گرگ لوموند - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

گرگ لوموند
لوموند در ۲۰۰۹
مشخصات فردی
نام کاملGregory James LeMond
نام مستعار"L'Americain"[۱]
"LeMonster"[۲]
زاده۲۶ ژوئن ۱۹۶۱ ‏(۶۳ سال)
لیکوود، کالیفرنیا، ایالات متحده آمریکا، ایالات متحده آمریکا
قد۱٫۷۸ متر (۵ فوت ۱۰ اینچ)
وزن۶۷ کیلوگرم (۱۴۸ پوند؛ ۱۰٫۶ سنگ)
اطلاعات تیم
تیم فعلیبازنشسته
نوع مسابقاتجاده
نقشرکابزن
نوع راندنهمه‌فن‌حریف
تیم(های) آماتور
۱۹۷۶–۱۹۸۰تیم ملی آمریکا
تیم(های) حرفه‌ای
۱۹۸۱–۱۹۸۴رنو–الف–ژیتن
۱۹۸۵–۱۹۸۷لا وی کلر
۱۹۸۸پی‌دی‌ام-اولتیما-کونکورد
۱۹۸۹ای‌دی‌آر
۱۹۹۰–۱۹۹۴زی–توماسو
قهرمانی‌های مهم
گرند تور
تور دو فرانس
رده‌بندی اصلی (۱۹۸۶، ۱۹۸۹، ۱۹۹۰)
رده‌بندی رکابزن جوان (۱۹۸۴)
رده‌بندی ترکیبی (۱۹۸۵، ۱۹۸۶)
۵ مرحله انفرادی
جیرو دیتالیا
۱ مرحله انفرادی (۱۹۸۶)

مسابقات مرحله‌ای

تور دوچرخه‌سواری آونیر (۱۹۸۲)
کریتریوم دوفینه (۱۹۸۳)

مسابقات و کلاسیک‌های یک‌روزه

مسابقات قهرمانی جاده جهان (۱۹۸۳، ۱۹۸۹)
مدال‌ها
به نمایندگی از the USA
دوچرخه‌سواری جاده
مسابقات قهرمانی جهان
مدال طلا – جایگاه اول ۱۹۷۹ بوئنوس آیرس جاده جوانان
مدال طلا – جایگاه اول ۱۹۸۳ آلتن‌راین استقامت جاده
مدال طلا – جایگاه اول ۱۹۸۹ شامبری استقامت جاده
مدال نقره – جایگاه دوم ۱۹۸۲ گودوود استقامت جاده
مدال نقره – جایگاه دوم ۱۹۸۵ جاورا دی مونتلو استقامت جاده

گریگوری جیمز لوموند (انگلیسی: Gregory James LeMond؛ زادهٔ ۲۶ ژوئن ۱۹۶۱) رکابزن حرفه‌ای سابق آمریکایی است که در رشتهٔ دوچرخه‌سواری جاده فعالیت می‌کرد. او توانست در سه دورهٔ تور دو فرانس در سال‌های ۱۹۸۶، ۱۹۸۹ و ۱۹۹۰ به قهرمانی دست یابد. همچنین دو بار در سال‌های ۱۹۸۳ و ۱۹۸۹ برندهٔ مسابقات قهرمانی جادهٔ جهان شد. لوموند در لیکوود کالیفرنیا زاده شد و در مراتع دامنهٔ شرقی کوهستان سیرا نوادا در نزدیکی رینو رشد کرد. او متأهل است و سه فرزند دارد.

در سال ۱۹۸۶ لوموند به عنوان نخستین غیر اروپایی قهرمان تور دو فرانس شد و تاکنون تنها برندهٔ رسمی آمریکایی تور است. در سال ۱۹۸۷ در هنگام شکار، به صورت تصادفی هدف شلیک قرار گرفت و دو تور بعدی را از دست داد. در تور ۱۹۸۹ بازگشت و در مرحلهٔ پایانی برندهٔ تور شد. در سال بعد نیز از قهرمانی خود دفاع کرد و برای سومین بار، فاتح تور دو فرانس شد. لوموند در دسامبر ۱۹۹۴ بازنشسته شد.

لوموند نخستین آمریکایی بود که برندهٔ مسابقات قهرمانی جادهٔ جهان شد؛ نخستین دوچرخه‌سوار حرفه‌ای بود که قرارداد یک میلیون دلاری امضا کرد و نخستین دوچرخه‌سواری بود که روی جلد اسپورتس ایلوستریتد قرار گرفت. همچنین مبدع چند نوآوری در دوچرخه‌سواری حرفه‌ای از جمله دستهٔ آیرودینامیکی و فریم فیبر کربن بود. علاوه بر تجاری‌سازی این نوآوری‌ها، سایر فعالیت‌های تجاری او شامل رستوران، بنگاه املاک و تجهیزات بدنسازی است.

لوموند فعالیت‌های زیادی در زمینهٔ مبارزه با مصرف داروهای بهبود عملکرد انجام می‌دهد. او در سال ۲۰۰۱ لانس آرمسترانگ را به دوپینگ متهم کرد که جرقهٔ مناقشاتی را زد که در نهایت منجر به انحلال برند او در سال ۲۰۰۸ شد؛ زیرا تحت پروانهٔ حامی مالی اصلی آرمسترانگ یعنی شرکت دوچرخه‌سواری ترک بود. البته برند لوموند در سال ۲۰۱۳ احیا شد.

