کارلو لوی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

کارلو لوی
کارلو لوی
نام هنگام تولد	کارلو لوی
زادهٔ	۲۹ نوامبر ۱۹۰۲; تورین، ایتالیا
درگذشت	۴ ژانویه ۱۹۷۵; رم، ایتالیا
ملیت	ایتالیایی
شناخته‌شده; برای	ادبیات، نقاشی، پزشکی
آثار برجسته	مسیح هرگز به اینجا نرسید

کارلو لوی (به ایتالیایی: Carlo Levi) نویسنده، نقاش، روشنفکر و مبارز ضد فاشیسم ایتالیایی است.

کارلو لوی پزشک و نقاش ایتالیایی است. شهرت او بیشتر به خاطر کتاب Cristo si è fermato a Eboli (مسیح در ابولی توقف کرد)، درباره خاطرات دوران تبعیدش در لوکانیا، ایتالیا، پس از دستگیری در ارتباط با فعالیت‌های سیاسی‌اش می‌باشد. در سال ۱۹۷۹، این کتاب اساس فیلمی به همین نام به کارگردانی فرانچسکو رزی شد. توصیف شفاف، غیر ایدئولوژیک و دلسوزانه لوی از سختی‌های روزانه که دهقانان محلی تجربه می‌کردند، به سوق دادن «مشکل جنوب» به گفتمان ملی پس از پایان جنگ جهانی دوم کمک کرد.

وی به علت مبارزات ضد‌فاشیست بین سال‌های ۱۹۳۷-۱۹۳۵ در تبعید به سر برد.

زندگی‌نامه

لوی در تورین، پیه‌مونته، در یک خانواده ثروتمند به دنیا آمد. پدرش ارکول لوی، یک پزشک ثروتمند یهودی و مادرش آنتا تروز، خواهر کلودیو تروز، رهبر حزب سوسیالیست ایتالیا بودند. او در سال ۱۹۱۷ از دبیرستان الفیری (Liceo Alfieri) فارغ التحصیل شد و سپس به دانشگاه تورین رفت و در آنجا پزشکی خواند و در سال ۱۹۲۴ با نمرات بالا فارغ التحصیل شد.^[۱]

لوی هرگز تحصیلات پزشکی خود را به طور کامل رها نکرد و از سال ۱۹۲۴ تا ۱۹۲۸ به عنوان دستیار پروفسور میشلی در کلینیک دانشگاه تورین خدمت کرد و بر روی تحقیقات مربوط به هپاتوپاتی و بیماری‌های مجاری صفرایی کار کرد. در همان دوره، لوی تحصیلات تخصصی خود را در پاریس نزد پروفسور بورگوین ادامه داد، اگرچه در سال ۱۹۲۷ تصمیم گرفت زندگی خود را وقف نقاشی کند.^[۲]^[۳]

دوران زندگی اولیه لوی در پاریس، به عنوان یک نقاش و به عنوان دانشجوی پزشکی، باعث شد او با بسیاری از شخصیت‌های برجسته قرن بیستم، از جمله سرگئی پروکوفیف، ایگور استراوینسکی، آلبرتو موراویا، جورجیو د کیریکو و دیگران ارتباط برقرار کرده و در تماس باشد.^[۴]

او از سال ۱۹۳۲ تا ۱۹۳۴ در پاریس زندگی کرد و در آنجا در مراسم خاکسپاری دایی‌اش (برادر مادرش) کلودیو تروز در سال ۱۹۳۳ شرکت کرد.

تالیفات

مهمترین کتاب وی "مسیح هرگز به اینجا نرسید" است که در لیست هزار کتابی که قبل از مرگ باید خواند که از سوی منتقدان انتخاب شده قرار دارد. "مسیح هرگز به اینجا نرسید" در واقع یک جور وقایع‌نگاری است از دوران تبعید وی بین سال‌های ۱۹۳۷-۱۹۳۵ در جنوب ایتالیا است.

