French
Deutschکیم جونگ اون - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
- این یک نام کره‌ای است؛ نام خانوادگی کیم است.
رفیق محترم کیم جونگ اون | |
|---|---|
김정은 | |
.jpg) کیم در سال ۲۰۱۹ | |
| سومین رهبر کره شمالی | |
| آغاز به کار ۱۷ دسامبر ۲۰۱۱ | |
| رئیس‌جمهور | کیم یونگ-نام |
| اصلی | چو یونگ-ریم پاک پونگ-جو |
| پس از | کیم جونگ-ایل |
| رهبر حزب کارگران کره | |
| آغاز به کار ۹ مه ۲۰۱۶ دبیر اول: ۱۱ آوریل ۲۰۱۲ – ۹ مه ۲۰۱۶ | |
| پس از | کیم جونگ-ایل (دبیرکل) |
| رئیس کمیسیون امور دولتی | |
| آغاز به کار ۳۰ ژوئن ۲۰۱۶ | |
| قائم‌مقام | هوانگ پیونگ-سو چو ریونگ هی پاک پونگ-جو |
| پس از | منصب ایجاد شد |
| دوره مسئولیت ۱۳ آوریل ۲۰۱۲ – ۳۰ ژوئن ۲۰۱۶ کمیسیون ملی دفاع | |
| قائم‌مقام | کیم یونگ-چون ری یونگ-مو جانگ سونگ تائک او کوک-ریول چو ریونگ-هی هوانگ پیونگ-سو |
| پس از | کیم جونگ-ایل |
| رئیس کمیسیون مرکزی نظامی | |
| آغاز به کار ۱۱ آوریل ۲۰۱۲ کفیل: ۱۷ دسامبر ۲۰۱۱ – ۱۱ آوریل ۲۰۱۲ | |
| قائم‌مقام | چو ریونگ-هی ری یونگ-هو هوانگ پیونگ-سو |
| پس از | کیم جونگ-ایل |
| رئیس پرزیدیوم پلیتبورو | |
| آغاز به کار ۱۱ آوریل ۲۰۱۲ کفیل: ۱۷ دسامبر ۲۰۱۱ – ۱۱ آوریل ۲۰۱۲ | |
| پس از | کیم جونگ-ایل |
| فرمانده عالی ارتش خلق کره | |
| آغاز به کار ۳۰ دسامبر ۲۰۱۱ | |
| پس از | کیم جونگ-ایل |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۸ ژانویهٔ ۱۹۸۲ (۴۲ سال) پیونگ یانگ، کره شمالی |
| ملیت |  کره شمالی |
| حزب سیاسی | حزب کارگران کره |
| همسر(ان) | ری سل-جو |
| روابط | خانواده کیم کیم یو جونگ (خواهر) کیم جونگ چول (برادر) کیم جونگ-نام (برادر ناتنی) کیم ایل سونگ (پدربزرگ) |
| فرزندان | ۲ (تایید نشده) ۱ تایید شده: کیم جو آئه |
| والدین | کو یونگ هی (مادر) کیم جونگ ایل (پدر) |
| محل تحصیل | دانشگاه کیم ایل-سونگ دانشگاه نظامی کیم ایل سونگ |
| پیشه | سیاستمدار |
| امضا |  |
| خدمات نظامی | |
| خدمت/شاخه | ارتش خلق کره |
| سال‌های خدمت | ۲۰۱۰–اکنون |
| درجه | وُنسو، معادل ژنرال چهار ستاره |
کیم جونگ اون (به کره‌ای: 김정은) (زاده ۸ ژانویه ۱۹۸۲) رهبر جمهوری دموکراتیک خلق کره و حزب کارگران کره است. او دارای عناوین دبیر اول حزب کارگران کره، رئیس کل کمیسیون مرکزی نظامی، رئیس کمیسیون امور دولتی کره شمالی، فرمانده عالی نیروهای مسلح کره شمالی، و عضو پرزیدیوم پلیتبوری کمیته مرکزی حزب کارگران کره است. وی همچنین در ژوئیه ۲۰۱۲ میلادی به درجه ژنرال چهار ستاره ارتقاء یافت.[۱] او در زمان به قدرت رسیدن با ۲۷ سال سن، جوان‌ترین رهبر کشور در جهان بود.[۲][۳]