آغاز زندگی و فعالیت آماتور

[ویرایش]

گرگ لوموند در لیکوود کالیفرنیا زاده شد[۳] و در درهٔ واشو در دامنهٔ شرقی رشته‌کوه سیرا نوادا بین رینو و کارسون‌سیتی رشد کرد.[۴] ورود لوموند به دوچرخه‌سواری در سال ۱۹۷۵ انجام شد. اسکی‌بازی با نام وین وانگ، دوچرخه‌سواری را به عنوان تمرین کمکی خارج فصل به او توصیه کرد.[۵] لوموند از سال ۱۹۷۶ وارد رقابت‌های آماتور شد و پس از سلطه بر ردهٔ سنی میانه (۱۳ تا ۱۵ سال) و پیروزی در هر ۱۱ مسابقه‌ای که شرکت کرده‌بود، اجازه یافت با دوچرخه‌سواران بزرگتر (ردهٔ سنی ۱۶ تا ۱۹ سال) مسابقه دهد.[۶]

در سال ۱۹۷۷ در ۱۵ سالگی در تور فرزنو دوم شد.[۶] او توانست توجه سرمربی تیم ملی دوچرخه‌سواری آمریکا را به خود جلب کند. لوموند در سال ۱۹۷۸ در مسابقات قهرمانی جوانان جهان در واشینگتن شرکت کرد و نهم شد.[۷] او توانست در سال بعد در آرژانتین چند مدال به دست آورد که مهم‌ترین آن، قهرمانی در استقامت جاده بود.[۸] او در ۱۸ سالگی برای المپیک ۱۹۸۰ مسکو به عضویت تیم آمریکا درآمد؛ ولی به دلیل تحریم مسابقات توسط آمریکا از حضور در المپیک بازماند.[۹] سرمربی تیم از لوموند درخواست کرد تا المپیک بعدی، حرفه‌ای نشود؛ ولی او تصمیم خود را گرفته‌بود.[۱۰] البته با وجود قهرمانی در مسابقات جوانان جهان، هیچ پیشنهاد حرفه‌ای به لوموند ارائه نشد و او به همراه تیم ملی آمریکا در یک تور شش هفته‌ای در مسابقات اروپایی شرکت کرد. او با قهرمانی در مسابقهٔ سارته در فرانسه[۱۱] تبدیل به نخستین آمریکایی و جوان‌ترین رکابزنی شد که برندهٔ یک مسابقهٔ حرفه‌ای اروپایی شده‌است.[۱۲] پوشش خبری این پیروزی، اهمیت لوموند را در اروپا افزایش داد و در مسابقهٔ بعدی خود در بریتون توسط سیریل گیمار (مدیر فنی تیم رنو–الف–ژیتان) زیر نظر گرفته‌شد. گیمار قرارداد حرفه‌ای برای فصل ۱۹۸۱ به لوموند پیشنهاد کرد.[۱۳] او همهٔ پیشنهادهای دیگر را رد کرد و در روز پایانی تور دو فرانس ۱۹۸۰ در پاریس به تیم رنو پیوست.[۱۴]

فعالیت حرفه‌ای

[ویرایش]

سال‌های آغازین (۱۹۸۱–۱۹۸۳)

[ویرایش]

لوموند نخستین پیروزی حرفه‌ای خود را در یک مرحله از تور لواز در فرانسه به دست آورد. سپس در کلاسیک کورز در آمریکا پیروز شد. پس از آن رتبهٔ سوم دوفینه لیبره را کسب کرد. البته پاسکال سیمون جلوتر از او بود و بر سکوی سوم ایستاد؛ ولی دو هفتهٔ بعد جریمهٔ ۱۰ دقیقه‌ای به سیمون اختصاص یافت و لوموند جانشین او بر سکو شد. او در فصل ۱۹۸۱ جمعاً ۵ پیروزی کسب کرد.[۱۵]

در ۱۱ آوریل ۱۹۸۲ حین مسابقهٔ کلاسیک لیژ–باستون–لیژ ترقوهٔ لوموند شکست و بیشتر فصل را از دست داد. البته او توانست در مسابقات قهرمانی جهان در گودوود انگلستان شرکت کند. در مسابقهٔ استقامت جادهٔ مردان، لوموند پس از جوسپه سارونی دوم شد. پس از پایان مسابقه، جکس بویر هم‌تیمی لوموند اعتراض کرد که نباید بویر را در ۸۰۰ متر پایانی تعقیب می‌کرد.[۱۶]

برخلاف کشورهای اروپایی، در آمریکا مسابقهٔ قهرمانی کشور برگزار نمی‌شد و بهترین رتبه در مسابقات قهرمانی جهان به عنوان قهرمان آمریکا شناخته می‌شد. لوموند درخواست کرد که مسابقهٔ کشوری برگزار شود؛ ولی مربی تیم و بویر مخالفت کردند. به این ترتیب، برخلاف سایر تیم‌های مسابقات قهرمانی جهان، رکابزنان آمریکایی رقیب یکدیگر بودند.[۱۷] در سال بعد، لوموند قهرمان مسابقات قهرمانی جهان شد و به نخستین آمریکایی قهرمان این مسابقات تبدیل شد.[۱۸] استعداد دوچرخه‌سواری لوموند، نوید نمایش عالی او در گرند تورها را می‌داد.[۱۹]

گرند تورها (۱۹۸۴–۱۹۸۶)

[ویرایش]

