تد - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

همایش‌های تد، با مسئولیت محدود
گونه شرکتبا مسئولیت محدود، LLC
گونه وبگاه
همایش
در دسترس به زبانانگلیسی، زیرنویس‌های چند زبانه، رونوشت
ستاد
محدودهٔ فعالیتجهانی
مالکبنیاد سپلینگ[۱]
بنیانگذار(ان)ریچارد ساول وورمن و هری مارکز[۲]
وبگاه
نیاز به ثبت ناماختیاری
راه‌اندازی۲۳ فوریه ۱۹۸۴ (۱۹۸۴-02-۲۳)
وضعیت کنونیفعال

تِد (به انگلیسی: TED، مخفف Technology, Entertainment, Design) یک مجموعه همایش در سطح جهانی میباشد که توسط بنیاد Sapling که سازمانی غیرانتفاعی و خصوصی است با شعار «ایده‌های شایستهٔ گسترش»، برگزار می‌شود.[۴]

تد در فوریهٔ ۱۹۸۴ (اسفند ۱۳۶۲)[۵] به عنوان یک رویداد تکی پایه‌گذاری شد. مجموعه همایش سالیانه از ۱۹۹۰ شروع شد.[۶] تمرکز اولیهٔ تد روی تکنولوژی و طراحی با ریشه‌های سیلیکون ولی بود، اما از آن به بعد تمرکزش وسیع‌تر شده‌است تا سخنرانی‌هایی را از موضوعات علمی، فرهنگی و دانشگاهی زیادی شامل شود.[۷]

کنفرانس اصلی تد هر ساله در شهر ونکوور در ایالت بریتیش کلمبیا در کانادا و در مرکز همایش ونکوور برگزار می‌شود. کنفرانس دیگر تد، تداکتیو در شهر مجاور ویستلر برگزار می‌شود.[۸][۹] تا قبل از سال ۲۰۱۴، این دو همایش به ترتیب در لانگ‌بیچ و پالم‌اسپرینگز در کالیفرنیا برگزار می‌شدند.[۱۰] رویدادهای تد هم‌چنین در سراسر آمریکای شمالی و اروپا و آسیا با پخش زندهٔ سخنرانی‌ها برگزار می‌شود. این سخنرانی‌ها یک طیف وسیع از موضوعات را از تحقیق و علم به صورت عملی و فرهنگ که عمدتاً به شیوهٔ داستان‌گویی بیان می‌شود، شامل می‌شود.[۱۱] به سخنرانان حداکثر ۱۸ دقیقه فرصت ارائهٔ ایده‌هایشان به خلاقانه‌ترین و جذاب‌ترین شیوه‌ای که می‌توانند، داده می‌شود.[۱۲] سخنرانان قبلی شامل بیل کلینتون، جین گودال، ال گور، گوردون براون، بیلی گراهام، ریچارد داوکینز، بیل گیتس، بونو، پایه‌گذاران گوگل لری پیج و سرگئی برین و بسیاری از برندگان جایزهٔ نوبل هستند.[۱۳] مسئول کنونی تد کریس اندرسون، بریتانیایی روزنامه‌نگار کامپیوتر و ناشر مجله سابق، است.[۱۴]

از ژوئن سال ۲۰۰۶، پیشنهاد شد که سخنرانی‌ها به صورت رایگان از طریق وبگاه TED.com و تحت مجوز BY-NC-ND کرییتیو کامانز پخش شود.[۱۵] از مارس ۲۰۱۶، بیش از ۲۴۰۰ سخنرانی از طریق همین وبسایت قابل مشاهده و دسترسی است.[۱۶] در ژوئن ۲۰۱۱، تصاویر ترکیبی از سخنرانی‌ها بیش از ۵۰۰ میلیون بار مشاهده شده بود[۱۷] و قبل از نوامبر ۲۰۱۲، سخنرانی‌های تد در سراسر جهان بیش از یک میلیارد بار بازدید شده بودند.[۱۸] البته همه سخنرانی‌ها به یک اندازه محبوب و شناخته شده نیستند؛ با این وجود، سخنرانی‌هایی که توسط اعضا انجمن‌های علمی یا فرهنگستان‌های ادبی صورت می‌گرفتند، بیشتر از میانگین و سخنرانی‌های مرتبط با هنر و صنعت و طراحی کم‌تر از میانگین به صورت آنلاین مشاهده می‌شوند.[۱۹]و از مه سال ۲۰۱۵ پیشنهاد شد که سخنرانی‌های تد به صورت رایگان در اپلیکیشن‌ها موبایل قرار داده شوند، در سال‌های اخیر سیستم عاملهای اندروید و iOS به خوبی از این پیشنهاد استقبال کرده و از سال ۲۰۱۶ به صورت رسمی وارد لیست برنامه‌های پرکاربرد اندروید و iOS شده‌است.

تاریخچه

[ویرایش]
ویدئوهای بیرونی
جیمی ویلز: پیدایش ویکی‌پدیا، (کنفرانس) تد، ۲۰۰۵‏[۲۰]
کریس اندرسون: تصوری برای تد، (کنفرانس) تد، ۲۰۰۲‏[۲۱]

تد در سال ۱۹۸۴ به وسیله معمار و طراح گرافیک Richard Saul Wurman، کسی که همگرایی رشته‌های مختلفی از تکنولوژی، سرگرمی و طراحی (که همان TED است) را مشاهده می‌کرد ایجاد شد.[۲۲] کنفرانس اول، توسط Harry Marks و Wurman در همان سال، به همراه دموی برجسته‌ای از لوح فشرده سونی، و یکی از اولین نمایش‌هایی از کامپیوتر مکینتاش اپل سازمان دهی شد.[۲۳] اولین ارائه دهنده Funky Duck بود. ارائه توسط ریاضی‌دان مشهور بنوا مندلبرو و اعضای بانفوذی از جامعهٔ digerati، مانند Nicholas Negroponte و Stewart Brand انجام شد. این رویداد از نظر اقتصادی ناموفق بود. شش سال طول کشید تا دومین کنفرانس برنامه‌ریزی شود.[۲۴]

از سال ۱۹۹۰ به بعد، جامعهٔ رو به رشد "TEDsters" سالانه در این رویداد در مونته‌ری، کالیفرنیا جمع می‌شدند، تا در سال ۲۰۰۹ با توجه به افزایش قابل توجه شرکت کنندگان، به لانگ بیچ، کالیفرنیا نقل مکان کرد.[۲۵] در ابتدا سخنرانان از زمینه‌های تخصصی که مخفف آن کلمه TED بود انتخاب می‌شدند، اما در دههٔ ۹۰، فهرستی مجریان را به دانشمندان، فیلسوفان، نوازندگان، رهبران مذهبی، بشر دوستان و… توسعه داد.[۲۴]

در سال ۲۰۰۰، Wurman در سن ۶۵ سالگی به دنبال جانشین، با کارآفرین جدید رسانه و علاقه‌مند به تد، کریس اندرسون ملاقات کرد تا در مورد اتفاقات آینده بحث کنند. کمپانی انگلیسی رسانه آینده اندرسون، تد را خرید و در نوامبر سال ۲۰۰۱، مؤسسهٔ نوپای غیرانتفاعی اندرسون ،(شعار: رواج دهندهٔ گسترش ایده‌های خوب)، £4m در تد کسب کرد.[۲۶] در فوریه سال ۲۰۰۲، اندرسون یک سخنرانی تد ارائه داد که در آن چشم‌انداز خود را از کنفرانس و نقش خود به عنوان سرپرست را توضیح داد.[۲۷] Wurman بعد از کنفرانس سال ۲۰۰۲ آن را ترک کرد.

