گلیوما - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

گلیوما
گلیوما در لوب جداری چپ (سی تی اسکن مغز)، سرطان مرحله 2.
تخصص	سرطان‌شناسی، عصب‌شناسی، جراحی مغز و اعصاب
فراوانی	0.0343%
طبقه‌بندی و منابع بیرونی
آی‌سی‌دی-۱۰	C71
آی‌سی‌دی-۹-سی‌ام	191
آی‌سی‌دی-اُ:	M9380/3-۹۴۶۰/۳
دادگان بیماری‌ها	31468
سمپ	D005910
[ویرایش در ویکی‌داده]

گلیوما (به انگلیسی: Glioma) یکی از تومورهای اولیهٔ دستگاه عصبی مرکزی است که در نخاع یا مغز بروز می‌کند و منشأ تومور از سلول‌های گلیال است. شایع‌ترین محل تومور گلیوما مغز است. گلیوما ۳۰٪ کل تومورهای دستگاه عصبی مرکزی و ۸۰٪ تومورهای بدخیم مغز را تشکیل می‌دهد.

گلیوما را می‌توان بر اساس نوع سلول، محل یا درجهٔ بدخیمی تقسیم‌بندی کرد. بر اساس نوع سلول

• آستروسیتوما (با منشأ آستروسیت)
• اپاندیموما (با منشأ اپندیموسیت)
• الیگودندروسیتوما (با منشأ الیگودندروسیت)
• گلیومای مختلط (با منشأ بیش از یک نوع سلول مغزی که معمولاً شامل آستروسیت و الیگودندروسیت است)
• تومورهای شبکهٔ کوروئید

بر اساس درجهٔ بدخیمی به چهار درجه تقسیم می‌شوند. تومور با تهاجم و رشد سریع گلیومای درجه بالا است مانند آستروسایتومای آناپلاستیک؛ تنها راه دقیق تشخیص نوع و میزان بدخیمی تومور با بیوپسی است به این صورت که معمولاً یک جراح با جراحی قسمتی از تومور را خارج کند. آسترسیتومای گرید چهار گلیوبلاستومای مولتی‌فرم نامیده می‌شود.

علائم تومور بستگی به محل آن دارد و شامل سردرد، تهوع، تشنج، اختلالات اعصاب جمجمه‌ای، تاری دید، تحریک‌پذیری، افزایش فشار درون‌جمجمه‌ای و … است.

• تومور مغزی
• سلول‌های گلیال

Glioma

مؤسسه تحقیقات سرطان