لوموند در سال ۱۹۸۴ برای نخستین بار در تور دو فرانس شرکت کرد. او خادم لوران فینیون بود و به او کمک کرد که برندهٔ تور شود. خودش نیز توانست بر سکوی سوم تور بایستد. همچنین پیراهن سفید بهترین رکابزن جوان را به تن کرد. در سال بعد به تیم لا وی کلر پیوست تا خادم برنار اینو باشد. اینو به دنبال کسب پنجمین قهرمانی در تور بود.[۲۰] اینو در میانهٔ تور تصادف کرد و زمان زیادی از دست داد. در مرحلهٔ ۱۷ در گردنه تورماله، لوموند استیفن روچ را دنبال کرد؛ ولی تیم به او اجازهٔ همکاری با روچ و افزایش فاصله نداد[۲۱] و دستور داد پشت سر روچ رکاب بزند.[۲۲] خستگی روچ باعث شد سایر رکابزنان به آن دو بپیوندند. اینو به مسابقه بازگشت؛ ولی به گروه پیشتاز نرسید. در نهایت، اینو برندهٔ تور ۱۹۸۵ شد و لوموند بر سکوی دوم ایستاد. اینو به لوموند قول داد که به او کمک کند تا در سال آینده برندهٔ تور شود.[۲۳][۲۴]

لوموند (چپ) در کلاسیک کورز ۱۹۸۶

در تور دو فرانس ۱۹۸۶ لوموند و اینو رهبر مشترک تیم لا وی کلر بودند.[۲۴] با جلو رفتن مسابقه، اطمینان از حمایت اینو کمتر می‌شد.[۲۵] طبق یک شرط ناگفته، حمایت اینو منوط به این بود که لوموند بتواند برتری خود را به‌وضوح نمایش دهد. اینو در بهترین شرایط بود و می‌توانست ششمین پیروزی خود را در تور به دست آورد. اینو تصمیم گرفت تایم تریل انفرادیِ مرحلهٔ نهم تعیین کنندهٔ رکابزنی باشد که از حمایت کامل تیم برخوردار می‌شد. او توانست برندهٔ مرحله شود؛ در حالی که ۴۴ ثانیه سریعتر از لوموند بود. لوموند بداقبال بود؛ زیرا پنچر شدن یکی از چرخ‌های او منجر به توقف برای تعویض چرخ شد. در مرحلهٔ ۱۲ که نخستین مرحلهٔ کوهستانی بود، اینو به گروه پیشتاز حمله کرد و برنده شد تا برتری ۵ دقیقه‌ای بر لوموند و سایر رکابزنان به دست آورد.[۲۶] در مرحلهٔ بعد، اینو دوباره فرار کرد؛ ولی ناموفق بود. سپس در سربالایی پایانی لوموند او را پشت سر گذاشت و چهار و نیم دقیقه از فاصلهٔ خود را جبران کرد. در مرحلهٔ هفدهم، لوموند و اورس زیمرمان توانستند اینو را پشت سر گذارند و در پایان آن مرحله، لوموند پیراهن طلایی را به تن کرد. به این ترتیب، برای نخستین بار، یک آمریکایی توانست صاحب پیراهن طلایی تور دو فرانس شود.[۲۷] در روز بعد، اینو دوباره حمله کرد؛ ولی به گروه اصلی برگردانده‌شد. سپس تلاش کرد در سرپایینی فرار کرد؛ ولی لوموند او را دنبال کرد. آنان آخرین سربالایی به سوی آلپ دوئز را با یکدیگر طی کردند و لوموند اجازه داد اینو برندهٔ مرحله شود.[۲۸] لوموند توانست رهبری مسابقه را تا پایان حفظ کند و نخستین قهرمانی را در تور به دست آورد؛ ولی احساس می‌کرد که اینو و رهبری تیم به او خیانت کرده‌اند.[۲۸] بعدها تور ۱۹۸۶ را سخت‌ترین و پراسترس‌ترین مسابقهٔ دوران فعالیت خود خواند.[۲۹]

حادثهٔ تیراندازی (۱۹۸۷ و ۱۹۸۸)

[ویرایش]

در آغاز فصل ۱۹۸۷ در مسابقهٔ تیرنو–آدریاتیکو لوموند زمین‌خورد و دچار شکستگی مچ دست چپ شد. او برای بهبودی به آمریکا بازگشت و یک هفته پیش از بازگشت به اروپا، برای شکار به همراه شوهر خواهر و عمویش به مراتع پدری در دامنهٔ سیرا نوادا رفت.[۳۰][۳۱] در آن‌جا به اشتباه توسط شوهر خواهرش هدف گرفته‌شد و از ناحیهٔ پشت و سمت راست بدن مورد اصابت ساچمه قرار گرفت. خوشبختانه بالگرد پلیس در همان نزدیکی بود و لوموند را با آمبولانس هوایی به مرکز پزشکی دانشگاه کالیفرنیا-دیویس منتقل کرد. لوموند تحت جراحی اورژانسی قرار گرفت و نجات یافت.[۳۲] چهار ماه بعد، به دلیل چسبندگی ناشی از اصابت تیر، دچار انسداد روده شد[۳۳] و دوباره جراحی شد تا انسداد رفع شود. لوموند که می‌دانست اگر تیمش از انجام جراحی دوم به دلیل تیراندازی اطلاع یابند، او را کنار می‌گذارند، از جراحان خواست آپاندیسش را نیز بردارند. او به تیم اطلاع داد که آپاندیسش را برداشته‌است؛ ولی بقیهٔ داستان تا مدتی مبهم بود.[۳۴] این رخدادها باعث از دست رفتن فصل ۱۹۸۷ برای او شد و اعلام کرد در فوریهٔ آینده در عضویت تیم هلندی پی‌ام‌دی به دنیای حرفه‌ای بازخواهد گشت.[۳۵]