در سال ۲۰۰۶، هزینه حضور برای هر نفر ۴۴۰۰ دلار همراه با دعوت بود.[۲۸] در ژانویه ۲۰۰۷، مدل عضویت به حق عضویت سالانه ۶۰۰۰ دلار تغییر کرد، که شامل حضور در کنفرانس، باشگاه نامه‌های پستی، شبکه، ابزار و دی‌وی‌دی‌های کنفرانس می‌شد.

در سال ۲۰۱۴، کنفرانس به ونکوور جابه‌جا شد.

TED در حال حاضر توسط ترکیبی از جریان‌های مختلف درآمدی، از جمله هزینه‌های حضور در کنفرانس، حمایت مالی شرکت‌های بزرگ، بنیاد پشتیبانی، هزینه صدور مجوز و فروش کتاب‌ها تأمین بودجه می‌شود. حمایت مالی شرکت‌های بزرگ، متنوع هستند، که توسط کمپانی‌هایی مانند: گوگل، جنرال الکتریک، ای‌اوال، گلدمن ساکس، شرکت کوکاکولا، در میان بقیه، تأمین شده‌است. اسپانسرها نه تنها در ادارهٔ خلاقیت رویداد شرکت نمی‌کنند بلکه به آن‌ها اجازهٔ ارائه روی صحنهٔ اصلی نیز داده نمی‌شود.[۲۹][۳۰]

کارکنان تد در دفتر مرکزی در نیویورک و ونکوور، متشکل از حدود ۱۴۰ نفر می‌شوند.

جریان‌های درآمدی تد

[ویرایش]

اگرچه انگیزهٔ اصلی ایجاد سازمان تد به گفتهٔ مؤسسینش درآمدزایی نبوده، اما این سازمان درآمدزاترین مجموعه کنفرانس‌های جهان را دارد. بر اساس وب‌سایت رسمی خود این سازمان، تد از روش‌های فروش بلیت‌های کنفرانس‌هایش، اسپانسرشیپ، لایسنس رسانه‌ای و فروش کتاب درآمدزایی می‌کند. از طرفی ارزش برند تد به عنوان یک رسانه، با ارزش برندهای بسیار بزرگی چون اپل مقایسه می‌شود اما دقیق آن نا مشخص است.[۳۱] درآمد تد در سال ۲۰۱۵، ۶۶٫۲ میلیون دلار بوده‌است که این عدد هم‌اکنون به سالانه حدود ۸۰ میلیون دلار رسیده‌است.[۳۲]

درآمدزایی برای تد مهم است و به عنوان یک سازمان که اصل فعالیتش برگزاری رویدادهای با کیفیت است، یکی از گرانباترین بلیت‌ها را در بین کنفرانس‌های مشابه خود عرضه می‌کند. با یک بررسی ساده می‌توان دید بهای شرکت در یک کنفرانس ۴ روزهٔ تد در شهر ونکوور عددی بین ۵ تا۲۵۰ هزار دلار به ازای هر بلیت می‌باشد.[۳۳]

اسپانسرشیپ رویدادهای تد، توسط سازمان‌هایی صورت می‌پذیرد که می‌خواهند برند خود را با برند تد گره بزنند. شرکت مشاوره مدیریت بی‌سی‌جی، برند جواهرات کارتیه، استارتاپ دراپ‌باکس، هتل‌های ماریوت و خودروی لکسوس برخی از اسپانسرهای تد بوده‌اند. اگرچه عدد دقیق هر اسپانسرشیپ مشخص نیست، اما می‌توان عددی چند میلیون دلاری برای هر اسپانسرشیپ تخمین زد.[۳۴]

حق امتیاز یا کپی‌رایت، یکی دیگر از درآمدهای تد است. محتوای ویدیویی همهٔ کنفرانس‌های تد از جمله تداکس‌ها از نظر کپی‌رایتی متعلق به تد است. سخنرانی‌های تد از طریق شبکه‌های تلویزیونی در سراسر جهان، اپل تی‌وی، اندروید باکس، اپلیکیشن‌های تد، کانال یوتوب و ده‌ها روش دیگر در اختیار مخاطب قرار می‌گیرد و تد بابت این به اشتراک‌گذاری محتوای ارزشمندش، از این شبکه‌ها درآمدزایی می‌کند.[۳۵] بر اساس تحلیل نت‌ورث، رآمد تد تنها از طریق کانالش در یوتوب به عدد ۶۵۰ هزار دلار در سال می‌رسد و ارزش کانالش در این شبکهٔ اجتماعی معادل ۲٫۶ میلیون دلار است.[۳۶]

پروژهٔ پر سود دیگر تد، انتشارات آن است. جایی که پس از هر سخنرانی، یک کتاب که توسط آن سخنران و در مورد موضوع آن سخنرانی‌ست به مخاطب پیشنهاد می‌شود. کتاب‌های تد از سال ۲۰۱۴ چاپ می‌شوند و تا کنون کیلیون‌ها نسخه از آنها به فروش رسیده‌اند.[۳۷]

تد همواره در حال پیدا کردن راه‌های جدید برای خلق ارزش و در نتیچه درآمدزایی‌ست. از روش‌های خلاقانه اخیر می‌توان به عضویت پریمیوم در وب‌سایت تد اشاره کرد که اشتراک سالانهٔ آن ۵۰ دلار است و میلیون‌ها عضو دارد.[۳۸] همچنین پروژهٔ تد برای شرکت‌های تجاری که در ازای دادن لایسنس برگزاری تداکس در یک شرکت عدد بین ۵ تا ۱۰ هزار دلار آن شرکت را شارژ می‌کند. لیست کامل خدمات تد را می‌توان در این قسمت ا وب‌سایت این سازمان مشاهده کرد.

TEDGlobal

[ویرایش]

در سال ۲۰۰۵ میلادی، یک کنفرانس بین‌المللی تحت نظر اندرسون با نام TEDGlobal به وجود آمد. این همایش در کشورهای مختلفی برگزار شد که به ترتیب زمانی عبارتند از: در آکسفورد بریتانیا (۲۰۰۵)، آروشا، تانزانیا (۲۰۰۷، با عنوان TEDAfrica)، مجدداً در آکسفورد، بریتانیا (۲۰۰۹ و ۲۰۱۰)، در ادینبورو، اسکاتلند (۲۰۱۱، ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳) و در سال ۲۰۱۴ در ریو دو ژانیرو، برزیل برگزار گردید.[۳۹] در سال ۲۰۰۹ این همایش در میسور هند نیز برگزار شد.