در پی درگذشت کیم جونگ ایل، رهبر پیشین کره شمالی، رسانه‌های دولتی این کشور آغاز زمامداری کیم جونگ اون را اعلام کردند. روز دوشنبه، ۲۸ آذر ۱۳۹۰ (۱۹ دسامبر ۲۰۱۱)، تلویزیون دولتی کره شمالی که ساعاتی قبل خبر درگذشت کیم جونگ ایل، «رهبر اعظم» این کشور را گزارش کرده بود، اعلام داشت کیم جونگ اون، پسر رهبر سابق، با لقب «جانشین بزرگ» جانشین پدر شده‌است.[۴] کیم جونگ اون سومین پسر کیم جونگ ایل است. او در سوئیس تحصیل کرده‌است.[۵] وی تا سال ۱۹۹۸ در مدرسه‌ای انگلیسی زبان در برن سوئیس درس می‌خوانده‌است.[۴]
کیم به شکل دیکتاتوری حکمرانی می‌کند و انتخابات آزاد و عادلانه‌ای در کشور او وجود ندارد. منتقدان حکومت وی، تحت آزار و اذیت قرار می‌گیرند، رسانه‌ها توسط رژیم کنترل می‌شوند، دسترسی به اینترنت توسط رژیم محدود شده و آزادی دین نیز وجود ندارد.[۶][۷][۸] رژیم او شبکهٔ گسترده‌ای از زندان‌ها و اردوگاه‌های کار را اداره می‌کند که میلیون‌ها انسان را زندانی کرده و به کشتن داده‌است. رژیم او، مردم را به جرائم سیاسی محکوم کرده و گاه اعضای خانوادهٔ مجرم سیاسی نیز مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند.[۹] براساس گزارش سازمان ملل، کره شمالی تحت «نقض سیستماتیک، گسترده و فاحش حقوق بشر» زندگی می‌کند و رژیم کیم جونگ اون «به دنبال تسلط بر هر جنبه‌ای از زندگی شهروندان خود است».[۱۰][۹]
عملکرد سیاسی
در دهه ۱۹۵۰، پدربزرگ کیم جونگ-اون یک دیکتاتوری تک‌فردی موروثی را در کره شمالی پایه‌گذاری کرد. بین سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۶ کیم گسترده‌ترین پاکسازی در تاریخ کره شمالی را اجرا کرد. مدتی پس از به حکومت رسیدن در دسامبر ۲۰۱۳، وی جانگ سونگ تائک، شوهر عمۀ خود را به خیانت متهم کرد و اعدام شد. مؤسسه پژوهش راهبردی امنیت ملی کره جنوبی از اعدام ۱۴۰ افسر عالی‌رتبه ارتش و سایر مقامات دولتی در جریان این پاکسازی خبر داد. کیم افراد جوانتر و وفادار به خود را جایگزین آنان کرد و رهبری این گروه از مقامات را خواهرش کیم یو-جونگ در دست دارد که در سال ۲۰۱۷ در سن ۳۰ سالگی به عضویت پلیتبوروی حزب حاکم درآمد.
کیم جونگ-نام، محتمل‌ترین جانشین کیم جونگ-ایل تلقی می‌شد اما در سال ۲۰۰۱ در حالی که قصد داشت با یک گذرنامه جعلی وارد ژاپن شود بازداشت شد. وی در ۱۳ فوریه ۲۰۱۷ (۲۵ بهمن ۱۳۹۵) در مالزی و فرودگاه کوالالامپور به مقصد ماکائو با دستمال آغشته به گاز اعصاب وی‌ایکس، به قتل رسید.
در آوریل ۲۰۱۸، کیم جونگ-اون در نشست حزب کارگران کره اعلام کرد «آزمایش تسلیحات اتمی و موشک‌های برد بلند به حالت تعلیق در خواهد آمد و خطوط راهبردی جدیدی دنبال خواهد شد که محور آن را ساختن اقتصاد کره شمالی تشکیل خواهد داد».
وی یک تیم ورزشی از کره شمالی برای شرکت در مسابقات المپیک زمستانی در کره جنوبی اعزام کرد. این به معنی آمادگی ناگهانی رهبر کره شمالی، برای تغییر سیاست مقابله، به سیاست تعامل تعبیر شده‌است.