لوموند با ۳۵ ساچمه در بدن خود که سه‌تا در جدار قلب و پنج‌تا در کبد بودند، فصل ۱۹۸۸ را آغاز کرد.[۳۰] تمرین بیش از حد، باعث تاندونیت در ساق پای راست او شد که نیاز به جراحی داشت. هنگامی که لوموند از دوپینگ در تیم پی‌ام‌دی باخبر شد، تنش میان او و تیم بالا گرفت. در نتیجه، از آن تیم جدا شد و در آخرین ساعات مهلت قانونی، به تیم بلژیکی ای‌دی‌آر پیوست.[۳۰][۳۶]

بازگشت به سطح اول (۱۹۸۹)

[ویرایش]

در آغاز فصل ۱۹۸۹ لوموند عملکرد نامطلوبی در پاریس–نیس داشت و نتوانست شرایط خود را بهبود بخشد؛ بنابراین به همسرش کیتی گفت در پایان تور دو فرانس ۱۹۸۹ از دوچرخه‌سواری حرفه‌ای خداحافظی می‌کند.[۳۳] در مسابقات بعدی نشانه‌هایی از بهبود در نتایجش دیده شد. در مرحلهٔ پایانی جیرو دیتالیا که تایم تریل انفرادی بود، توانست با فاصلهٔ بیش از یک دقیقه نسبت به فینیون دوم شود. لوموند بخشی از پیشرفتش را به درمان کم‌خونی خود در طی مسابقه ارتباط داد.[۳۳]

لوموند در آغاز تایم تریل پایانی تور دو فرانس ۱۹۸۹

در تور دو فرانس ۱۹۸۹ لوموند جزء رقیبان رده‌بندی اصلی محسوب نمی‌شد[۳۷] و تنها امیدوار بود در ۲۰ نفر برتر قرار گیرد.[۳۳] عملکرد او در پرولوگ در لوکزامبورگ شگفت‌انگیز بود و توانست در رتبهٔ چهارم قرار گیرد.[۳۸] این نتیجه به او روحیه داد و توانست برندهٔ تایم تریل انفرادی مرحلهٔ پنجم شود و رهبری رده‌بندی اصلی را به دست گیرد.[۳۹] لوموند در بهترین شرایط به مراحل کوهستانی تور رسید و در پیرنه صدر رده‌بندی را حفظ کرد؛ ولی در مرحلهٔ دهم آن را به فینیون داد.[۳۸] سپس در مرحلهٔ ۱۵ که تایم تریل کوهستانی بود، رهبری را از فینیون پس گرفت. دوباره فینیون در آلپ دوئز فرار کرد و پیراهن طلایی را بر تن کرد و پیش از آغاز مرحلهٔ پایانی، برتری ۵۰ ثانیه‌ای نسبت به لوموند داشت. مرحلهٔ آخر، تایم تریل انفرادی به مسافت ۲۴٫۵ کیلومتر بود[۴۰] و انتظار نمی‌رفت که لوموند بتواند اختلاف خود را در این مسافت کوتاه جبران کند؛ در حالی که فینیون نیز متخصص تایم تریل بود.[۳۳][۳۷]

پیش از فصل، لوموند در آزمایش تونل باد شرکت کرده‌بود و وضعیت قرارگیری خود در زمان رکابزنی را بهبود بخشیده‌بود. او با چرخ عقب دیسکی، کلاه آیرودینامیکی جیرو و فرمان آیرودینامیکی اسکات در تایم تریل رکاب زد و توانست برندهٔ مرحلهٔ پنجم شود. فینیون از کلاه و فرمان آیرودینامیکی استفاده نمی‌کرد.[۴۱] لوموند تایم تریل پایانی را با چنان سرعتی طی کرد که توانست برتری ۸ ثانیه‌ای نسبت به فینیون به دست آورد و برندهٔ تور شود. این فاصله، کمترین فاصله برای تعیین قهرمانی در تاریخ تور دو فرانس بود.[۴۲] سرعت متوسط لوموند ۵۵٫۵۴۵ کیلومتر بر ساعت بود که در آن زمان، بالاترین سرعت در تور بود. هرچند که داوید زابریسکی در سال ۲۰۰۵ تایم تریل را سریع‌تر از لوموند طی کرد.[۴۳] بعدها لوموند اعتراف کرد که این دوره، بسیار راضی‌کننده‌تر از نخستین پیروزی‌اش در تور در سال ۱۹۸۶ بوده‌است.[۴۴]

در ۲۷ اوت همان سال، لوموند برندهٔ مسابقهٔ قهرمانی جادهٔ جهان در شامبری فرانسه شد و فینیون را شکست داد.[۴۵] او پنجمین نفری بود که توانست تور و قهرمانی جهان را در یک سال فتح کند.[۴۶] در ماه دسامبر، مجلهٔ اسپورتس ایلوستریتد او را به عنوان ورزشکار سال انتخاب کرد.[۴۷]

سومین قهرمانی در تور (۱۹۹۰)

[ویرایش]

لوموند قراردادی ۵٫۵ میلیون دلاری برای سه فصل با تیم فرانسوی زی–توماسو منعقد کرد که در آن زمان، گران‌ترین قرارداد دوچرخه‌سواری بود.[۴۷] او به عنوان مدافع قهرمانی و یکی از بخت‌های قهرمانی وارد تور دو فرانس ۱۹۹۰ شد. هم‌تیمی‌های تازهٔ او اریک بویر، روبرت میلر و رونان پنسک، تجربهٔ قرار گرفتن در شش نفر برتر تور را داشتند.[۴۸] این ترکیب قدرتمند می‌توانست در مسیرهای کوهستانی از لوموند حمایت کند و در مسیرهای مسطح، مسابقه را کنترل کند.[۴۹]