مدیر بخش اروپایی TED و متصدی TEDGlobal، آقای برونو گیوسانی، متولد سوییس است.[۴۰]

جایزهٔ تد

[ویرایش]

اولین بار جایزه تد در سال ۲۰۰۵ معرفی شد. تا سال ۲۰۱۰ تد سالانه به سه نفر ۱۰۰۰۰۰ دلار و یک «آرزو برای تغییر جهان» را اهدا می‌کرد[۴۱] که هر برنده آن را در کنفرانس سالانه اصلی بیان می‌کند. از سال ۲۰۱۰ طی یک پروسه انتخاب متفاوت تنها یک برنده انتخاب می‌شود که تد عزمش را برای رسیدن برنده به آن آرزو جزم می‌کند. در سال ۲۰۱۲ جایزه تد به جای یک فرد؛ به مفهوم مرتبط با پدیده جهانی افزایش شهرنشینی داده شد. در سال ۲۰۱۳ میزان جایزه به یک میلیون دلار افزایش پیدا کرد.[۴۲] در جدول ذیل فهرستی از برندگان تد را ملاحظه می‌کنید:

۲۰۰۵[۴۳] ۲۰۰۶[۴۴] ۲۰۰۷[۴۵] ۲۰۰۸[۴۶] ۲۰۰۹[۴۷] ۲۰۱۰[۴۸] ۲۰۱۱[۴۹] ۲۰۱۲[۵۰] ۲۰۱۳[۵۱] ۲۰۱۴[۵۲] ۲۰۱۵[۵۳] ۲۰۱۶[۵۴]
بونو Larry Brilliant بیل کلینتون Neil Turok Sylvia Earle جیمی الیور JR City 2.0 Sugata Mitra Charmian Gooch David Isay Sarah Parcak
Edward Burtynsky چیهان نجیم جیمز نچوی دیو اگرز Jill Tarter
رابرت فیشل Cameron Sinclair ادوارد ویلسون کارن آرمسترانگ خوزه آنتونیو آبرئو

تد همراه با جایزه تندیسی به هر کدام از برندگان اهدا می‌کند که شامل یک گوی آلومینیومی با قطر هشت اینچ می‌شود که به‌طور مغناطیسی روی دیسکی از چوب گردو معلق است. طراحی این تندیس به سفارش تد توسط هنرمند نیویورکی، تام شانون، انجام شده‌است.

TED.com

[ویرایش]

در سال ۲۰۰۵، کریس اندرسون، جون کوهن را برای مدیریت رسانه تد استخدام کرد. کوهن ایده خود را مبنی بر پخش تلویزیونی سخنرانی‌های تد، به شبکه‌های تلویزیونی ارائه کرد ولی درخواست او را نپذیرفتند. بعد از این، در ماه جون سال ۲۰۰۶، فیلم‌هایی از گزیده‌ای از رویدادهای تد که بیشترین شرکت‌کننده را داشتند، با مجوز کرییتیو کامنز در سایت تد، یوتیوب و آی‌تیونز قرار گرفت.[۵۵][۵۶] در ابتدا تعداد انگشت‌شماری از ویدئوها منتشر شدند تا تعداد بیننده آن‌ها بررسی شود. در ژانویه سال بعد، تعداد ویدئوها به ۴۴ تا افزایش یافت که بیش از ۳ میلیون بار دیده شده بودند. بر اساس این موفقیت، این سازمان صدها هزار دلار برای گسترش سایت و ساخت ۱۰۰ ویدیوی سخنرانی سرمایه‌گذاری کرد.[۵۵]

در آوریل ۲۰۰۷، سایت جدید تد (TED.com) راه اندازی شد و با طراحی شرکت گسترش یافت. در سال‌های بعد جایزه‌های زیادی به این وبسایت اهدا شد. از جمله آن‌ها، ۷ جایزه وِبی (Webby Awards)، جایزه بهترین پادکست سال آی‌تیونز (۲۰۰۶–۲۰۱۰)، جایزه Communication Arts Interactive برای بهترین طراحی اطلاعات در سال ۲۰۰۷، جایزه OMMA برای به اشتراک‌گذاری ویدئو در ۲۰۰۸، Web Visionary برای بهترین دستاورد فنی در ۲۰۰۸، جایزه برنز The One Show Interactive در سال ۲۰۰۸، رقابت سالیانه طراحی AIGA (در سال ۲۰۰۹) و جایزه Peabody در سال ۲۰۱۲، هستند.[۵۷][۵۸][۵۹][۶۰]

تا ماه ژوئن ۲۰۱۵ بالغ بر۲۰۰۰ سخنرانی در سایت قرار داده شده بود. هر هفته ۵–۷ سخنرانی از تد منتشر می‌شود. تا ژانویه ۲۰۰۹ ویدئوهای موجود در سایت ۵۰ میلیون بار مورد مشاهده قرار گرفتند. در ژوئن ۲۰۱۱ تعداد مشاهده‌ها به ۵۰۰ میلیون رسید و در روز ۱۳ نوامبر ۲۰۱۲ تد به آمار ۱ میلیارد بازدید از ویدئوها دست یافت.

کریس اندرسن در یک مصاحبه در ماه مارس ۲۰۱۲ ابراز کرد که:

تا چندی قبل فقط حدود ۸۰۰ نفر سالی یکبار دور هم جمع می‌شدند و امروز حدود ۱ میلیون نفر در روز به صورت آنلاین سخنرانی‌های تد را نگاه می‌کنند. زمانی که ما برای اولین به صورت آزمایشی تعدادی از سخنرانی‌ها را در سایت قرار دادیم، چنان واکنش پرشوری را ازجانب مخاطبان دریافت کردیم که تصمیم گرفتیم رویه سازمان را به‌طور کلی تغییر داده و به جای تأکید بر کنفرانس‌ها، بر شعار ایده‌هایی که ارزش گسترش دارند متمرکز شده و یک وبسایت بزرگ برای این منظور بسازیم. کنفرانسها همچنان هسته وموتور اصلی سازمان را تشکیل می‌دهند اما وبسایت مانند یک تقویت‌کننده ایده‌ها را در تمامی دنیا نشر و گسترش می‌دهد.

در ماه مارس ۲۰۱۲، Netflix اعلام کرد که قراردادی را برای پخش زندهٔ یک سری اولیه ۱۶ تایی از سخنرانی‌های ۲ ساعته منعقد کرده‌است که در آن سخنرانی‌هایی با موضوع یکسان توسط سخنرانان مختلف پوشش داده شده‌است.

این برنامه برای مخاطبان در آمریکا، کانادا، کشورهای آمریکای لاتین، انگلستان و ایرلند قابل دسترسی خواهد بود.

با مجری گری و میزبانی جِیمی فلوید در ۲۱ مارس ۲۰۱۲، برنامه TED Talks NYC در شبکه Nyc life شروع به کار کرد.

