یول برینر - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

یول برینر
برینر در پیش نمایش جنگ نرتوا در سارایوو در ۲۹ نوامبر ۱۹۶۹
نام هنگام تولد	ئی‌یول باریسویچ برینر
زادهٔ	۱۱ ژوئیهٔ ۱۹۲۰ ولادی‌وستوک، جمهوری خاور دور، روسیه شوروی (اکنون سرزمین پریمورسکی، ناحیه فدرالی خاور دور، روسیه)
درگذشت	۱۰ اکتبر ۱۹۸۵ (۶۵ سال) منهتن، نیویورک سیتی، نیویورک، ایالات متحده آمریکا (سرطان ریه)
مدفن	صومعه ارتدوکس روسی، فرانسه
ملیت	روسیه (بعداً رد شد) آمریکایی (۱۹۴۳–۶۵) سوئیس (۱۹۶۵–۸۵)
پیشه(ها)	هنرپیشه ، خواننده ، کارگردان ، موسیقی دان
سال‌های فعالیت	۱۹۴۱–۱۹۸۵
همسر(ها)	ویرجینیا گیلمور (ا. ۱۹۴۴–۱۹۶۰) دوریس کلاینر (ا. ۱۹۶۰–۱۹۶۷) ژاکلین تیون دلاشام (ا. ۱۹۷۱–۱۹۸۱) کتی لی (ا. ۱۹۸۳–۱۹۸۵)

یول برینِر (به روسی: Юлий Борисович Бринер) (به انگلیسی: Yul Brynner) (زادهٔ ۱۱ ژوئیهٔ ۱۹۲۰ – درگذشتهٔ ۱۰ اکتبر ۱۹۸۵) هنرپیشهٔ تئاتر و سینما و زادهٔ روسیه بود.

او برای بازی‌هایش در موزیکال پادشاه و من، رامسس دوم در فیلم ده فرمان ساخته سیسیل بی. دمیل و نقش اصلی فیلم هفت دلاور شناخته می‌شود. برینر برای صدای گرم و پخته‌اش مورد توجه قرار داشت و سر تراشیده‌ای که با آن نقش سلطان را در فیلم سلطان و من بازی کرد به عنوان یک ویژگی و گزینش شخصی تا آخر عمر با او باقی‌ماند. او برای بازی در فیلم پادشاه و من جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را به دست آورد. در سال ۱۹۸۵ برای تقدیر از ۴۵۲۵ بار ایفای نقش در نمایش پادشاه و من جایزهٔ ویژهٔ تونی به او اهدا شد.^[۱] برینر همچنین عکاس و نویسنده دو کتاب بود.

یول برینر با نام ایول باریسویچ برینر در سال ۱۹۲۰ زاده شد.^[۲] برینر در مواجهه با رسانه‌ها داستان‌های اغراق‌آمیزی دربارهٔ گذشتهٔ خود می‌گفت که طبق یکی از آن‌ها بخشی از نژاد او از قوم مغول بود و با نام تایجی خان در جزیرهٔ روسی ساخالین زاده شده بود. اما واقعیت این است که در عمارت چهارطبقه‌ای در شهر ولادی‌وستوک زاده شده بود.^[۳] پدرش مهندس معدن و اهل سوئیس و مادربزرگ پدری‌اش متولد ایرکوتسک روسیه بود.^[۴] مادرش نیز اهل روسیه و از کولی‌های روما (Roma people) بود.^[۵] او چهار بار ازدواج کرد، صاحب سه فرزند شد و دو کودک ویتنامی را نیز به فرزندخواندگی پذیرفت.

در ۱۰ اکتبر ۱۹۸۵، در همان روزی که اورسن ولز از دنیا رفت، یول برینر نیز در نیویورک سیتی درگذشت. برینر در تمام طول زندگی‌اش سیگاری در میان انگشتان داشت. در ژانویه ۱۹۸۵، نه ماه پیش از مرگ، در گفتگویی با برنامهٔ تلویزیونیِ صبح به خیر آمریکا، یول برینر از تمایل خود برای تهیهٔ آگهی ضد سیگار پرده برداشت. هر چند که او موفق به این کار نشد، ولی برشی از همین گفتگو پس از مرگ برینر به وسیلهٔ انجمن سرطان آمریکا برای آگاهی‌رسانی عمومی به نمایش درآمد. او در این کلیپ می‌گوید: «حال که من رفتنی هستم، به شما می‌گویم که سیگار نکشید. هر کاری می‌کنید، فقط سیگار نکشید. اگر می‌توانستم سیگار را از گذشته‌ام حذف کنم، مطمئنم که امروز مجبور نبودیم راجع به سرطان صحبت کنیم». این آگهی در حال حاضر در نمایشگاه سیار دنیاهای تن به نمایش گذاشته می‌شود.

• جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد

در فیلم ده فرمان (۱۹۵۶)

• سر صحنه دنیای غرب (۱۹۷۳)
• شکسته از انقلاب (۱۹۸۰) (راوی)

• شب دوازدهم (۱۹۴۱)
• اودیسئوس (۱۹۷۶)

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Yul Brynner». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۰.

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ یول برینر موجود است.

• یول برینر در پایگاه اینترنتی دادگان برادوی
• یول برینر در IMDb
• یول برینر: شاه دلاور
• یول برینر در tcmdb
• یول برینر در allmovie
• یول برینر در پایگاه اینترنتی یابنده آرامگاه