نقشهٔ تاکتیکی تیم در نخستین مرحله شکست خورد. گروه پیشتاز که تنها پنسک در آن بود و هیچ‌یک از رقیبان اصلی در آن نبودند، ده دقیقه زودتر از گروه اصلی به خط پایان رسید.[۵۰] لوموند از تلاش برای رسیدن به رهبری تور تا زمانی که پیراهن طلایی در اختیار پنسک بود، منع شد. هنگامی که کلودیو کاپوچی رهبری مسابقه را در اختیار گرفت، لوموند به تدریج فاصلهٔ خود را کم کرد و در تایم تریل مرحلهٔ بیستم برتری دو دقیقه‌ای نسبت به کاپوچی ایجاد کرد تا برای سومین بار، برندهٔ تور شود. لوموند بدون پیروز شدن در هیچ‌یک از مراحل، قهرمان شد. همچنین آخرین رکابزنی بود که پیروزی تور را با پیراهن قهرمانی جهان کسب کرد.

در ماه سپتامبر، لوموند تلاش کرد از قهرمانی خود در مسابقات قهرمانی جادهٔ جهان دفاع کند؛ ولی در رتبهٔ چهارم قرار گرفت.[۵۱]

تغییرات در دوچرخه‌سواری و بازنشستگی (۱۹۹۱–۱۹۹۴)

[ویرایش]

در تور دو فرانس ۱۹۹۱ لوموند مدافع قهرمانی و یکی از بخت‌های اصلی بود. به خوبی تمرین کرده‌بود و تیم قدرتمندی برای حمایت داشت. در تایم تریل انفرادی مرحلهٔ هشتم، پس از میگل ایندوراین دوم شد و پیراهن طلایی را به تن کرد. در مرحلهٔ ۱۲ که کوهستانی بود، در گردنه تورماله تصادف کرد و زمان زیادی نسبت به کاپوچی و ایندوراین از دست داد. در ادامهٔ مسابقه، تلاش زیادی برای پس‌گرفتن صدر به خرج داد؛ ولی در نهایت، به رتبهٔ هفتم دست یافت.[۵۲]

در سال ۱۹۹۲ لوموند برندهٔ تور دوپونت شد که آخرین پیروزی حرفه‌ای مهم او بود. در مراحل کوهستانی تور دو فرانس ۱۹۹۲ او به دلیل درد زینی شدید، کناره‌گیری کرد[۵۳] و ادعا کرد عملکرد او در سربالایی‌ها مانند سال‌های گذشته نیست.[۵۴]

لوموند در جیرو دیتالیای ۱۹۹۳ دو روز به پایان مسابقه، در حالی کناره‌گیری کرد که رتبهٔ سوم از آخر را در اختیار داشت. خستگی او به اندازه‌ای بود که در تور دو فرانس ۱۹۹۳ شرکت نکرد.[۵۵] در تور ۱۹۹۴ نیز پس از پایان هفتهٔ اول کناره‌گیری کرد. سپس در ماه دسامبر بازنشستگی خود را اعلام کرد. در آن زمان، دلیل افت روزافزون لوموند مشخص نبود. یک‌بار، شرایطی با عنوان میوپاتی میتوکندریال را مسئول مشکل او می‌دانستند.[۵۶] در سال ۲۰۰۷ او احتمال داد مسمومیت سرب ناشی از ساچمه‌های باقی‌مانده در بدنش باعث افت او شده‌است.[۵۷]

از سال ۲۰۱۰ لوموند افزایش رواج دوپینگ را باعث کاهش رقابت‌پذیری خود دانسته‌است.[۵۸] او ادعا کرد در سال ۱۹۹۴ به او گفته شده‌است که برای پیروزی دوباره، باید دوپینگ خونی کند.[۵۹] همچنین در یک مصاحبه در سال ۱۹۹۸ ادعا کرد اگر هدف شلیک قرار نمی‌گرفت، می‌توانست پنج تور را فتح کند.[۶۰]

فعالیت‌های تجاری

[ویرایش]

دوچرخه‌های لوموند

[ویرایش]
لوموند سوار بر دوچرخهٔ فیبر کربنی در تور دو فرانس ۱۹۹۱

گرگ لوموند یکی از پیشروان استفاده از دوچرخه‌های با بدنهٔ فیبر کربنی در مسابقات حرفه‌ای اروپایی بود و پیروزی او در تور دو فرانس ۱۹۸۶ نخستین پیروزی با این دوچرخه‌ها بود.[۶۱] لوموند در تور دو فرانس ۱۹۸۹ و ۱۹۹۰ و مسابقات قهرمانی جهان ۱۹۸۹ نیز با همین نوع دوچرخه قهرمان شد.[۶۲]