پروژهٔ ترجمه آزاد تد (OTP)

[ویرایش]

پروژه ترجمه آزاد تد در ماه مه سال ۲۰۰۹ آغاز شد. هدف این پروژه به گفته کریس اندرسون، مدیر TED، این بود که ۵/۴ میلیارد نفر از جهانیان که به زبان انگلیسی صحبت نمی‌کنند نیز بتوانند به سخنرانی‌های تد دسترسی داشته باشند.[۶۱] پروژه ترجمه آزاد تد از برنامه‌هایی بهره می‌برد که مردم می‌توانند با استفاده از آن، زیرنویس یا متن سخنرانی‌های تد یا ویدیوهایی که تحت عنوان تدکس (TEDx) برگزار شده‌است را ترجمه کنند (که تا ماه مه ۲۰۱۲ با همکاری dotSUB انجام می‌شد و در حال حاضر با استفاده از ابزار ترجمه متن‌باز آمارا انجام می‌شود). در زمان اجرا، ۳۰۰ ترجمه توسط ۲۰۰ آوانویس داوطلب به ۴۰ زبان انجام شده بود. در ماه مه ۲۰۱۵ بیش از ۷۰۰۰۰ مجموعه زیرنویس به ۱۰۷ زبان دنیا[۶۲] توسط ۳۸۱۷۳ مترجم داوطلب ترجمه شده بود.[۶۳]

این پروژه در افزایش چشمگیر بازدیدکننده‌های بین‌المللی تارنمای تد نقش ویژه‌ای داشت و بازدیدهای آن از خارج از ایالات متحده را ۳۵۰ درصد افزایش داد. افزایش بازدیدهای آسیا ۶۰۰ درصد و افزایش بازدیدهای آمریکای جنوبی بیش از ۱۰۰۰ درصد بوده‌است.[۶۴]

اعضای تارنمای تد ابزار متعددی برای مدیریت دانش در اختیار دارند، از جمله OPT Wiki OTPedia، گروه‌های فیس بوک، یا برنامه‌های آموزشی ویدیو.[۶۵]

تدکس (TEDx)

[ویرایش]
یک سخنرانی تدکس در ویندهام، نیوهمپشایر در می ۲۰۱۵.
یک سخنرانی تدکس در ویندهام، نیوهمپشایر در می ۲۰۱۵.

تدکس رویدادی شبیه تد است که هرکسی می‌تواند آن را برگزار کند، به شرطی که مجوز آزاد برگزاری آن را از تد بگیرد و به اصول مربوط به آن پایبند باشد.[۶۶] رویدادهای تدکس غیرانتفاعی است، اما می‌تواند هزینه‌های برگزاری را از اسپانسرها یا با تعیین وجه برای شرکت کنندگان تأمین نماید.[۶۷] سخنرانانی که در تدکس حاضر می‌شوند نیز پولی دریافت نمی‌کنند. آن‌ها همچنین باید از کپی رایت مطالبی که در سخنرانی خود مطرح می‌کنند بگذرند. تد می‌تواند این مطالب را ویرایش کرده و آن‌ها را تحت مجوز کرییتیو کامانز منتشر نماید.[۶۸]

تا ژانویه سال ۲۰۱۴، مجموعه سخنرانی‌های تدکس شامل ۳۰۰۰۰ فیلم و ارائه از بیش از ۱۳۰ کشور بود.[۶۹][۷۰] در مارس ۲۰۱۳، هر روز هشت رویداد تدکس سازماندهی می‌شد. این تعداد در ژوئن ۲۰۱۲، یعنی یک سال پیش از آن، پنج مورد بود که در ۱۳۳ کشور برگزار شد.[۷۱][۷۲] ارائه‌های تدکس دربردارنده اجراهای زنده نیز هست، که تحت عنوان پروژه موسیقی تدکس معرفی می‌شود.[۷۳]

در سال ۲۰۱۱، تد برنامه‌ای را با عنوان «تدکس در یک جعبه» (TEDx in a Box) آغاز کرد که به کشورهای در حال توسعه امکان برگزاری رویدادهای تدکس را می‌داد. تدکس رویدادهای تدکس جوانان، تدکس شرکت‌ها و تدکس بانوان را هم دربر گرفت.

در سال ۲۰۱۴، دانشگاه تدکس سان کارلوس، اولین تد مستقل در منطقه ویزایاس فیلیپین، رکورد برگزاری پنج رویداد تدکس در فاصله شش ماه را به نام خود زد. طبق اعلام تدکس سانتا کروز،[۷۴] تا سال ۲۰۱۵ بیش از ۱۵۰۰ رویداد تدکس در سرتاسر جهان برنامه‌ریزی شده‌است.

تدکس جوانان

[ویرایش]

تدکس جوانان برنامه‌هایی مستقل است که برای دانش آموزان مقطع ۷ تا ۱۲ برگزار می‌شود.[۷۵] معمولاً در این رویدادها معمولاً افرادی شرکت می‌کنند که به سن دانش آموزان نزدیکترند. گاهی نیز سخنرانی‌های تد در آن‌ها پخش می‌شود.

بعضی از این رویدادها عبارتند از:

  • TEDxYouth@Austin تدکس جوانان آستین
  • TEDxYouth@Barcelona تدکس جوانان بارسلونا
  • TEDxYouth@Brabantlaan تدکس جوانان باربانتلان
  • TEDxYouth@ColumbiaSC تدکس جوانان کلمبیا اس سی
  • TEDxYouth@Caltech تدکس جوانان کلاتک
  • TEDxJIS (Jakarta) تدکس جوانان جاکارتا
  • TEDxYouth@SaratogaSprings (NY) تدکس جوانان ساراتوگا اسپرینگز
  • TEDxYouth@TheBeltline (Atlanta) تدکس جوانان بلت لاین (آتلانتا)
  • TEDxYouth@Suzhou تدکس جوانان سوژو
  • TEDxYouth@DienBienPhuSt تدکس جوانان خیابان داین بین
  • TEDxYouth@PokrovkaSt (Moscow) تدکس جوانان خیابان پوکروفکا (مسکو)
  • TEDxYouth@ISB (Bangkok) تدکس جوانان آی اس بی (بانکوک)

تدکس در ایران

[ویرایش]
محمد جعفر امیرمحلاتی: هزینه‌های نجومی نادوستی در تداکس تهران
محمد جعفر امیرمحلاتی: هزینه‌های نجومی نادوستی در تداکس تهران

اولین تدکس ایران در ۲۵ بهمن سال ۱۳۹۱ در تهران با عنوان TEDxTehran برگزار شد.[۷۶] به جز این مراسم، ۲۲ مراسم دیگر در شهرهای زنجان، مشهد، قزوین، و کیش و در دانشگاه‌های صنعتی شریف، علوم‌پزشکی تهران، علوم‌پزشکی بندرعباس، تهران، هنر تهران، فردوسی مشهد و صنعتی امیرکبیر برگزار شده‌است.[۷۷] همچنین ۱۰ رویداد دیگر در اراک، اصفهان، مشهد، دانشگاه شیراز، ساری، دانشگاه علوم‌پزشکی شیراز، دانشگاه لرستان ، شیراز و دانشگاه علوم‌پزشکی شهیدبهشتی برگزار خواهد شد.[۷۸]

