گزدراز - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
گزدراز | |
---|---|
روستا | |
مختصات: ۲۸°۱۸′۵۵″ شمالی ۵۱°۲۴′۴۵″ شرقی / ۲۸٫۳۱۵۲۸°شمالی ۵۱٫۴۱۲۵۰°شرقی | |
کشور | ایران |
استان | بوشهر |
شهرستان | دشتی |
بخش | بخش کاکی |
دهستان | چغاپور |
جمعیت | ۱۶۱ نفر (سرشماری ۹۵) |
گزدراز، روستایی است از توابع بخش کاکی در شهرستان دشتی استان بوشهر ایران.
جمعیت
[ویرایش]این روستا در دهستان چغاپور قرار داشته و بر اساس سرشماری آمار رسمی (سال ۹۰) جمعیت این روستا ۱۲۲نفر (۳۲خانوار) میباشد[۱] و سال ۱۳۸۵ جمعیت آن ۱۴۲نفر (۳۴خانوار) بوده است.[۲]
مشخصات
[ویرایش]گزدراز در قدیم دارای وسعت بسیار زیاد و تاریخچه بسیار دور و درازی است و این روستا به علت سیل سال ۶۵ که ویران شد و بیشتر ساکنان این روستا به شهرهای همچون خورموج، کاکی، گناوه و به ویژه به چغادک مهاجرت کردند. این روستا دارای چند مکان زیارتی از جمله مرقد سید عباس و شاه عبدالله است که در مورد پیشینه آنها تحقیق جامع صورت نگرفته است؛ و طبق گفته بزرگان روستا و آنچه که مشهور است؛ شاعر دوبیتی سرای بزرگ و پر آوازه جنوب ایران، فایز دشتی برای مدتی را در این روستا میزیسته است، که از خانه خشتی او خرابههایی و درخت کناری که بدست خودش کاشته شده بود، همچون گذشته پابرجا مانده میتوان یاد کرد.[نیازمند منبع]
کشت کُنار پیوندی و درختان اصلاح شده نخیلات و کشت آزمایشی درخت پسته از ثمرات جدید کشاورزی روستا است.[نیازمند منبع]
منابع
[ویرایش]- ↑ «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۹۰» (اکسل). درگاه ملی آمار. بایگانیشده از روی نسخه اصلی در ۲۰ شهریور ۱۴۰۲.
- ↑ «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۸۵». درگاه ملی آمار. بایگانیشده از روی نسخه اصلی در ۲۱ آبان ۱۳۹۲.
- تاریخ تحولات سیاسی - اجتماعی دشتی، حبیبالله سعیدی نیا، نشر موعود اسلام، بوشهر (۱۳۸۳)، ص ۳۸۶–۳۸۸.