لوموند در سال ۱۹۹۰ دوچرخه‌سازی لوموند را تأسیس کرد تا وسایلی برای خود و نیز برای فروش عمومی بسازد. او در سال بعد توافقنامهٔ انحصاری با یک شرکت ساخت بدنه‌های کربنی امضا کرد تا به فناوری کامپوزیتی پیشرفتهٔ آن دست یابد.[۶۳] در سال بعد، هنگامی که لوموند در تور دو فرانس بود، شرکتش دچار مشکل شد. لوموند دلیل آن را کمبود سرمایه و مدیریت ضعیف پدرش می‌دانست.[۶۴] در سال ۱۹۹۵ هنگامی که شرکتش در آستانهٔ ورشکستگی بود، توافقنامه‌ای با شرکت دوچرخه‌سازی ترک امضا کرد که طبق آن، شرکت ترک دوچرخه‌های طراحی شده توسط لوموند را تولید و توزیع کند و با برند دوچرخه‌سازی لوموند به فروش برساند.[۶۵] لوموند بعداً ادعا کرد تجارت با ترک باعث نابودی رابطهٔ او با پدرش شده‌است.[۶۴] این شراکت که سود زیادی برای ترک داشت، بارها تمدید شد و ۱۳ سال پابرجا بود تا این که به دلیل فعالیت‌های سرسختانهٔ ضد دوپینگ لوموند، خاتمه یافت.[۶۶]

نخستین اختلاف لوموند و ترک در سال ۲۰۰۱ آشکار شد. لوموند نگرانی خود را در زمینهٔ رابطهٔ میکله فراری (پزشک ایتالیایی فعال در زمینهٔ دوپینگ) با لانس آرمسترانگ ابراز کرد.[۶۷] رئیس ترک، لوموند را تحت فشار گذاشت تا عذرخواهی کند.[۶۸] در آوریل ۲۰۰۸ ترک اعلام کرد برند لوموند را از خط تولید خود خارج می‌کند. پیش از آن، در مارس همان سال، لوموند شکایتی علیه ترک تنظیم کرده‌بود که در آن ادعا کرد شرکت ترک تلاش کافی برای فروش دوچرخه‌های او انجام نداده‌است و تلاش‌های شرکت برای ساکت کردن او در قضیهٔ دوپینگ را تشریح کرد. شکایت او شامل جزئیات آماری کاهش فروش در چند بازار بود؛ از جمله فروش دوچرخه‌های لوموند در فرانسه بین سال‌های ۲۰۰۱ و ۲۰۰۷ تنها حدود ۱۰ هزار دلار بود؛ در حالی که لوموند در آن کشور، مشهور و محبوب بود.[۶۶] دو طرف پس از دو سال به توافقی خارج از دادگاه دست یافتند[۶۹] که طبق آن، لوموند اختیار کامل برند دوچرخه‌های لوموند را به دست آورد و شرکت ترک، ۲۰۰ هزار دلار به خیریه‌ای که لوموند یکی از اعضای مؤسس آن بود، اهدا کرد.[۷۰]

در سپتامبر ۲۰۱۳ لوموند اعلام کرد با شراکت شرکت فرانسوی تایم به تجارت تولید و فروش دوچرخه بازمی‌گردد. خط تولید با دوچرخه‌های یادبود آغاز شد و با دوچرخه‌های جاده، سیکلوکراس و دوچرخه‌های مخصوص راه‌های شنی ادامه یافت. لوموند، شاخهٔ توزیع‌کنندهٔ شرکت در آمریکا را خرید تا مسئول فروش بدنه‌ها، دوچرخه‌ها و قطعات تولیدی شرکت در ایالات متحده باشد.[۷۱]

زندگی شخصی

[ویرایش]

لوموند با کیتی موریس ازدواج کرده‌است و آنان سه فرزند شامل دو پسر به نام جفری و اسکات و دختری به نام سیمون دارند.[۷۲] لوموند و همسرش در مدینای مینه‌سوتا زندگی می‌کنند. او پس از بازنشستگی وارد فعالیت‌های خیریه در زمینه‌هایی که زندگی خودش را تحت تأثیر قرار داده‌است (از جمله اختلال کم‌توجهی - بیش‌فعالی و سوءاستفاده جنسی)، شده‌است.

پس از بازنشستگی از دوچرخه‌سواری حرفه‌ای لوموند وارد مسابقات اتومبیل‌رانی فرمول فورد ۲۰۰۰ شد.[۶۰][۷۳] همچنین سخنران انگیزشی است و در مهٔ ۲۰۰۸ سخنران مهمان یک همایش بین‌المللی تجاری در مکزیک بود.

نتایج در گرند تورها و قهرمانی جهان

[ویرایش]
مسابقه ۱۹۸۱ ۱۹۸۲ ۱۹۸۳ ۱۹۸۴ ۱۹۸۵ ۱۹۸۶ ۱۹۸۷ ۱۹۸۸ ۱۹۸۹ ۱۹۹۰ ۱۹۹۱ ۱۹۹۲ ۱۹۹۳ ۱۹۹۴
ووئلتا اسپانیا — — ناتمام — — — — — — — — — — —
جیرو دیتالیا — — — — ۳ ۴ — ناتمام ۳۹ ۱۰۵ ناتمام — ناتمام —
تور دو فرانس — — — ۳ ۲ ۱ — — ۱ ۱ ۷ ناتمام — ناتمام
مسابقه استقامت جاده جهان ۴۷ ۲ ۱ ۲۷ ۲ ۷ — — ۱ ۴ ناتمام — — —