تدکس‌های ایران مانند تدکس‌های جهان توسط برگزارکننده‌های متفاوتی اجرا می‌شوند که از همدیگر مستقل هستند و همه از تد مجوز می‌گیرند. رضا غیابی برگزارکنندهٔ تداکس تهران در سال ۹۲ در مصاحبه با تجارت فردا در این باره گفت: «تداکس‌هایی هستند که تعداد اعضایشان از پنج هزار نفر تجاوز می‌کند و تد اکس‌هایی هم هستند که صد نفره یا کمترند. که کسانی که برای تد اکس کار می‌کنند کارمندان تد نیستند و کنفرانس‌شان هم کنفرانس تد نیست. کنفرانس‌شان تحت لیسانس تد است که بومی شده‌است.»[۷۹]

همراهان تد

[ویرایش]

افراد و همراهان تد در اولین کنفرانس TEDAfrica در آروشا، تانزانیا شناخته شدند. ۱۰۰ فرد جوان از سرتاسر قاره انتخاب شده بودند. ۲ سال بعد در TEDIndia تعداد ۹۹ نفر که البته بیشتر آن‌ها از آسیای جنوبی بودند نام‌نویسی کردند. در سال ۲۰۰۹ برنامه‌ها در شکل و قالب امروزی آغاز شد. برای هر کنفرانس تد یا تد گلوبال، ۲۰ نفر از بین بیش از ۱۲۰۰ نفر متقاضی انتخاب می‌شوند؛ یعنی ۴۰ نفر در سال. هر سال از ۴۰ نفر انتخاب شده در سال قبل ۱۵ نفر برای شرکت کردن در برنامه دوسالانه انتخاب می‌شوند. از این رو هر سال ۴۰ فرد جدید علاوه بر ۳۰ فرد ارشد از دو سال قبل وجود دارد.

پذیرفته شدن به عنوان افراد و همراهان تیم تد بر اساس گواهی نامه آکادمیک نیست بلکه بیشتر بر اساس کارهای گذشته، حال و برنامه‌های آینده است.[۸۰] گذشته از این جدا از هزینه و مسئولیتی که شرکت کردن در کنفرانس‌ها به همراه دارد هر فرد در برگزاری برنامه خاصی همکاری می‌کند که در ارتباط با موضوع مورد بحث سخنران تخصص داشته باشد از این رو او می‌تواند در بخش «TED Fellows» و «TED university» در روز قبل از شروع کنفرانس صحبتی کوتاه داشته باشد. بعضی از این صحبت‌ها متعاقباً در سایت TED.com منتشر می‌شوند. افراد برتر از امتیازات بیشتری برخوردارند. همچنین مسئولیت‌های بیشتری از جمله برگزاری رویدادهای TEDx برای جمعیت بالای ۵۰ نفر دارند.[۸۱]

در فوریه سال ۲۰۱۳ سرآشپز ادی هانگ از عضویت تیم افراد تد به دلیل عدم رعایت قوانین همکاری در کنفرانس‌ها اخراج شد. ادی اولین کسی بود که از او خواستند تیم تد را ترک کند. تد در اظهارات خود گفت «به علت بی‌احترامی به دیگر افراد تیم، چاره‌ای جز اخراج وی از تیم همکاران نداشتیم».[۸۲][۸۳]

TEDMED

[ویرایش]

تدمِد، یک کنفرانس سالانه است که بر موضوعات سلامت و پزشکی تمرکز داشته، و یک رویداد مستقل می‌باشد که تحت نظر و جواز کنفرانس تد برگزار می‌گردد.[۸۴]

تدمد، اولین بار در سال ۱۹۹۸ توسط بنیان‌گذار تد، Ricky Wurman برگزار شد و پس از ده سال وقفه، Wurman مسئولیت آن را به Marc Hadosh واگذار کرد. اولین کنفرانس تدمد تحت مالکیت Hadosh، در اکتبر سال ۲۰۰۹ در سن دیگو برگزار شد. در ژانویه ۲۰۱۰، Ted.com ویدیوهایی را از تدمد در وبسایتش قرار داد.[۸۴]

دومین رویداد تدمد زیر نظر Hadosh، در سال ۲۰۱۰، در سن دیگو برگزار شد و ضمن استقبال بسیار گسترده، موفق به جذب بسیاری از مسئولان مدیریت و نظام سلامت و مشاهیر هالیوود گردید.[۸۵]

در سال ۲۰۱۱، Jay Walker و یک گروه از سرمایه‌گذاران، تدمد را به ارزش ۱۶ میلیون دلار و همچنین پرداخت مازاد ۹ میلیون دلار، از Hadosh خریداری کردند. پس از آن محل برپایی کنفرانس به واشینگتن تغییر یافت.[۸۶]

برنامه‌های دیگر

[ویرایش]

کتاب‌های تد

[ویرایش]

کتابهایی اصلی هستند. مانند مذاکرات، کتاب‌های تد به اندازه کافی برای کشف ایده قوی پرمحتوا هستند و در عین حال به اندازه‌ای کم حجم هستند که در یک مدت زمان کوتاه بتوان آن را خواند. این ابتکار مجدداً در سپتامبر ۲۰۱۴ با چاپ اولین کتاب راه اندازی شد.

در تیرماه سال ۱۳۹۴ کتاب «چگونه یک سخنرانی تد ارائه دهیم؟» به قلم جرمی دونوان و ترجمه دکتر زروان بختیار به چاپ رسید. این کتاب بر اساس پژوهش‌های بسیار دقیق بر ده‌ها سخنرانی تد نوشته شده‌است.[۸۷]

باشگاه تد

[ویرایش]

یک طرح آموزشی براساس نگرشی است که جوانان (سنین ۸ تا ۱۸ سال) بدست آوردند این طرح به منظور تسهیم و به اشتراک‌گذاری ایده‌های آن‌ها با همسالانشان می‌باشد و موضوع خود را مانند ارائه‌هایی که در تد انجام می‌شود به دیگران معرفی کرده و آن‌ها را نسبت به موضوع خود علاقه‌مند می‌کنند.

تد برنامه‌های درسی و پشتیبانی محدودی برای باشگاه به صورت رایگان فراهم می‌کند.

تد بانوان

[ویرایش]

کنفراسهایی با محوریت موضوع بانوان که شامل: امور زنان و بهداشت و باروری می‌باشد.

تد سالن

[ویرایش]

رویدادهایی کوتاه مدت به همراه سخنرانان و مجریان می‌باشد.

