گویش آتیک - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
آتیک یونانی | |
---|---|
Ἀττικὴ διάλεκτος | |
منطقه | آتیک, جزایر اژه |
دوره | ح. ۵۰۰–۳۰۰ BC; ادغام شده در کوینه |
هندواروپایی
| |
گونههای نخستین | نیا یونانی
|
الفبای یونانی الفای آتیک باستان | |
کدهای زبان | |
ایزو ۳–۶۳۹ | – |
فهرست لینگوییست | grc-att |
گلاتولوگ | atti1240 [۱] |
الگو:Ancient Greek dialects |
یونانی آتیک یا یونانی آتنی گویشی از زبان یونانی است که در منطقهی باستانی آتیک، شامل دولتشهر آتن، به آن سخن میگفتند. این گویش که اغلب یونانی کلاسیک نامیده میشود ، برای قرنها گویشی معتبر در دنیای یونان بوده و همچنان شکل استاندارد این زبان است که به دانشجویان یونانی باستان آموزش داده میشود. آتنی به عنوان پایهی کوینه هلنیستی، شبیهترین لهجه از گویشهای قدیمی به یونانی بعدی است. گویش آتیک به طور سنتی به عنوان گویش عضو یا خواهر شاخه یونی طبقهبندی میشود.
منابع
[ویرایش]- ↑ Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Attic". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
{{cite book}}
: Invalid|display-editors=4
(help)
- Buck, Carl Darling (1955). The Greek Dialects. The انتشارات دانشگاه شیکاگو.
- Goodwin, William W. (1879). Greek Grammar. Macmillan Education. ISBN 0-89241-118-X.
- Smyth, Herbert Weir (1920). Greek Grammar. انتشارات دانشگاه هاروارد. ISBN 0-674-36250-0.
- Threatte, Leslie (1980). The grammar of Attic inscriptions. Vol. I: Phonology. Berlin: De Gruyter.