پانویس

[ویرایش]
  1. ↑ Moore 2012, p. 67.
  2. ↑ Andrews 2016, p. 252.
  3. ↑ "Greg LeMond". Encyclopædia Britannica. Encyclopædia Britannica, Inc. Retrieved August 24, 2014.
  4. ↑ Moore 2012, p. 54.
  5. ↑ LeMond & Gordis 1987, p. 16.
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ LeMond & Gordis 1987, p. 20.
  7. ↑ LeMond & Gordis 1987, p. 22.
  8. ↑ Wilcockson, John (September 23, 2005). "Inside Cycling with John Wilcockson:The exceptionally gifted LeMond". VeloNews. Competitor Group, Inc. Archived from the original on 26 February 2015. Retrieved December 24, 2012.
  9. ↑ "Cycling Legend: Gearing Up – 70's- 80's". GregLeMond.com. Archived from the original on 2 August 2012. Retrieved 27 April 2017.
  10. ↑ LeMond & Gordis 1987, p. 24.
  11. ↑ "Circuit des Ardennes 1980". Cyclingarchvies.com. Retrieved December 24, 2012.
  12. ↑ LeMond & Gordis 1987, p. 25.
  13. ↑ LeMond & Gordis 1987, p. 26.
  14. ↑ LeMond & Gordis 1987, p. 27.
  15. ↑ "Climbing Clear Up To The Heights". Sports Illustrated. Time Inc. سپتامبر 3, 1984. p. 1. Archived from the original on October 13, 2013.
  16. ↑ Blumenthal p. 34
  17. ↑ Moore 2012, pp. 67–69.
  18. ↑ "Cycling Legend: Europe – Pro World Championship". GregLeMond.com. Archived from the original on 2 August 2012. Retrieved 27 April 2017.
  19. ↑ McGann & McGann 2008, p. 146.
  20. ↑ Farrand, Stephen (August 31, 2010). "LeMond Remembers Fignon". Cycling News.
  21. ↑ Moore 2012, p. 149.
  22. ↑ "Cycling Legend: Controversy – Feud 1985". GregLeMond.com. Archived from the original on 2 August 2012. Retrieved 27 April 2017.
  23. ↑ McGann & McGann 2008, p. 161.
  24. ↑ ۲۴٫۰ ۲۴٫۱ Swift, E.M. (August 4, 1986). "An American Takes Paris". Sports Illustrated. Time Inc. p. 1. Archived from the original on 19 September 2013. Retrieved June 6, 2013.
  25. ↑ Moore 2012, p. 192.
  26. ↑ McGann & McGann 2008, p. 165.
  27. ↑ "Tour de France: LeMond Takes Lead, Yellow Jersey". Los Angeles Times. Serre-Chevalier, France: Los Angeles Times. Reuters. July 21, 1986. Retrieved June 6, 2013.
  28. ↑ ۲۸٫۰ ۲۸٫۱ Swift, E.M. (August 4, 1986). "An American Takes Paris". Sports Illustrated. Time Inc. p. 2. Archived from the original on 19 September 2013. Retrieved June 6, 2013.
  29. ↑ Liggett, Phil (Narrator) and Kent Gordis (Producer) (1989). 1989 World Championships (Video DVD). World Cycling Productions.
  30. ↑ ۳۰٫۰ ۳۰٫۱ ۳۰٫۲ LeMond, Greg. "Cycling Legend – The Blast". LeMond. Greg Lemond. Archived from the original on 2 August 2012. Retrieved November 30, 2012.
  31. ↑ "LeMond shot in back while hunting". Gettysburg Times. Sacramento, California. Associated Press. April 21, 1987. p. 14. Retrieved November 30, 2012.
  32. ↑ United Press International (April 21, 1987). "Cyclist LeMond Stable After Hunting Accident". SunSentinel. Archived from the original on 15 June 2013. Retrieved 27 April 2017.
  33. ↑ ۳۳٫۰ ۳۳٫۱ ۳۳٫۲ ۳۳٫۳ ۳۳٫۴ E.M. Swift (December 25, 1989). "Le Grand LeMond". Sports Illustrated. Time Inc. Archived from the original on 3 December 2013. Retrieved June 5, 2013.
  34. ↑ Robin Williams interview, 2000 https://www.youtube.com/watch?v=BgRpP_Sitk0
  35. ↑ Robb, Sharon (October 28, 1987). "Lemond Slowly Working Way Back". The Sun Sentinel. Archived from the original on 15 June 2013. Retrieved December 18, 2012.
  36. ↑ Abt, Samuel (August 30, 1989). "LeMond Outdistancing Pack On the Financial Front, Too". The New York Times. The New York Times Company. Retrieved January 3, 2013.
  37. ↑ ۳۷٫۰ ۳۷٫۱ Franz Lidz (July 31, 1989). "Vive Lemond!". Sports Illustrated. Time Inc. Archived from the original on 19 September 2013. Retrieved June 5, 2013.
  38. ↑ ۳۸٫۰ ۳۸٫۱ McGann, Bill; McGann, Carol. "1989 Tour De France". Bike Race Info. Dog Ear Publishing. Retrieved June 5, 2013.
  39. ↑ McGann & McGann 2008, p. 187.
  40. ↑ McGann & McGann 2008, p. 189.
  41. ↑ McGann & McGann 2008, p. 89.
  42. ↑ "Le Tour en Chiffres (Statistics)". LeTour.fr. Archived from the original on 19 October 2012. Retrieved 27 April 2017.
  43. ↑ "The film of the stage: From One American To Another". LeTour.fr.
  44. ↑ Zanca, Salvatore (July 18, 1989). "Tour Leader LeMond Likes His Chances". Sarasota Herald-Tribune. Associated Press. Retrieved May 27, 2013.
  45. ↑ "Greg LeMond – His World Championships". Limburg 2012. UCI Road World Championships Limburg 2012 – Colofon. August 7, 2012. Archived from the original on 21 October 2012. Retrieved December 11, 2012.