ویدیوهای تد در آموزش

[ویرایش]

از ویدیوهای تد استفاده آموزشی هم شده‌است. در ایران نخستین بار دانشگاه تهران از این منبع برای پیاده‌سازی کلاس معکوس استفاده کرده‌است.[۸۸]

انتقادات

[ویرایش]

فرانک سواین[۸۹] ژورنالیست ناشنوایی است که از شرکت در رویداد تدکس بدون اینکه پولی به او پرداخت شود خودداری کرد. او گفت این کاملاً غیرقابل قبول است که تد، که قرار است یک سازمان غیرانتفاعی باشد، از شرکت‌کننده‌هایش ۶۰۰۰ دلار می‌گیرد اما نمی‌تواند به سخنران‌هایش پولی پرداخت کند.[۹۰]

سارا لیسی، روزنامه‌نگار یبزنس‌ویک و تک کرانچ، معتقد است تد پیرو نخبه سالاری است، چون از شرکت کنندگان حاضر در سالن ۶۰۰۰ دلار می‌گیرد، با شرکت‌کننده‌هایی که اهمیت کمتری دارند رفتار خوبی ندارد و زمانی که یکی از دوستانش یک شغل ظاهراً آبرومند را در سان فرانسیسکو رها کرد، دعوتش را برای سخنرانی در تد از او پس گرفت.[۹۱]

بین سخنران‌های تد و تیم اجرایی کنفرانس‌ها نیز اختلافاتی وجود داشته‌است. سارا سیلورمن کمدین در سخنرانی تد خود در سال ۲۰۱۰ به این موضوع اشاره کرد که یک کودک عقب مانده را به فرزندی پذیرفته‌است. مدیر تد، کریس اندرسون، در توییتر به این مسئله اعتراض کرد، که باعث شد یک مجادله توییتری بین آن‌ها سر بگیرد.[۹۲][۹۳] کریس اندرسون گفته‌های خودش را دربارهٔ این موضوع روی اینترنت منتشر کرد.[۹۴]

در سال ۲۰۱۰، نسیم طالب که آماردان برجسته‌ای است، تد را هیولایی خواند که دانشمندان و متفکران را در حد شومن‌های سطح پایینی مثل سیرک-بازها پایین می‌آورد. او ادعا کرد مدیران تد در ابتدا سخنرانی او با عنوان «هشدار دربار بحران مالی» را صرفاً به دلایل مربوط به ظاهر و زیبایی روی تارنمای خود نگذاشتند.[۹۵]

نیک هاناور در دانشگاه تد سخنرانی کرد و این عقیده رایج را زیر سؤال برد که افراد پردرآمد در آمریکا موتور تولید شغل هستند. تد به دلیل قرار ندادن این سخنرانی روی تارنمای خود، به سانسور کردن محکوم شد.[۹۶][۹۷] به گزارش نشریه نشنال، کریس اندرسون در پاسخ به این مسئله گفت این سخنرانی یکی از بحث برانگیزترین سخنرانی‌های تد از نظر سیاسی بود و باید دربارهٔ زمان بارگذاری آن دقت زیادی به خرج دهند.[۹۶] پاسخ رسمی اندرسون این بود که تد تنها روزی یک سخنرانی را بارگذاری می‌کند که از میان چندین سخنرانی انتخاب می‌شود.[۹۸] بروس آپین، از نویسندگان مجله فوربز، سخنرانی هاناور را «مبهم و به درد نخور» خواند،[۹۹] در حالی که مجله نیویورک این حرکت کنفرانس را محکوم کرد.[۱۰۰]

روپرت شلدریک در ژانویه ۲۰۱۳ در تدکس Whitechapel در شرق لندن سخنرانی‌ای در زمینه به چالش کشیدن پارادایم‌های موجود داشت که صرفاً خلاصه‌ای از اندیشه‌هایش در کتاب توهم دانش بود.[۱۰۱] آنطور که امیلی مک مأنوس، یکی از ویراستاران تد، در اوایل مارس ۲۰۱۳ مطرح کرد، این سخنرانی ظاهراً توسط پی‌زی مایرز و جری کوین به چالش کشیده شد و از تارنمای رسمی تد برداشته شد.[۱۰۲][۱۰۳] در دوم آوریل سال ۲۰۱۳ الکس تساکیریس، تولیدکننده پادکست[۱۰۴] Skeptiko، مصاحبه‌ای را با شلدریک انجام داد و روز بعد در یوتیوب پخش کرد. در این مصاحبه، شلدریک ادعا می‌کند این تصمیم توسط بورد علمی تد گرفته شد که تد به دلیل امنیت شخصی آن‌ها نمی‌خواهد نام‌شان را فاش کند، درست برخلاف کاری که در داوری‌های علمی صورت می‌گیرد. در این داوری‌ها حتماً باید نام داور و ویراستار افشا شود تا امکان اعتباردهی وجود داشته باشد. شلدریک ادعا می‌کند که کریس اندرسون با او تماس گرفت، اما به شیوه‌ای متفاوت و عجیب که خودش آن را شریرانه می‌خواند.[۱۰۵]

