کاربرد (زبان) - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
کاربرد زبان روشی است که زبان نوشتاری و گفتاری بهطور معمول توسط گویشوران آن به کار میرود. یعنی به «عادات جمعی بومیان زبان» در برابر مدلهای نظری یا ایدئال چگونگی کاربرد یک زبان اشاره دارد.[۱] فاولر کاربرد را به عنوان «روشی که بهطور عادی و صحیح از یک واژه یا عبارت استفاده میشود» و «نقاط دستوری، نحو، سبک و انتخاب واژگان» توصیف میکند.[۲]
منابع
[ویرایش]- ↑ University of Chicago (2010). The Chicago Manual of Style (16th ed.). Chicago: University of Chicago Press. pp. 261–262. ISBN 978-0-19-957409-4.
- ↑ H. W. Fowler's A Dictionary of Modern English Usage