دیکتاتوری و جنایت علیه بشریت
کیم به شکل دیکتاتوری حکمرانی می‌کند و انتخابات آزاد و عادلانه‌ای در کشور او وجود ندارد. منتقدان حکومت وی، تحت آزار و اذیت قرار می‌گیرند، رسانه‌ها توسط رژیم کنترل می‌شوند، دسترسی به اینترنت توسط رژیم محدود شده و آزادی دین نیز وجود ندارد.[۶][۷][۸] رژیم او شبکهٔ گسترده‌ای از زندان‌ها و اردوگاه‌های کار را اداره می‌کند که میلیون‌ها انسان را زندانی کرده و به کشتن داده‌است. رژیم او، مردم را به جرائم سیاسی محکوم کرده و گاه اعضای خانوادهٔ مجرم سیاسی نیز مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند.[۹] براساس گزارش سازمان ملل، کره شمالی تحت «نقض سیستماتیک، گسترده و فاحش حقوق بشر» زندگی می‌کند و رژیم کیم جونگ اون «به دنبال تسلط بر هر جنبه‌ای از زندگی شهروندان خود است».[۱۰][۹]
اجلاس رهبران کره شمالی و آمریکا
دونالد ترامپ رئیس‌جمهوری آمریکا و کیم جونگ اون سه شنبه ۱۲ ژوئن ۲۰۱۸ در هتل کپلا در جزیره سنتوزا سنگاپور دیدار کردند.[۱۱] رهبران دو کشور در مقابل دوربین خبرنگاران با هم دست دادند و پشت درهای بسته به‌طور مستقیم گفتگو و در پایان گفتگوها دو طرف سندی را امضا کردند.[۱۲] دیدار ترامپ و رهبر کره شمالی نخستین دیدار سران دو کشور پس از پایان جنگ کره در سال ۱۹۵۳ است.[۱۳]
سند امضا شده دارای چهار بند است که در آن ترامپ به ارائه ضمانت‌های امنیتی به رهبر کره شمالی و کیم نیز به خلع سلاح کامل اتمی متعهد شده‌اند.[۱۴]
نشست دوم کیم و ترامپ در روزهای بیست و هفتم و بیست و هشتم فوریه ۲۰۱۹ در هانوی، پایتخت ویتنام، برگزار می‌شود.[۱۵] عمده مباحثات این نشست نیز مربوط به خلع سلاح اتمی و بهبود اوضاع اقتصادی کره شمالی است.[۱۶][۱۷]
خانواده
کیم جونگ اون فرزند کیم جونگ ایل و کو یونگ هی است. برادر بزرگتر او کیم جونگ چول در ۱۹۸۱ به‌دنیا آمده‌است ولی کیم جونگ ایل، کیم جونگ اون را برای جانشینی انتخاب کرده‌است. برادر ناتنی بزرگتر آنها کیم جونگ نام از مادری به‌نام سونگ هی ریم در ۱۹۷۱ به‌دنیا آمده‌است. وی در سال ۲۰۰۱ قصد داشت با یک پاسپورت جعلی وارد توکیو شود و به دیزنی‌لند برود ولی بازداشت شد و به همین دلیل از جانشینی پدر محروم گردید.[۱۸]
کیم جونگ-اون برخلاف پدر و پدر بزرگش رفتارهای غیررسمی و خارج از قاعده را در[۱۹] انظار عمومی در پیش گرفته، سربازان را در آغوش می‌کشد و در کنار آنها، و همچنین بازو به بازوی زنان در عکس‌ها ظاهر می‌شود. پدر و پدر بزرگ او کیم ایل سونگ هرگز در رویدادهای عمومی کنار همسرانشان ظاهر نمی‌شدند.
زندگی شخصی
در تاریخ ۲۵ ژوئیه ۲۰۱۲ میلادی، رادیو دولتی کره شمالی برای اولین‌بار تأیید کرد که کیم جونگ-اون، رهبر جوان این کشور همسری به نام «ری سل-جو» دارد.[۲۰][۲۱] وی علاقه زیادی به ورزش بسکتبال دارد.[۲۲] دنیس رادمن، بازیکن سابق بسکتبال در ان بی ای، در مارس ۲۰۱۳ از کره شمالی دیدن کرد و با کیم جونگ-اون دیدار کرد. او در مصاحبه با گاردین گفت که وی دختری به نام جو-ئه به دنیا آورده‌است.
از اواسط آوریل ۲۰۲۰ خبری‌های ضد و نقیضی از وضعیت سلامتی رهبر کره شمالی پخش شد و برخی منابع خبری از اعزام تیم پزشکی چین به کره شمالی خبر دادند.[۲۳]
پانویس
- ↑ «پسر کیم جونگ ایل 'به ژنرالی رسید». بی‌بی‌سی فارسی. ۸ مهر ۱۳۸۹. دریافت‌شده در ۸ مهر ۱۳۸۹.