  46. ↑ Gordis, Kent (Producer), Phil Liggett (Narrator) (1989). 1989 World Championships (video DVD). World Cycling Productions.
  47. ↑ ۴۷٫۰ ۴۷٫۱ "LeMond Is Honored as Sportsman of Year". Los Angeles Times. Minneapolis, Minnesota: Los Angeles Times. December 24, 1989. Retrieved December 12, 2012.
  48. ↑ "Z – 1990 Team Information".
  49. ↑ McGann, Bill; McGann, Carol. "1990 Tour de France". Bike Race Info. Dog Ear Publishing. Retrieved June 5, 2013.
  50. ↑ Abt, Samuel (July 15, 1990). "LeMond Breaks Free to Close Gap". The New York Times. The New York Times Company.
  51. ↑ Raia, James (September 4, 1990). "CYCLING; LeMond finishes fourth in World". USA Today. McLean, VA: Gannett Company. Associated Press. p. 02.C. Archived from the original on 31 January 2013. Retrieved December 18, 2012.
  52. ↑ McGann, Bill; McGann, Carol. "1991 Tour de France". Bike Race Info. Dog Ear Publishing. Retrieved June 5, 2013.
  53. ↑ McGann, Bill; McGann, Carol. "1992 Tour de France". Bike Race Info. Dog Ear Publishing. Retrieved June 5, 2013.
  54. ↑ Brunner, Steven (July 18, 1992). "CYCLING TOUR DE FRANCE: LeMond Doesn't Have the Zip". Los Angeles Times. Los Angeles Times. Retrieved December 14, 2012.
  55. ↑ Abt, Samuel (November 19, 1993). "LeMond Begins Uphill Grind Toward '94". The New York Times. The New York Times Company. Retrieved December 14, 2012.
  56. ↑ "Greg LeMond Ending Career," Samuel Abt, International Herald Tribune, December 3, 1994
  57. ↑ Ian O'Riordon (June 6, 2009). "Even Relentless Fighter Now Sees Cycling as a Lost Cause". The Irish Times. Archived from the original on 22 اكتبر 2012. Retrieved 27 April 2017. {{cite web}}: Check date values in: |archive-date= (help)
  58. ↑ LeMond, Greg (July 2, 2010). "The art of peaking for the Tour de France". Cycling News. Future Publishing Limited. Retrieved December 14, 2012.
  59. ↑ Gifford, Bill (June 30, 2008). "Greg LeMond vs. The World". Men's Journal. Men's Journal LLC. Archived from the original on 13 January 2013. Retrieved December 15, 2012.
  60. ↑ ۶۰٫۰ ۶۰٫۱ Malessa, Bryan (1998). "Once Was King: An interview with Greg LeMond". Roble Systems, Inc. Retrieved December 15, 2012.
  61. ↑ "CYCLING CONTRIBUTIONS". Greg LeMond.com. Archived from the original on 5 November 2012. Retrieved December 10, 2012.
  62. ↑ "Bike! A Tribute to the World's Greatest Cycling Designers – Exclusive extract on cycling legend Greg LeMond". bikeradar.com. Immediate Media Company Ltd. October 3, 2012. Archived from the original on 23 September 2015. Retrieved June 29, 2015.
  63. ↑ "1991: LeMond Alpe d'Huez". calfeedesign.com. Archived from the original on 5 December 2012. Retrieved 10 December 2012.
  64. ↑ ۶۴٫۰ ۶۴٫۱ Interview in Rouleur, Guy Andrews, issue five, p. 26
  65. ↑ Frothingham, Steve (April 8, 2008). "Trek announces an end to deal with Greg LeMond". VeloNews. Competitor Group, Inc. Archived from the original on 22 December 2012. Retrieved December 10, 2012.
  66. ↑ ۶۶٫۰ ۶۶٫۱ Vinton, Nathaniel (September 7, 2009). "Greg LeMond's lawsuit against Trek is about more than broken promises — it's about Lance, too". New York Daily News. NYDailyNews.com. p. 1. Archived from the original on 15 August 2011. Retrieved December 10, 2012.
  67. ↑ Kahn, Robert (April 10, 2008). "LeMond Sues Trek, Citing Feud With Lance". Courthouse News Service. Retrieved December 10, 2012.
  68. ↑ Kimmage, Paul (July 1, 2007). "Cycle of abuse". The Sunday Times. Times Newspapers Ltd. Archived from the original on 2 May 2015. Retrieved March 9, 2013.
  69. ↑ "Trek and LeMond settle lawsuit". VeloNation. VeloNation LLC. February 1, 2010. Retrieved December 10, 2012.
  70. ↑ VeloNation Press (October 17, 2012). "Trek follows suit with other big names, drops sponsorship of Lance Armstrong". VeloNation. VeloNation LLC. Retrieved December 10, 2012.
  71. ↑ Lindsey, Joe (September 21, 2013). "LeMond Bikes Return for 2014". Bicycling. Archived from the original on 19 February 2014. Retrieved 28 April 2017.
  72. ↑ "Greg LeMond". NNDB. Soylent Communications. Retrieved November 27, 2012.
  73. ↑ Kantowski, Ron (31 May 1997). "Crashing on the Learning Curve Greg Lemond Trades Two Wheels for Four and Turns into a Real Crack-Up". St Louis Post-Dispatch. Retrieved November 27, 2012.

منابع

[ویرایش]

پیوند به بیرون

[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ گرگ لوموند موجود است.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=گرگ_لوموند&oldid=40237438»