کارت تلفن - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

کارت تلفن نوعی کارت اعتباری برای استفاده از امکانات مخابراتی مانند تماس تلفنی است. این شیوه در اصطلاح پیش پرداخت نامیده می‌شود.^[۱]

دو نوع کارت تلفن وجود دارد. یک نوع آن الکترونیکی بوده و اطلاعات حساب بر روی میکروچیپ آن ذخیره می‌شود. در نوع دوم اعتبار توسط یک پین کد تصدیق می‌شود. کارت‌های تلفن، عموماً از فناوری کارت مغناطیسی استفاده می‌کنند.

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ کارت تلفن موجود است.

این یک مقالهٔ خرد فناوری است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.