- ↑ "List of heads of state of North Korea". Wikipedia (به انگلیسی). 2018-06-04.
- ↑ Sang-Hun, Choe (۹ سپتامبر ۲۰۱۳). "Rodman Gives Details on Trip to North Korea" (به انگلیسی). The New York Times. Retrieved 2018-06-12.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ «با درگذشت 'کیم جونگ ایل' پسرش 'کیم جونگ اون' رهبر کره شمالی شد». بی‌بی‌سی فارسی. ۲۰ دسامبر ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۱ دسامبر ۲۰۱۱.
- ↑ «پسر رهبر کره شمالی به دو پست مهم ارتقاء یافت». بی‌بی‌سی فارسی. ۸ مهر ۱۳۸۹. دریافت‌شده در ۸ مهر ۱۳۸۹.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ Corner, Paul (2016), "Non-compliance, Indifference and Resistance in Regimes of Mass Dictatorship", in Corner, Paul; Lim, Jie-Hyun (eds.), The Palgrave Handbook of Mass Dictatorship, Palgrave Macmillan UK, pp. 413–425, doi:10.1057/978-1-137-43763-1_33, ISBN 978-1-137-43763-1.
- ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ Koo, Bon Sang; Choi, Jun Young; Kim, Junseok (2016). "Analyzing Kim Jong-un's Survival Strategy from the Comparative Authoritarian Perspective". Pacific Focus. 31 (2): 211–231. doi:10.1111/pafo.12071. ISSN 1976-5118.
- ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ «North Korea's sidelined human rights crisis» (به انگلیسی). BBC News. ۲۰۱۹-۰۲-۱۸. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۲۴.
- ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ ۹٫۲ ۹٫۳ «BBC» (به انگلیسی). BBC News. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۴ آوریل ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۲۴.
- ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ «The education of Kim Jong-un». Brookings (به انگلیسی). ۲۰۱۸-۰۲-۰۶. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۲۴.
- ↑ «آلبوم عکس: تصاویری از دیدار ترامپ و کیم». BBC News Persian. ۲۰۱۸-۰۶-۱۲. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۶-۱۲.
- ↑ «'ملاقات تاریخی' ر هبران آمریکا و رهبر کره شمالی با امضای یک سند پایان یافت». BBC News Persian. ۲۰۱۸-۰۶-۱۲. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۶-۱۲.
- ↑ «در ناهار رهبران آمریکا و کره شمالی چه غذایی سرو شد؛ تلفیق طعم غرب و شرق». صدای آمریکا. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۶-۱۲.
- ↑ «جزئیات سند توافق‌شده ترامپ و کیم؛ ایجاد روابط جدید دوجانبه». Deutsche Welle. ۱۲ ژوئن ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۶-۱۲.
- ↑ Schmidt، Ann (۲۰۱۹-۰۲-۲۵). «Trump, Kim Jong Un's Vietnam summit joins long list of key moments between world leaders: A timeline». Fox News (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۲-۲۵.
- ↑ Sang-Hun، Choe (۲۰۱۹-۰۲-۲۵). «Trump and Kim May Declare End of War at Summit, South Korea Says» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۲-۲۵.
- ↑ «ترامپ: کره‌شمالی می‌تواند قدرت اقتصادی شود اگر از برنامه هسته‌ای دست بکشد» (به انگلیسی). ۲۰۱۹-۰۲-۲۵. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۲-۲۵.
- ↑ «انتقاد فرزند ارشد رهبر کره شمالی از زمامداری موروثی در این کشور». بی‌بی‌سی فارسی. ۲۰ مهر ۱۳۸۹. دریافت‌شده در ۲۰ مهر ۱۳۸۹.
- ↑ «ازدواج رهبر کره شمالی با یک خواننده». رادیو زمانه. ۱۳۹۱-۰۵-۰۵. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۹ ژوئیه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۶-۱۲.
- ↑ North Korean Leader Marries, The New York Times
- ↑ ازدواج رهبر جوان کره شمالی تأیید شد، بی‌بی‌سی فارسی
- ↑ Way to Reach Kim Jong-un? Follow the Ball, The New York Times
- ↑ «چین 'یک هیئت پزشکی را برای بررسی سلامت کیم جونگ اون به کره شمالی فرستاده'». بی‌بی‌سی فارسی. ۶ اردیبهشت ۱۳۹۹. دریافت‌شده در ۷ اردیبهشت ۱۳۹۹.