روزهای حکومت موسیلینی و حاکمیت فاشیسم. نام اصلی کتاب cristo sie feramto a Eboli است که ترجمهٔ تحت‌الفظیش می‌شود: مسیح در ابولی متوقف ماند.

به فارسی

"مسیح هرگز به اینجا نرسید" به ترجمهٔ محمد حسین رمضان کیایی در سال ۸۳ ترجمه و از سوی انتشارات هرمس به قیمت ۱۵۰۰ تومان منتشر شده‌است.

اقتباس از کتاب

بر اساس این کتاب نسخه سینمایی به کارگردانی «فرانچسکو رزی» که یک کارگردان معروف ایتالیایی است ساخته شده‌است.

منابع

↑ Ragni, Eugenio (1992-10-01). "Intervista a Carlo Bernari. Roma, Discoteca di Stato, 18 gennaio 1989". Quaderni d'italianistica. 13 (2): 273–291. doi:10.33137/q.i..v13i2.10120. ISSN 2293-7382.
↑ "Carlo Levi | Biography, Books, & Facts | Britannica". www.britannica.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-12-19.
↑ "Carlo Levi: Storia Vita e Opere del Confino in Basilicata e Matera". Sassi di Matera (به ایتالیایی). Retrieved 2022-12-19.
↑ Moraschini, Stefano (2002-11-27). "Carlo Levi. Ripartire da Eboli". Biografieonline (به ایتالیایی). Retrieved 2022-12-19.

ویکی‌پدیای انگلیسی

[1] Ragni, Eugenio (1992-10-01). "Intervista a Carlo Bernari. Roma, Discoteca di Stato, 18 gennaio 1989". Quaderni d'italianistica. 13 (2): 273–291. doi:10.33137/q.i..v13i2.10120. ISSN 2293-7382.

[2] "Carlo Levi | Biography, Books, & Facts | Britannica". www.britannica.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-12-19.

[3] "Carlo Levi: Storia Vita e Opere del Confino in Basilicata e Matera". Sassi di Matera (به ایتالیایی). Retrieved 2022-12-19.

[4] Moraschini, Stefano (2002-11-27). "Carlo Levi. Ripartire da Eboli". Biografieonline (به ایتالیایی). Retrieved 2022-12-19.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