به گفته بنجامین براتون، استاد دانشگاه کالیفرنیا در سان دیه گو، تلاش سخنرانی‌های تد در پیشبرد دانش در زمینه‌های اقتصادی-اجتماعی، علمی، فلسفه و فناوری مؤثر نبوده‌است.[۱۰۶] کریس اندرسون پاسخ می‌دهد بعضی از منتقدین دربارهٔ اهداف تد برداشت نادرستی دارند: هدف تد تزریق هیجان در مخاطب است، به همان صورتی که خود سخنران تجربه می‌کند. او می‌گوید تد تنها می‌خواهد اخبار مهم بعضی از موضوعات خاص را به گوش گروه بزرگی از مخاطبان برساند.[۱۰۷]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ "About TED: Who we are: Who owns TED". TED: Ideas Worth Spreading. TED Conferences, LLC. Retrieved October 25, 2011.
  2. ↑ Hefferman, Virginia (January 23, 2009). "Confessions of a TED addict". The New York Times. Retrieved December 20, 2014.
  3. ↑ "TED.com site info" بایگانی‌شده در ۲۰ ژوئیه ۲۰۱۸ توسط Wayback Machine. Alexa Internet. Retrieved 10 October 2018.
  4. ↑ "TED Talks". PeAndMe.com. December 20, 2014. Archived from the original on 27 April 2015.
  5. ↑ "History of TED". TED: Ideas Worth Spreading. TED Conferences LLC. Retrieved 11 May 2016.
  6. ↑ "What's the big idea?". The Guardian. July 24, 2005. Retrieved December 20, 2014.
  7. ↑ "TED Talks". Mashable.com. Archived from the original on 13 December 2014. Retrieved December 20, 2014.
  8. ↑ "TED's next chapter is Vancouver's". The Globe and Mail. March 2014. Retrieved December 20, 2014.
  9. ↑ "TED Conference Moving To Vancouver, Whistler In 2014". Huffington Post. April 2, 2013. Retrieved December 20, 2014.
  10. ↑ "The next chapter: TED headed to Vancouver in 2014, TEDActive hitting the slopes of Whistler". TED Blog. February 4, 2013. Retrieved February 5, 2013.
  11. ↑ "Here's Why TED and TEDx are Appealing". Forbes. June 19, 2012. Retrieved December 20, 2014.
  12. ↑ "Tools". RISE UP/GEAR UP. 2013-04-26. Archived from the original on 2 January 2016. Retrieved 2016-06-18.
  13. ↑ "Speakers". TED: Ideas Worth Spreading. TED Conferences, LLC. Retrieved February 6, 2009.
  14. ↑ "Chris Anderson is the curator of TED". DumboFeather.com. 2011. Retrieved December 20, 2014.
  15. ↑ "TEDTalks usage policy". TED.com. Retrieved December 20, 2014.
  16. ↑ "TED Talks List". TED. Retrieved March 8, 2016.
  17. ↑ "TED profile". Mashable.com. June 27, 2011. Retrieved December 20, 2014.
  18. ↑ "TED reaches its billionth video view!". TED Blog. November 13, 2012. Retrieved December 20, 2014.
  19. ↑ Sugimoto, C. R.; Thelwall, M. (2013). "Scholars on soap boxes: Science communication and dissemination in TED videos". Journal of the American Society for Information Science and Technology. 64 (4): 663. doi:10.1002/asi.22764.
  20. ↑ "Jimmy Wales: The birth of Wikipedia". TED (conference). July 2005. Retrieved December 8, 2014.
  21. ↑ "TED's nonprofit transition". TED (conference). February 2002. Retrieved August 29, 2015.
  22. ↑ "Daniel's world of inspiring people and their ideas". The Heat. 19 June 2014. Archived from the original on 15 July 2014.
  23. ↑ Cadwalladr, Carole Ted – the ultimate forum for blue-sky thinking 4 July 2010, The Guardian, Retrieved 20-09-2012.
  24. ↑ ۲۴٫۰ ۲۴٫۱ "History of TED | Our Organization | About | TED". www.ted.com. Retrieved 2016-06-18.
  25. ↑ Kim, Victoria (January 16, 2008). "Long Beach to host influential TED conference". Retrieved February 13, 2010.
  26. ↑ "Heroes & Villains: TED, Future and NY Daily News". Flashes & Flames. 2015-05-18. Archived from the original on 1 December 2015. Retrieved 2016-06-18.
  27. ↑ Anderson, Chris. "TED's nonprofit transition". www.ted.com. Retrieved 2016-06-18.
  28. ↑ "Getting Invited (attendees)". TED: Ideas Worth Spreading. TED Conferences, LLC. Retrieved February 7, 2009.
  29. ↑ "How TED Works". TED.com. Retrieved 18 May 2015.
  30. ↑ Ochoa, Rosmari. "Technology, Entertainment and Design (TED): A case study on how complimentary on- and off-line approaches can build community and cultivate platformsfor innovation and creativity" (PDF). American University School of Communication. American University. Retrieved 18 May 2015.
  31. ↑ "How TED works". www.ted.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-04-22.
  32. ↑ "TED Conferences, LLC - Overview, News & Competitors | ZoomInfo.com". ZoomInfo (به انگلیسی). Retrieved 2022-04-22.
  33. ↑ ted2022.ted.com https://ted2022.ted.com/?ted-conf. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۴-۲۲. پارامتر |عنوان= یا |title= ناموجود یا خالی (کمک)
  34. ↑ «Whatever your brand challenge,TED Partnerships has a solution». TED Partnerships (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۴-۲۲.
  35. ↑ "Ways to get TED Talks". www.ted.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-04-22.
  36. ↑ «TED Net Worth and Earnings (April 2022)». Net Worth Spot (به انگلیسی). ۲۰۲۰-۱۰-۳۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۴-۲۲.
  37. ↑ "About TED Books". www.ted.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-04-22.
  38. ↑ «TED Membership is Built For You». www.ted.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۴-۲۲.
  39. ↑ "Past TEDs | Conferences | About | TED". www.ted.com. Retrieved 2016-06-18.
  40. ↑ Cadwalladr, Carole TEDGlobal 2012: 'The more you give away the more you get back', The Guardian, 24 June 2012. Retrieved 2012-12-06.
  41. ↑ Bruno Giussani. "Day 2: Dave Eggers and Tutoring, Neil Turok and the next African Einstein, Karen Armstrong and the Charter for Compassion", Huffington Post, February 28, 2008
  42. ↑ "TED Prize | Participate | TED". www.tedprize.org. Retrieved 2016-06-18.
  43. ↑ "TED Prize 2005". TEDPrize.org. Archived from the original on 21 December 2008. Retrieved 2008-11-30. (primary source)
  44. ↑ "TED Prize 2006". TEDPrize.org. Archived from the original on 21 December 2008. Retrieved 2008-11-30. (primary source)
  45. ↑ "TED Prize 2007". TEDPrize.org. Archived from the original on 21 December 2008. Retrieved 2008-11-30. (primary source)
  46. ↑ "TED Prize 2008". TEDPrize.org. Archived from the original on 18 January 2010. Retrieved 2008-11-30. (primary source)
  47. ↑ "TED Prize 2009". TEDPrize.org. Archived from the original on 28 December 2011. Retrieved 2008-11-30. (primary source)
  48. ↑ "TED Prize 2010". TEDPrize.org. Archived from the original on 16 March 2012. Retrieved 2009-12-21. (primary source)
  49. ↑ "TED Prize 2011". TEDPrize.org. Retrieved 2010-10-20. (primary source)
  50. ↑ "TED Prize 2012". TEDPrize.org. Archived from the original on 3 March 2012. Retrieved 2012-03-01. (primary source)
  51. ↑ "TED Prize 2013". TEDPrize.org. Archived from the original on 17 February 2014. Retrieved 2013-05-05. (primary source)
