کارل گوستاو امیل مانرهیم - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

بارون کارل گوستاو امیل مانرهِـیم
ششمین رئیس جمهور فنلاند
دوره مسئولیت ۴ اوت ۱۹۴۴ – ۴ مارس ۱۹۴۶
نخست‌وزیر	آنتی هاکزل اروهو کاسترن یوهو کوستی پاسیکیوی
پس از	ریستو ریتی
پیش از	یوهو کوستی پاسیکیوی
فرمانده نیروهای دفاعی فنلاند
دوره مسئولیت ۱۷ اکتبر ۱۹۳۹ – ۱۲ ژانویه ۱۹۴۵
پس از	هوگو ویکتور اوسترمان
پیش از	اکسل اریک هاینریشس
دوره مسئولیت ۲۸ ژانویه ۱۹۱۸ – ۳۰ مه ۱۹۱۸
پس از	ایجاد پست
پیش از	کارل فردریک ویلکمن
نایب‌السلطنه فنلاند
دوره مسئولیت ۱۲ دسامبر ۱۹۱۸ – ۲۶ ژوئیه ۱۹۱۹
پس از	پر اویند سوینهوفوود
پیش از	کارلو یوهو استالبرگ
اطلاعات شخصی
زاده	۴ ژوئن ۱۸۶۷ آسکاینن، دوک‌نشین بزرگ فنلاند، امپراتوری روسیه
درگذشته	۲۷ ژانویهٔ ۱۹۵۱ (۸۳ سال) لوزان، سوئیس
همسر(ان)	آناستازیه مانرهایم (ط. ۱۹۱۹)
امضا
خدمات نظامی
وفاداری	امپراتوری روسیه  فنلاند
خدمت/شاخه	نیروی زمینی امپراتوری روسیه گارد سفید نیروی زمینی فنلاند
درجه	سپهبد (روسیه) فیلدمارشال (فنلاند)
جنگ‌ها/عملیات‌	جنگ روسیه و ژاپن جنگ جهانی اول جنگ داخلی فنلاند جنگ جهانی دوم: جنگ زمستان جنگ پس‌آیند جنگ لاپلند

کارل گوستاو امیل مانرهِـیم ((به فنلاندی: Carl Gustaf Emil Mannerheim) (۴ ژوئن ۱۸۶۷ - ۲۷ ژانویه ۱۹۵۱) نظامی بلندپایه، فیلد مارشال و سیاستمدار اهل فنلاند و ششمین رئیس‌جمهور این کشور بود.

مانرهـیم از اشراف‌زاده‌های آلمانی-سوئدی-فنلاندی بود. وی در سال ۱۹۱۷ به فنلاند بازگشت. او از سال ۱۹۱۸ تا ۱۹۱۹ نایب‌السطنه فنلاند و از ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۴ فرمانده کل نیروهای دفاعی فنلاند بود. مانرهـیم در سال ۱۹۴۴ به عنوان ششمین رئیس‌جمهور فنلاند انتخاب شد. از مانرهِـیم به عنوان «پدر فنلاند مدرن» یاد می‌شود.^{[۱][۲][۳][۴][۵]}

کارل مانرهیم روز ۴ ژوئن سال ۱۸۶۷ در یک خانواده اشرافی سوئدی-آلمانی زاده شد. پس از گذراندن دوره آموزشی در دانشکده هامینا، سال ۱۸۸۷ وارد دانشکده سواره‌نظام نیکولایفسکایا در روسیه شد. پس از فارغ‌التحصیلی در هنگ ۱۵ سواره‌نظام خدمت کرد تا این که به گارد سواره‌نظام تزار پیوست. خط مقدم را در جنگ روسیه و ژاپن در سال‌های ۱۹۰۴ و ۱۹۰۵ تجربه کرد. سال ۱۹۱۱ فرمانده هنگ اولان محافظان شخصی تزار شد. سال ۱۹۱۳ به فرماندهی یک تیپ سواره‌نظام برگزیده شد.^[۶]

هنگام آغاز جنگ جهانی اول فرمانده تیپ نخبه گارد سواره‌نظام در جبهه‌های رومانی و اتریش-مجارستان بود. سال ۱۹۱۵ فرماندهی لشکر دوازدهم سواره‌نظام به او سپرده شد. از ماه آوریل سال ۱۹۱۷ در حالیکه سپهبد شده بود، شروع به حمایت دولت بولشویک کرد. بدین جهت پائیز همان سال از مقام خود خلع و زمستان بازنشسته شد.^[۶]

پس از اعلان استقلال فنلاند، ماه ٰژانویه سال ۱۹۱۸ به وطن بازگشت و به سرعت درگیر جنگ داخلی بین نیروهای سفید و سرخ شد. مانرهیم فرماندهی گارد سفید را حصول پیروزی بر عهده داشت. پس از جنگ مدت کوتاهی نایب‌السلطنه بود و برای کسب پشتیبانی بین‌المللی برای کشور تازه‌استقلال‌یافته خود به سفرهای خارجی رفت. ماه ژانویه سال ۱۹۱۹ نامزد انتخابات نخستین دوره ریاست‌جمهوری فنلاند شد اما با شکست در آن از سیاست کناره گرفت.^[۶]

مانرهیم بین سال‌های ۱۹۱۹ تا ۱۹۵۱ رئیس جمعیت صلیب سرخ فنلاند بود و در کمیته بین‌المللی صلیب سرخ عضویت داشت. او اتحادیه مانرهیم برای رفاه کودکان را بنیان نهاد و تا سال ۱۹۳۴ مدیر کل بانک هلسینکی بود. او همچنین عضو هیئت‌مدیره شرکت نوکیا بود. سال ۱۹۳۱ توسط رئیس‌جمهور پر اویند سوینهوفوود به عضویت شورای دفاع کشور درآمد. سال ۱۹۳۳ درجه فیلد مارشال به مانرهیم اعطا شد.^[۶]

هنگام تهاجم شوروی به فنلاند در سال ۱۹۳۹ موسوم به جنگ زمستان، به عنوان فرمانده کل ‌نیروی زمینی فنلاند برگزیده شد و در طول جنگ جهانی دوم در این جایگاه بود.^[۶]

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Carl Gustaf Emil Mannerheim». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۲ مارس ۲۰۱۴.
• «Carl Gustaf Emil Mannerheim». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۵ ژانویه ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱۲ مارس ۲۰۱۴.

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ کارل گوستاو امیل مانرهیم موجود است.

این یک مقالهٔ خرد موضوع‌های نظامی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.