نگاه، شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۵۱-۴۵۲-۵
• لغت‌نامهٔ دهخدا
• شرح دیوان حافظ
• مردم ختای یا ختن (ویکی انگلیسی)