ن ب و برندگان جایزه ویارجو
دهه ۱۹۳۰	آنسلمو بوچی – Lorenzo Viani (۱۹۳۰) Corrado Tumiati (۱۹۳۱) Antonino Foschini (۱۹۳۲) آکیله کامپانیله (۱۹۳۳) رافائله کالتسینی (۱۹۳۴) Mario Massa – Stefano Pirandello (۱۹۳۵) ریکاردو باکلی (۱۹۳۶) Guelfo Civinini (۱۹۳۷) ویتوریو جی. روسی – Enrico Pea (۱۹۳۸) Arnaldo Frateili – Orio Vergani – ماریا بلونچی (۱۹۳۹)
دهه ۱۹۴۰	Silvio Micheli – اومبرتو سابا (۱۹۴۶) • آنتونیو گرامشی (۱۹۴۷) • آلدو پالاتسسکی – الزا مورانته – سیبیلا آلرامو (۱۹۴۸) • Arturo Carlo Jemolo – Renata Viganò (۱۹۴۹)
دهه ۱۹۵۰	فرانچسکو یووینه – کارلو برناری (۱۹۵۰) • Domenico Rea (۱۹۵۱) • Tommaso Fiore (۱۹۵۲) • کارلو امیلیو گادا (۱۹۵۳) • Rocco Scotellaro (۱۹۵۴) • واسکو پراتولینی (۱۹۵۵) • کارلو لوی – جانا مانتسینی (۱۹۵۶) • ایتالو کالوینو – پیر پائولو پازولینی (۱۹۵۷) • Ernesto de Martino (۱۹۵۸) • مارینو مورتی (۱۹۵۹)
دهه ۱۹۶۰	جووانی باتیستا آنجولتی (۱۹۶۰) • آلبرتو موراویا (۱۹۶۱) • Giorgio Bassani (۱۹۶۲) • Antonio Delfini – Sergio Solmi (۱۹۶۳) • جوسپه برتو (۱۹۶۴) • Goffredo Parise (۱۹۶۵) • Ottiero Ottieri – آلفونسو گاتو (۱۹۶۶) • Raffaello Brignetti (۱۹۶۷) • Libero Bigiaretti (۱۹۶۸) • Fulvio Tomizza (۱۹۶۹)
دهه ۱۹۷۰	Nello Saito (۱۹۷۰) • Ugo Attardi (۱۹۷۱) • Romano Bilenchi (۱۹۷۲) • آکیله کامپانیله (۱۹۷۳) • Clotilde Marghieri (۱۹۷۴) • پائولو وولپونی (۱۹۷۵) • ماریو توبینو – داریو بلتسا – Sergio Solmi (۱۹۷۶) • Davide Lajolo (۱۹۷۷) • Antonio Altomonte – ماریو لوتسی (۱۹۷۸) • Giorgio Manganelli (۱۹۷۹)
دهه ۱۹۸۰	Stefano Terra (۱۹۸۰) • Enzo Siciliano (۱۹۸۱) • پریمو لوی (۱۹۸۲) • جولیانا موراندینی (۱۹۸۳) • Gina Lagorio – Bruno Gentili (۱۹۸۴) • Manlio Cancogni (۱۹۸۵) • Marisa Volpi (۱۹۸۶) • Mario Spinella (۱۹۸۷) • رزتا لوی (۱۹۸۸) • سالواتوره مانوتسو (۱۹۸۹)
دهه ۱۹۹۰	Luisa Adorno – Cesare Viviani – Maurizio Calvesi (۱۹۹۰) • Antonio Debenedetti (۱۹۹۱) • لوئیجی مالربا (۱۹۹۲) • الساندرو باریکو (۱۹۹۳) • آنتونیو تابوکی (۱۹۹۴) • مائوریتسیو ماجانی – Elio Pagliarani (۱۹۹۵) • Ermanno Rea – آلدا مرینی (۱۹۹۶) • Claudio Piersanti – Franca Grisoni – Corrado Stajano (۱۹۹۷) • جورجو پرسبورگر – Michele Sovente – کارلو گینتسبورگ (۱۹۹۸) • Ernesto Franco (۱۹۹۹)
دهه ۲۰۰۰	جورجو وان استراتن – Sandro Veronesi (۲۰۰۰) • نیکولو آمانیتی – Michele Ranchetti – جورجو پستلی (۲۰۰۱) • Fleur Jaeggy – Jolanda Insana – Alfonso Berardinelli (۲۰۰۲) • Giuseppe Montesano (۲۰۰۳) • Edoardo Albinati – Andrea Tagliapietra – Livia Livi (۲۰۰۴) • رافائله لا کاپریا – آلبرتو آربازینو – میلو د آنجلیس (۲۰۰۵) • جانی چلاتی – Giovanni Agosti – جوزپه کونته – روبرتو ساویانو (۲۰۰۶) • Filippo Tuena – Paolo Mauri – Silvia Bre – Simona Baldanzi – Paolo Colagrande – Paolo Fallai (۲۰۰۷) • فرانچسکا سانویاله – Miguel Gotor – Eugenio De Signoribus (۲۰۰۸) • Edith Bruck – Adriano Prosperi – Ennio Cavalli (۲۰۰۹)
دهه ۲۰۱۰	نیکولا لاجویا – Michele Emmer – Pierluigi Cappello (۲۰۱۰) Alessandro Mari – Mario Lavagetto – Gian Mario Villalta (۲۰۱۱) Nicola Gardini – Franco Lo Piparo – Antonella Anedda (۲۰۱۲)