  52. ↑ "TED Prize 2014". TED. Retrieved 2014-03-05. (primary source)
  53. ↑ "TED Prize 2015". TED. Retrieved 2015-03-21. (primary source)
  54. ↑ "2016 TED Prize winner". TED. Retrieved November 11, 2015. (primary source)
  55. ↑ ۵۵٫۰ ۵۵٫۱ "Giving Away Information, but Increasing Revenue" The New York Times, 16 April 2007.
  56. ↑ "TED". YouTube. Retrieved February 12, 2015.
  57. ↑ "2011 Speakers". bibliotech.stanford.edu. Archived from the original on 24 June 2016. Retrieved 2016-06-18. {{cite web}}: Text "BiblioTech Program" ignored (help)
  58. ↑ "Work". Method. Archived from the original on 7 August 2013. Retrieved 2016-06-18.
  59. ↑ "TED.com". www.peabodyawards.com. Retrieved 2016-06-18.
  60. ↑ "TED Review". MacWorld. 2009-12-22. Archived from the original on 19 October 2010. Retrieved 2009-12-23.
  61. ↑ "TED Open Translation Project". Retrieved February 12, 2015.
  62. ↑ "2014 annual report: TED Open Translation Project | Translate | Participate | TED". www.ted.com. Retrieved 2016-06-18.
  63. ↑ "Dashboard - TED | Amara". www.amara.org. Archived from the original on 22 November 2015. Retrieved 2016-06-18.
  64. ↑ "At 1-Year Anniversary, TED's Open Translation Project Celebrates More Than 7,000 Completed Translations From 4,000 Volunteers in 75 Languages". www.prnewswire.com. Retrieved 2016-06-18.
  65. ↑ "Portal:Main - OTPedia". translations.ted.org. Retrieved 2016-06-18.
  66. ↑ Rosenbloom, Stephanie (2010-09-24). "A Conference Makes Learning Free (and Sexy)". The New York Times. ISSN 0362-4331. Retrieved 2016-06-18.
  67. ↑ "TEDx Rules | Before you start | Organize a local TEDx event | Participate | TED". www.ted.com. Retrieved 2016-06-18.
  68. ↑ "TEDxIIT". mypages.iit.edu. Archived from the original on 18 September 2017. Retrieved 2016-06-18.
  69. ↑ "TED | TEDx Events | TEDxTalks". tedxtalks.ted.com. Retrieved 2016-06-18.
  70. ↑ Fidelman, Mark (June 19, 2012). "Here's Why TED and TEDx are So Incredibly Appealing (infographic)". Forbes. Retrieved February 12, 2015.
  71. ↑ Heller, Nathan Listen and Learn, The New Yorker, 9 July 2012. Retrieved 02-09-2012.
  72. ↑ Tedstaff Graham Hancock and Rupert Sheldrake, a fresh take, TED Blog, 18 March 2013. Retrieved 03-07-2014.
  73. ↑ "About". TEDx Music Project. Retrieved February 12, 2015.
  74. ↑ Benavides, Vania (2015-02-10). "About Tedx Santa Cruz". Tedx Santa Cruz. Retrieved 2015-02-10.
  75. ↑ "TEDXYouth | Search Results | TED.com". www.ted.com. Retrieved 2016-06-18.
  76. ↑ «TEDxTehran | TED.com». www.ted.com. دریافت‌شده در ۲۰۱۶-۰۷-۰۱.
  77. ↑ «TEDx». www.ted.com. دریافت‌شده در ۲۰۱۶-۰۷-۰۱.
  78. ↑ «TEDx | Event Listing | TED.com». www.ted.com. دریافت‌شده در ۲۰۱۶-۰۷-۰۱.
  79. ↑ «رویدادی برای گسترش ایده‌های ارزشمند». هفته نامه تجارت فردا. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۴-۰۱.
  80. ↑ "Application tips | Apply to be a TED Fellow | TED Fellows Program | Participate | TED". www.ted.com. Retrieved 2016-06-18.
  81. ↑ Rowan, David (July 18, 2011). "Wired meets 2011's TED Fellows". Wired. Archived from the original on July 20, 2011. Retrieved 2016-06-18.
  82. ↑ "JRE: Eddie Huang TED Conference Exposed". YouTube. February 28, 2013. Retrieved February 12, 2015.
  83. ↑ Topolsky, Joshua (March 5, 2013). "Inside TED: the smartest bubble in the world". The Verge. Archived from the original on 2013-05-03. Retrieved 2013-10-04.
  84. ↑ ۸۴٫۰ ۸۴٫۱ "TEDMED: a new partnership". TED Blog. 2010-01-19. Retrieved 2016-06-18.
  85. ↑ TEDMED (2010-12-08), Ozzy and Sharon Osbourne with Nathaniel Pearson at TEDMED 2010, retrieved 2016-06-18
  86. ↑ Ostrovsk, Gene (April 14, 2011). "TEDMED Sold to Jay Walker, Richard Saul Wurman Says Adios". Medgadget. Archived from the original on 8 May 2019.
  87. ↑ «چگونه یک سخنرانی تد ارائه دهیم؟». خبرگزاری کتاب ایران. ۳۰ تیر ۱۳۹۴.
  88. ↑ ▪ Sohrabi, Babak and Iraj, Hamideh (2016) , Implementing flipped classroom using digital media: A comparison of two demographically different groups perceptions, Computers in Human Behavior, 60, 514-524
  89. ↑ "What does the internet SOUND like?". Mail Online. Retrieved 2016-06-18.
  90. ↑ Swain, Frank (2013-11-08). "Why I'm Not a TEDx Speaker". Medium. Retrieved 2016-06-18.
  91. ↑ "TED: Now with More Elitism?". TechCrunch. AOL. Retrieved February 12, 2015.
  92. ↑ "TED Organizer Trashes Speaker, Fails Social IQ Test". TechCrunch. AOL. Retrieved February 12, 2015.
  93. ↑ "The TED v. Sarah Silverman Fight Turns Really Retarded". TechCrunch. AOL. Retrieved February 12, 2015.
  94. ↑ "Quick final thoughts on Sarah Silverman @ TED". TEDChris: The untweetable. Retrieved 2016-06-18.
  95. ↑ Taleb, Nassim (2010). The Black Swan: Second Edition: The Impact of the Highly Improbable: With a New Section: 'On Robustness and Fragility'. Random House Trade. p. 336. ISBN 0-8129-7381-X.
  96. ↑ ۹۶٫۰ ۹۶٫۱ "TED Censors Seattle Multimillionaire Nick Hanauer?s Talk On Income Inequality, Taxing The Rich". International Business Times. May 17, 2012. Retrieved February 12, 2015.
  97. ↑ "Too Hot for TED: Income Inequality". www.nationaljournal.com. Retrieved February 12, 2015.
  98. ↑ "Good night, Posterous". tedchris.posterous.com. Archived from the original on 30 April 2013. Retrieved 2016-06-18.
  99. ↑ Bruce Upbin. The Real Reason That TED Talk Was 'Censored'? It's Shoddy And Dumb, Forbes, 5/17/2012.
  100. ↑ "The Approval Matrix". New York magazine. May 28, 2012. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)
  101. ↑ revolutionloveevolve (2013-03-15), Rupert Sheldrake - The Science Delusion BANNED TED TALK, retrieved 2016-06-18
  102. ↑ "Emily McManus". www.ted.com. Retrieved 2016-06-18. {{cite web}}: Text "TED Profile | TED.com" ignored (help)
  103. ↑ "Rupert Sheldrake's TEDx talk: Detailing the issues | A conversation on TED.com". www.ted.com. Archived from the original on 16 March 2017. Retrieved 2016-06-18.
  104. ↑ "Amazon.com: Alex Tsakiris: Books, Biography, Blog, Audiobooks, Kindle". www.amazon.com. Retrieved 2016-06-18.
  105. ↑ "Rupert Sheldrake Censored by TED Conference's Anonymous Scientific Board". Skeptiko. Alex Tsakiris. April 2, 2013. Retrieved April 19, 2016.
  106. ↑ "We need to talk about TED", Prof. Benjamin Bratton, The Guardian, 2013-12-30
  107. ↑ "TED is not a recipe for civilisational disaster", Chris Anderson, The Guardian, 2014-01-08

پیوند به بیرون

[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ تد موجود است.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=تد&oldid=40810780»